Alþýðublaðið - 11.09.1925, Blaðsíða 3

FÖ endurgreiða lánið fyrr en 10
ár eru liðin af lánstímanum. Er
þetta dálítið einkennilegt. að vera
fyrirmunaö aö borga skuldir sínar,
tótt menn bæði geti og vilji borga
þœr, enda er það nú avo að vísu,
að lánið má borga fyrr og raunar
hve nær sem er en þá verður um
leið að greiða aukreitis 10°/Q af
lánsfjárhœðinni (vonatídi Þ6 ekki
af því, sem þegar er búið að
borga).
Svo ramlega er frá þessu 6-
kjara-láni gengið, að ríkið verður
að víkja að lánardrottni meira en
einni milljbn króna, til þess að
hann láti svo lítið að taka við
endurgreiðslu á láninu, ef vér
viljum endurgreiða það nú
(Frh.)
Gr,
i vinarboði
(Erlndl.)
(Nl)
Nú kalla að okkur kröfur
- tímans, dagslns og daganna, og
verðum vlð þá fljótt vör vlð, að
skipul'iginu er svo varið, að við
gotum e!gl fullnægt þörfum t<m-
ans mað öð u móti en að íkiæö
ast ham ránlugia og sækja svo
að bráðinni eftir því, sem bezt
gengur, og endir ieiksins reynist
ætíð hinn sami. Hinn slægasti
og sterkastl nær i stærsta her-
fangið, og fer veiðin ætíð mink-
andl ettir því, sem afllð og
siægðln minkar, þar tii engiön
finst vinningurinn, og eru það
venjulega munaðarlausar ekkjur
og börn, sem verða fyrir þvi
hiutskiftl. Feðurnir etu einatt
komnir í ajólnn í þjónuttu hinna
sterkustu og slægustu keppinauta.
Lifsskiiyrði ekkna og barna eru
orðln þau, er fátækrastjórnir
hengja á mannorð ö eiganna.
Er að uadra, þótt munaðar-
lausar ekkjur og börn efi, að vlð
séum stödd i vélz'usai alföður,
þótt þau sjái gnægð góðra rétta,
og að tll eéu göfugir meno tll
frammistöðu?
Oss muu fátt vanta jafn til
finnanlega eem sjálfatæða »jón og
skygoau skilning á mannlegu
eðll.
Við Bkytínuœst ekki nófe ;ð
þeim möqnum, er þ*ysa um
iniBðlCKBIB
béruð og bjóðast tll að be»á
efekur þá gnægð áv?xta, er a!-
faðir ætlsr okkur sameigintega
at hinn goæfándi lí sbé.
Við mæium hæfiieika þelrra
í skífiamáium. @n ekki eftir
dygðum, manníist og réttlætls- *
tUfinnÍDgu. Við kjósum þá, er
hafa endiskííti á tíiædun guðs,
með öðtutn orðum færa í sínar
kornhlöður það, s®m þelr eiga
að skifta þjóðiuni tll velgengis.
Við látum telja ofekur trú um,
að sá maður sé hæfari tii stjórn
ar < aimenniogebágu, sem auðg-
ar sjálfan sig á onnara svita, en
hinn, er o rar sér fyiir velferð
fjöidans.
í»að er mikið rætt og ritað
um að efla btóðurhug nú á dög-
um, og er sú viðieitni góðra
gjalda verð. Eu svo lengl, sam
einstaklingarnir skipi h-iíum
þjóðum að þtöngrl jötu hsgs-
munanna og þyfejast gefa þeim
at sínu eigin, elns og gerist með
núverandi skipulagi, se ég ekki
nokkra von um aukið bræðraleg
Ég sé ekki að hægt sé að
krefja þá un á»t á ssmféíögum
sínum, sem okki komnst að jöt-
unni, og ekki he'dur hina, er
hliðrað hata tii fyrir hlnum van-
mátka og orðið að svelta í stað
inn. —
Því vsrður ekki neitað, að við
erum < veizlusai alföður.
Annað er þ d, að svo geta
frammletöðumenn, er á borðin
bera, bæði h*na sndiegn og
efnaiegu rétti, svikið skyldur
sínar, að mörgum sé eigl hægt
að trúft því, ecda ©ru margar
t blekkingar notaðar til að gylía
jj fyrirkomulag eignarróttarins, og
svo mun verða um langt skelð,
Eltt er víst, að fyrr vsrður
veizlnsalurinn akki samboðinn
al öður og sklijankgur almenn-
i ingi en við höiucu vit, viija og
dómgrelnd að velja þá ? ð frammí-
; stöðumönnum á þingi, < aveits-
og bæjsr-sijórnum o* snn frem
ur < öUuti ardlegum mannbóta-
féiögum, sem tkki ieggja elgn
arréttinn sem mælikvarða á hug
sjónir, athafnir og fremkvæmdlr
sínar < þágu þjóðanna.
Þsgar höfuð-frammistöðumet n
irnir bera tyrstu og aðal-réttina
á borðið f msnoheimutn eftir
guðs vllja, þá fyrst ®r hægt og
skylt ölluca iýó að gerast sjáií-
3
boðar tlí frammistöðu við feið
göfuga borðhaid, og þá fyrst er
hægt fyrir alla að gefa það
bezta, er þelr eiga. Þá fyrst er
oss eðiilegt að skilja, að við erum
hvoit tveggja í sena í vinarboði
og veiziusal al'öður. Þá fer
elgnsrrétlurlnn að hverfa, rn
jafnirsmt tekur að færast nær
þvf, að iífíð verði ósiitlnn ham-
ingjudagur.
Hafnarfirði.
Davið Kristjánsson.
Frá Dsnmðrkn.
(Tilk, frá sendlherra Dana),
Rvfk, 8, sept. FB.
Daask íslenzka nefiidin
hefir á fundum í ágúst rætt ýmis
mál, er varða sambandið milli
landanna. Af þeim málum, er
gerðar voru tlllögur um til stjórna
ríkjauna, má nsfna nokkut:
Neftídln hefir orðið ásátt um
skjaiaskiítl í samræmt við tll-
lögur sérfræðinga. (Frá því var
sagt í blaðinu í gær) Enn fremur
haiði verið skotið til umræðu í
nefndlnni ínálaldtun um skll á
íslenzkum gripum úr þjóðmioji-
safninu (dan'ki), ©n ®kki fékk
nstndin lokið því máii, heldnr
vísaði því tii aératakrsr nefndar,
er í eru þeir Bjarnl Jócsson frá
Vogl og Arup prófessor. Eins og
í fytra hefir nefndin í einu hljóði
ráðið stjórcunum til að auka í
□efndlna einum manni frá hvorrl
þjóð nni, svo áð áiHr flokkar á
Ríkisþioginu og Alþingi getl
fengið fulltrúa í henni. Nefndin
hefir mælt með tlliögu frá N. N.
Nörlund, foif.töðnmanni stigmæl-
inganna, um þátítöku Dana og ís-
! lendinga í hndskjálftarannsókn-
‘ um og eodarreisn Íandskjálíta-
\ athugunarstöðvar < Rsykjivík.
• Fyrlr nmleitun Læknaíélagáins f
: Rpykjavfk hefir nefcdln skotið
| því tii dómsmálaráðuneytisins,
| að (sienzkir læknar getl átt kost
j ú því að verða aðstoðarlæknár
| vlð dönsk sjukrahús tll frekari
| íulikomDunar í ment sinni. Þá
| hsfir nefndin af nýju rætt um
bætur á gu!u&kip*sambandlou
\ niilli Rsykjsvíkur og Kaup-
( mannahafuar og hækkun á far-