Alþýðublaðið - 05.09.1925, Page 3

R'eymsfu o<? ávöxfDnaf. ha^a beif
lánað þessurn nöocum. V,''ðí
Bíýfingln tramkvæmd, er teklð at
sparifjáreigendum tast að þriðj-
ungi gutiverðs af fé þv(, aem
þeir hata dregið saman, og g«fið
hinum, sem skulda. Stýfingin er
j\fntramt lögfesting á dýrtíðinnl
f landinu, en aíiur almenningur
tli íjávar og sveita á einmitt af-
komu s(na undir því, að dýrtfðin
mÍDki.
Dýrtfðin minkar akki, nema
li.leDzka krónan hakki
Nú tyrst hsfir veruiegur skrið-
ur komið á hækkun króuunnar.
Affur almepningur krebt þess,
að hækknnin verði nú ekki heft.
Látl Jón Þorláksson stórlax-
ana við sjóinn hafa sig tli að
stoðva genglshækknnina með
nýju seðlaflóði, — verður haun
að fara.
Láti Jón Þorlákssoa stórlsx-
Bna í aveitunum hafa sig til að
stýfa krónona, — verður hann
að fara.
Krónan varður að hækka.
Atta stunda vinnudagur
hjá olíufélaginu ,Standard 011‘. |
----- í
Steinolíufólsgið >Standard Oil< í
í New Jersey í Bandaríkjunum |
hefir tilkynt, að það hafi fallist á j
átta stunda vinnudag eða 48
stunda vinnuviku á olíusvæðunum j
á miðju meginlandinu, og sömu- j
leiðis hafl það samþykt, nýja j
kaupgjaldsskrá, sem bæti að sumu '
Jeyli upp teknatap stundavinnu-
mauna við styttiag vinnutímans.
Þykir þetta mikiil ávinningur fyrir
verkalýðinn, því að tóif stunda
viDna hefir verið hjá fóiaginu síðan
1859.
Litlu git/ggarnir.
í bl?ði einu hér í bænum hcfir
verið á það mln&t, að bysjunar-
bygging alþýðnféfaganna væri
Ijót, sérstakiega vegna þess, hve
Iltiir efri giuggsrnir ®éu Þessi
bygging ®r, eins og fl atir fé-
lagsmotm f alt ýðusamtökufjum
munu vita, að «itis lítili hktl af
væntanlsgu alþj ðafeúsi, s.tóíhýsi,
| Þingraiiaferðir I
H frá Sœberg j|
í ®ru sunnudaga, mánudsga, |j
* miðvikudaga og laugardwgB fi
fi írá Rvík ki, 9 ásd. og heim *
fi að kvöidi. Samfi, Jígfs far- S
fi gjnidið. Ávalt bifreiðir til jj
* ieigu f lengri og skemmri S
S ;©rðir, afssódýrt. — Leitið fi
g uppiýalngai |
B»t)tt)tt>tt)tt)tt)tt)«)tt)tt)«a
Saltfiskur fæst hjá Hafliða Bald -
vinssyni, Bergþórugötu 43, sími
1456.
sem þegar hafa verið gerðlr
uppdrættir að, t n þessi litíi hluti,
sem nú er f smfðurn, ©r gerður
þannig, að hatn sé f samræœl
við gerð hússini , ©ins og það á
að verða, avo að byg; Ínguunl
sé hægt Sð halda áfram, þegar
iöng verða á, og það, s»m búið
er að gera, verði þá að fullum
notum. Efrl hæðln með Iltiu
giuggana, sem cú ar búið að
byggja, verður að mestu leyti
gangur síðar œtir, og þar rétt
fyrlr ofan koma þá stórlr og
fagrir bogagiupgar. og verður
húslí mjög falh gt og ssamsvarar
sór vel, þegar Iltlð er á það a©m
heild Er alt of fljótt að fella
dóm uu, það eítir útliti þesaa
íitla hluta. Annjrs «r vonandi,
eð þelr, s@m standa iyrlr bygg-
Ingu hússins, gefi t, d. út bréf-
tpjald mcð mynd af þvf, svo að
menn geti dæmt um af eigin
sjón, hvernig húsið verður, og
gengið úr skngga um, hversu
átfðandi er, að það kocoist sem
aiira íyrst upp í heiiu líki.
Kunnugur.
100 000 stjórnmálafangar.
í útlendu jaínaðarmannablaÖi eru
stjórnmáiafangar í eftirtöldum auð«
valdsríkjum og nýiendum þeirra
taldir að vera sem hér segir: í
Kóreu 43 000, á Indlandi 15 000,
í homumdu löndunrm 7000, í
Þýzkalandi 7000, á Italíu 6000, í
Póliandi 6000,. í Búlgaríu 4000, £
Júgóslavíu 3000, í Eystrasalts«
löndunum 3000, á Java 2000, í
Rúmeníu 1600, á Spáni 800 og i
Edgar Ríce Burroughe: Vllti Tarzan.
Maðurinn leit skjótlega upp og þangað, sem hún benti.
Hann sá ljónshaus standa fram undan steini við fyrstu
bugðu á gjánni. Tindrandi glyrnur störðu á þau.
„Nú, já, já! Alls staðar eru þau,“ mælti hann.
„Fara þau langt frá vatni?“ spurði stúlkan vongóð.
„Það hygg ég varla; ljón þola illa þorsta,“
„Það gefur okkur von.“
Smith-Oldwick hló. „Dálagleg von! Þab er álika og
öryggi bilaði, um leið 0g dauöadæmdur maður settist i
rafmagnsstólinn."
Stúlkan leit ásakandi á hann. „Enga hæðni! Og ekki
geðjast mór ab hlátri. Ljónið kveykir von i brjósti
minu.“
„Það er sennilega gagnkvæmt,“ svaraði Smith-Oldwick,
„þvi að við kveykjum eflaust von i brjósti þess.“
Ljónið var liklega búið að átta sig á verunum fram
undan sér, þvi aö þab nálgaðist þær híigt og hægt.
,,Komdu!“ sagði maðurinn. „Við skúium koma upp i
vélina.“ Hann hjálpaði stúlkunni upp i.
„Kemst það ekki hingað?“ spurði stúlkan.
„Ég held, að það geti það,“ sagði Smith-OIdwick.
„Þú ert ánægöur."
„Ekki er ég það.“ Hann tók upp skammbyssuna.
„í Guðs bænum,“ æpti hún, „skjóttu ekki á það með
þessu! Þú gætir hæft það.“
„Ég ætla ekki að skjóta á það, en ef til vill gæti ég
hrætt það burtu. Hefiröu ekki séð dýratemjara fást
víð Ijón? Hauu gengur með smábyssu, hlaðna púðri.
Með henni og eldhússtól yfirbugar hann voldugasta
dýr jarðarinnar."
„En þú hefir elcki eldhússtól.0
„Nei,“ svaraði hún; „stjórnin trassar alt; ég hefi oft
bent á, að gott væri að hafa slika stóla i flugvél-
unum.“
Berta Kircher hló glaðlega, eins og hún væri að masa
yfir kaffibolla.
Ljónið kom nær þeim; það virtist fremnr forvitið en
soltið. Það stanzaðij fast við vólina og horfði á þau.