Alþýðublaðið - 12.09.1925, Blaðsíða 3

afkétmi rfktesjóðs, Takist þetta.
g«tur hanu slegið tvær flugur í
einu höggi, — framkvæmt það,
■em @r verulegur búhoykkur
fyrir rfkUsjóðlnn, og >depen
derað< af Dönum um lelð, Hvort
tveggja setti houum að þykja
gott. Or,
Munaðarleysingjarnir.
Oft heflr Ægir höggvið skarö í
fylkingu íalenzku sjómannaatóttar-
innar, en þó ajaldan efia aldrei
eina átakanlega stórt og siíast
liöinn vetur. faB á því margur
um sárt aö binda eftir, þar sem
steikustu stofiinni í lifsbaráttunni
heflr veriC svift svo skyndilega í
burt. Skaðinn, sem öll þjófiin og
blutaCeigandi einstaklingar hennar,
ekkjur, börn og gamalmenni, hafa
orbib fyrir, er aldrei bætsnlegur
til fulls. þó heflr veriö reynt að
nokkru að bæta hinn bætanlega
skaða með samskotunum til að»
standenda þeirra, er fórust, sem
bæði fátækir og rfkir hafa verið
samhuga um að styöja eftir vílja
og getu, einnig útlendir. Það hafa
vist flestii gefendanna ætlast til,
að gjöf þeirra kœmi hinum vænt-
anlegu þiggjendum sem fyrst að
notum; — annars hefðu samskot
in ekki gengið eins greiðlega og
raun hefir á orðið, enda heflr
þörfln verið mikil sums staðar.
Með því að talsveiður vandi
virðist vera að skifta samakota-
fénu róttlátlega niður — það «r
að segja eítir þörflnni —, þá heflr
verið skipuð nefnd til að vinna
það verk. Nefndinni hefði þegar í
stað átt að vóra þáð ljóst, að
flýta þyrfti verkinu eftir föngum,
en reynsían virðist ætla að sýna
alt annað. Það sorglega heflr þó
orðið, að þiggjendur neínds Ijár
hafa lítið eða ekkert fengið enn
þá, og flnst mér og líklega fleirum
það vera ófyrirgofanlegt hirðuleysi
af nefndinni eða forraanni hennar,
sem mun vera borgarstjóri. Petta
seinlæti eða dráttur er þó tilflnn-
anlegsst fyrir aðstandendur þeirra,
er enn hafa enga vátryggingar-
upphæð fengið útborgaða, svo sem
heflr verið um þá, er fórust með
togaranum >Robortson<, og hætt
við, að það dragist nokkuð enn.
Hvert ver starf nefndarinnar,
og hve lahgan t'ma þuríti það að
taka? Starf neíndarinnar var að
taka við fónu til varðveizlu og
ávöxtunar, fræðast um ástæður
þiggjendanna, skifta því og útbýta.
Ég fæ ekki séð, að alt þetta starf,
ef með dugnaði væri unnið, og þó
allrar vandvirkni væri gætt, þyrfti
að taka lengri tíma en þrjá mán-
uði. hvar á landinu sem þiggjend-
urnir væru. En svo sem kunnugt
er, er mikiu lengri tíœi, síðan
nefndin var skipuð, og sýnist því
orðinn talsverður dráttur á úr-
lausn þessa mals, Hvað hefir raest
taflð fyrir nefndinni, og hvenær
hygst hún að útbýta fénu? Nefnd
inni ætti ekki að verða vandræði
að leyaa skjótt úr þessum spurn
ingum. Geri hún það ekki, vekur
það grun um óafsakanlega van-
rækslu í starfl hennar. Éiggendur
fjirinR —< sem eru í raun og
veiu eigendur þass, þó hver um
sig geti ekki sagt; hve rnikið
hann á, — eiga heimtingu á að vita.
hvarnig störfum nefnd&rinnár liður.
