Bjarmi - 01.10.2021, Blaðsíða 20

20 | bjarmi | október 2021
sinni úr sjávarháska og reglulega þar
sem peningarnir voru á þrotum. Síðan lá
leiðin aftur norður í gegnum Mið­Ameríku,
Bandaríkin og til Kanada og Alaska. Eftir
þá ævintýraferð á báti sem sigldi á sker og
brotnaði, fór hún aftur suður til Mexíkó til
að dvelja nokkra daga með sama hópnum,
sem var nú staddur í annarri borg.
Eftir þessa dvöl í Mexíkó ætlaði Guðrún
að ferðast aftur til Bandaríkjanna en nú
voru góð ráð dýr. Hún sá að hún gæti
ekki vegna fjárskorts keypt farmiða nema
fyrir 2/3 hluta ferðarinnar og endastöðin
yrði borg norðarlega í Mexíkó kl. 2 að
nóttu. Klukkan er 6 að morgni þegar
lestin kemur og þegar hún nálgast sér
Guðrún eitt andlit sem stungið hafði sér
út um lestarglugga á þessari óendanlega
löngu lest, einhver svangur sem hugðist
kaupa sér mat í gegnum gluggann. Þegar
lestin staðnæmist er þetta andlit beint
fyrir framan Guðrúnu og ekki nóg með
það heldur er þetta ein af þeim tuttugu
manneskjum sem hún kynnst í þessari 20
milljóna manna höfuðborg og gat hjálpað
henni með það sem upp á vantaði fyrir
farmiðanum. Þvílík bænheyrsla, þvílík
handleiðsla Guðs!
Til að gera langa sögu stutta, fyllti
Guðrún bakpokann sinn af Biblíum í Hong
Kong og tókst eftir langt, erfitt og hættulegt
ferðalag að koma þeim á áfangastaðinn í
Kína. Frá Kína hélt Guðrún til S­Kóreu og
þaðan til Hong Kong og heim til Íslands.
Guðrún hafði kynnst fátækt og neyð
íbúa bæði í Mexíkó og í öðrum löndum Mið­
Ameríku og einkum var það ólæsið sem
stakk hana í hjartað. Biblían gagnaðist lítið
ef fólk gæti ekki lesið hana. Nú var það ein
hugsjón sem fangaði huga hennar: Hún
ætlaði að safna fé til að komast aftur út
til þess að kenna fólki að lesa og skrifa og
gefa þeim Biblíur. Hún var staðráðin í að
enginn skyldi telja hana ofan af þessu. En
eins og við svo margoft höfum reynt, hefur
Guð alltaf síðasta orðið. Guðrún kynnist
manninum sínum, Hannesi Lentz viku eftir
að hún kemur til landsins og strax var eins
og leiðir þeirra ættu að liggja saman. Í hönd
hófst barátta í huga Guðrúnar. Henni leist
vel á mannsefnið en hugsjónin átti sterk
ítök í hjarta hennar. Það hvarflaði vissulega
að henni að verið væri að reyna að hindra
hana í að hlýða Guði. Hún ákveður að
leggja þetta fyrir Guð og biður hann um
mjög skýrt svar:
Hún hristi sex peninga vandlega falda
í lófa sér og segir við sjálfa sig og Guð:
„Ef fiskarnir koma upp, þá fer ég annars
verð ég á Íslandi!“ Í huga hennar var aldrei
neinn efi að allar hliðar peninganna myndu
snúa eins eftir allt sem hún var búin reyna
í hnattferðinni.
Og viti menn það kom enginn fiskur
upp. Þetta var ekki svarið sem hún bjóst
við og fyrsta hugsunin sem kom í huga
hennar var: „Ég segi engum frá þessu, ég
fer samt!!“
En samviska hennar leyfði það ekki.
Þá datt henni í hug að opna Biblíuna
handahófskennt með lokuð augu og
lesa setninguna þar sem fingur hennar
staðnæmdist. Þegar hún opnaði augun
var fingur hennar við orð Jesú: „Farið
ekki!!“ í Matt. 10.5. Af þessu taldi hún ljóst
að hún ætti að vera áfram á Íslandi en
hugsjónin lifði með henni og spurningin
sótti á hana: „Hvað á ég að gera hér?“
En Guð svaraði spurningunni
þegar hann færði óvænt tækifæri upp í
hendurnar á henni. Halldór bróðir hennar
og Georg Ólafur Tryggvason voru ákaflega
hrifnir af tónlist Hjalta Gunnlaugssonar
tónlistarmanns og langaði til að gefa