Bjarmi - 01.10.2021, Qupperneq 19

bjarmi | október 2021 | 19
tekur vel í bón hennar og stingur upp á að
hún komi með honum á samkomu til að
taka þátt í fyrirbæninni. Afinn læknaðist
fullkomlega fyrir bænina og í kjölfarið hélt
Sigríður áfram að sækja samkomur hjá
Hvítasunnusöfnuðinum.
Þessi breytta trúarafstaða eiginkon­
unnar var Páli engan veginn að skapi.
Einn sumardag í laxveiði uppi í Borgarfirði,
stendur hann á bakka árinnar án þess að
hafa orðið var. Honum verður þá að orði:
„Guð ef þú ert til, gefðu mér þá lax núna!“
Hann hafði ekki fyrr sleppt orðinu en
lax stekkur upp úr ánni og lendir við fætur
hans. Honum varð ákaflega hverft við,
pakkaði saman í flýti og brunaði í bæinn til
þess að taka við Jesú sem frelsara sínum.
Eftir þetta atvik var hann svo gefinn Guði
að hann fékk viðurnefnið Biblíu­Palli því
hann notaði hverja lausa stund til að lesa
Orðið.
TRÚARGANGA GUÐRÚNAR
MARGRÉTAR PÁLSDÓTTUR
Guðrún fæddist inn í trúaða fjölskyldu.
Þegar hún hafði aldur til gekk hún í
sunnudagaskóla og dvaldi í Vindáshlíð hluta
hvers sumars. En Guð á engin barnabörn.
Þegar hún er 11 ára gömul finnst henni hún
vera orðin of gömul fyrir sunnudagaskóla og
hættir allri þátttöku í kirkjustarfi.
Þegar hún er orðin 13 ára gömul
hringir Einar Gíslason forstöðumaður
Hvítasunnusafnaðarins í Pál föður hennar
og spyr hvort Guðrún vilji ekki taka skírn?
Þegar Páll ber þetta erindi undir dóttur
sína verður henni ljóst að hún geti ekki
orðið við þessum tilmælum því hún eigi
ekki lifandi trú á Jesú Krist og hafi ekki
gefið honum hjarta sitt. Þegar hún gerir
sér grein fyrir þessu, ákveður hún samt
að fara á samkomu þennan sunnudag og
þar tekur hún þá ákvörðun að gefa Jesú
líf sitt. Viku seinna tók hún skírn.
Guðrún lýkur menntaskólanámi og
BSc gráðu í hjúkrunarfræði og fer síðan
m.a. til starfa á meðferðarheimilinu
Hlaðgerðarkoti í Mosfellssveit og sér
jafnframt um orgelleik á Samhjálpar­
samkomum.
HEIMSREISAN
Árið 1985 urðu tímamót í lífi Guðrúnar. Hana
hafði alltaf dreymt um að ferðast um heiminn,
helst eins langt og mögulegt væri og nú var
rétti tíminn. Hún keypti sér flugmiða sem
koma myndi henni í kringum hnöttinn. Hins
vegar var skotsilfrið til daglegra nauðsynja
af skornum skammti. Við brottför af landinu
átti Guðrún 1.000 dollara, auk þess sem
hún seldi bílinn sinn daginn fyrir brottför
á tíu mánaða afborgunum. Peningana
greiddi hún inn á Kreditkortið sitt svo hún
gæti skammtað sér reiðufé til daglegra nota
og forðast þannig óþarfa eyðslu en lagði
jafnframt þarfir sínar í hendur Drottins.
Fyrsti áfangastaður hennar var London,
þaðan lá leiðin til Los Angeles og ferðaðist
hún víða um Bandaríkin. Í El Paso í Texas
kynntist hún hópi kristinna einstaklinga
þ.á.m. bróður Andrew sem gaf henni upp
heimilisfang í Hong Kong þar sem hún gæti
fengið Biblíur til að smygla til Kína. Þannig
rættist einn af draumum hennar því hún
hafði og hefur mikið dálæti á Biblíunni og
þráir að koma henni til þeirra sem ekki hafa
aðgang að henni.
Guðrún hélt með þessum hópi til
Mexíkóborgar rétt eftir jarðskjálftana
miklu í Mexíkóborg 1986. Borgin var í rúst
og margir heimilislausir. Hélt hópurinn til
í tjöldum og eldaði mat í stórum pottum
og sinnti matargjöfum og líknarstörfum en
hélt tjaldsamkomur á kvöldin.
Eftir mánaðardvöl í Mexíkóborg
hélt Guðrún áfram suður Mið­Ameríku
í gegnum Belize og þaðan með báti til
Guatemala. Þar kröfðu landmæraverðirnir
hana um 3 dollara en þar sem hún átti
einungis 5 dollara handbæra og enginn
banki í þorpinu brá hún á það ráð að
látast ekki heyra í þeim og gekk óörugg
og hrædd beint í gegn undir hrópum
landamæravarðanna sem þó veittu henni
ekki eftirför. Seinna komst hún að því
að það var ekki gjaldskylda á þessum
landamærum.
Þessir fimm dollarar dugðu fyrir
einni nótt á gistiheimili þorpsins og
einni máltíð. Daginn eftir uppgötvar hún
einnig að borgarastyrjöld ríkti í landinu
og ómögulegt að ferðast á puttanum því
enginn vildi sjást með hvítri manneskju af
ótta við uppreisnarherinn því Bandaríkin
studdu stjórnarherinn. Að auki lá enginn
vegur frá þorpinu sem var inni í frumskógi
og hún átti ekki fyrir fari með bátnum yfir
í næsta þorp. Þar sem hún sat þarna á
tröppum gistiheimilisins barst henni til
eyrna skvaldur og hlátrasköll og hópur
ungs fólks stefndi í átt til hennar. Þegar
hópurinn nálgast staðnæmdist ein stúlkan
í hópnum fyrir framan hana og spyr hvort
hún sé íslensk? Hvumsa svarar Guðrún
spurningunni játandi. Stúlkan var þá einnig
íslensk og var í þessum glaðværa hópi
skiptinema á ferðalagi frá Mexikó. Stúlkan
sagði henni að aðeins einn banki væri í
landinu sem leyfði úttektir á kreditkortum.
Sá banki var í höfðuðborginni Guate
í órafjarlægð. Hún bauðst til að lána
Guðrúnu fyrir dvöl í þorpinu og ferðinni til
höfuðborgarinnar. Þar gat Guðrún loksins
tekið út peninga með kreditkortinu. Guð
hafði auðsjáanlega þurft að plana þessa
björgun með góðum fyrirvara!
Guðrún hélt síðan áfram til El
Salvador, Nikaragúa og Hondúras. Í
öllum þessum löndum var borgarastyrjöld
sem var misáþreifanleg og lenti Guðrún
í ýmsum ævintýrum og trú hennar óx
stöðugt því hún sá hvernig Guð bjargaði
henni hvað eftir annað úr ómögulegum
aðstæðum, meðal annars oftar en einu