Sama er að segja um gefendurua.
Vonandi koma ekki svona slór-
kostlegir atburðir fyrir aftur, en
þá er lika hætt við, að menn
yrðu ekki eins skjótir til hjálpar
og nú. Dráttur é. þessu er bein-
línis móðgun við gefendur fjárins,
þiggjendur og þá, sem hingað til
hafa veitt þeim hjálp með lánum
eða gjöfum, svo sem húseigendur,
kaupmenn og fleiri.
Haukur.
Frá Danmðrku.
(TUk, frá scndiherrs Dsna),
Rvfk, 8. eept. FB.
Herman Trfer látinn
Hina kanni stjórnmálamaður
gerbótaflokksins, H«rman T.ier,
er látinn, 80 ára að aldri. Hann
átti sæti í þjóðþlnglnu iengst af
í 25 ár eða 1884—1909, var
forsetl þess uai hrfð og síð >11
1910 landsþingmaður.
Fyrirsðgn stormviðra.
í viðtali f >Po\ltikea< eftlr
Pet«r Freuchon segir prófesror
William Hobbs, rektor háskólans
í Michlgan, 'aem kominn er til
Kaupmannahafosr til að taka
þátt í samuing fyrirætiuaar um
leiðangur Lange Kochs yfir
jökulbreiður Græulands næsta
ár, að allir fyrri leiðangrar hafi
sýnt, að stormar f norður- og
vestur-löndum Norðurálfunnar
hefjist sem hvirfilbyljir á jökul-
breiðunum. Et þvf stofnuð værl
veðursthuganastðð f 1000 stikoá
hæð á upplsndi Græni ndy, þá
myndi unt að segja fyrir kom»
andl stormvlðri þráðkust. Leið-
angur Lange Kochs er tækifæri
j til að ræra sönnur á kenningu
Kdgar Rioe Eurroughs: Vlftl Tarzan.
Tarzan rakti slóð ljónsins suður eftir i von um áð hitta
á <vatn. Slóðin sást greinilega i sandinum. Fyrst sást
að eins ný slóð ljónsins, en slðar rákust þau á gamlar
ljónáBlóðir, og undir myrkur stanzaði Tarzan skyndi-
lega sýnilega hissa.
rSko þessi!“ hrópaði hanm
í fyrstu sáu hin ekkert nema sporaflækju, en alt i
einu sá stúlkan það, sem Tarzan furðaði sig á, og
hrópaði.
„Mannaspor!11
Tarzan kinkaði kolli.
„En tærnar sjást ekki,“ mælti stúlkan.
„Það voru ilskór á fótunum,11 sagði Tarzan.
„Þá er svertingjaþorp i nánd,“ sagði Smith-Old-
wick. 1
IUI...I—. 1 " ■—1-1—
„Já,“ svaraði apamaðurinn, „en ekki þeir svertingjar,
sem við œttum að hitta á þessum stöðvum í Afriku,
þar sem allir ganga berfæltir nema fáeinir menn úr
hersveit Þjóðverja, sem eru með Usanga, og þeir ganga
á þýzkum hermannaskóm. Ég veit ekki, hvort þið sjáið
það, en mór virðist, að fóturinn, sem var i ilskó þessum,
hafl ekki verið svertingjafótur. Ef þið gáið vel að, sjáið
þið, að hællinn 0g ilin sóst vel þrátt fyrir skóinn. Svert-
ing.jar stiga fastar á flatan fótinn.“
„Heldur þú þá, að þetta séu hvitra manna spor?“
„Það likist þeim,“ svaraði Tarzan 0g lagðist alt i
einu niður 0g þefa'i af sporunum. Þau urðu steinhíssa.
Hann þefaði nokkra stund og skreið um allstórt svæðí.
Loksins stóð hann upp.
„Það eru ekki svartra manna spor,“ mælti hann, „og
ekki eru þau alveg eins og hvitra manna. l’eir fóru