Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.2012, Qupperneq 24

24 – Sjómannablaðið Víkingur
Þann 1. febrúar 1972 komum við á
Harðbaki í land eftir tíðindalausa
veiðiferð. Vilhelm Þorsteinsson fram-
kvæmdastjóri kallaði mig inn til sín og
sagði mér að Ú.A. væri að kaupa skut-
togara í Frakklandi. Þú ferð þangað á
morgun og með þér ferðast Baldvin
bróðir, en hann verður stýrimaður á
Sólbaki hjá Áka Stefánssyni á heim-
leiðinni.
Með hálft togaraverð
í vasanum
Daginn eftir lentum við í Glasgow
snemma dags. Í flugvélinni á leiðinni út
gaf sig á tal við Balda ung og glæsileg
kona sem talaði við hann sem Vilhelm.
Baldi var ekki óvanur svona misskilningi
og var ekkert að leiðrétta hann, en þeir
Vilhelm voru tvíburar og ákaflega líkir,
a.m.k. fyrir þá sem þekktu þá ekki vel.
Ekki vissi ég hver þessi kona var, en það
kom síðar í ljós og er hún úr sögunni.
Við áttum flug frá Gatwick síðla dags
til Frakklands. Fór ég að athuga hvort
ekki væri hægt að breyta flugmiðunum
svo við kæmumst fyrr til London.
Það var ekkert mál og flugum við með
annarri vél en ákveðið hafði verið og
lentum í London um hádegi. Hvorugur
okkar Baldvins hafði áður komið til
London.
Eigum við ekki að skella okkur þang-
að og skoða miðborgina þó ekki væri
annað sagði ég. Komum við nú töskum
okkar í geymslu á flugvellinum og tók-
um lest til London. Mér fannst einkenni-
legt hvað Baldi var tregur til þessa ferða-
lags, en skýringin kom síðar. Var hann
með lokagreiðslu fyrir togarann í vasan-
um, en fyrri hluta greiðslunnar hafði Áki
Stefánsson flutt út skömmu áður. Nú
skoðuðum við London eins og tími gafst
til. Þótti okkur báðum miðborgin glæsi-
leg og Big Ben eins og við höfðum séð á
myndum. Tókum við svo lestina til baka
til Gatwick.
Svo var flogið til lítils flugvallar í
Frakklandi sem heitir Le Touqet. Þangað
komum við um kl. 2100 og beið þar eftir
okkur leigubíll. Ökumaðurinn var kona.
Sjaldan hefi ég verið hræddari í bíl en
þarna. Hún ók á 100-120 km. hraða á
mjóum sveitavegi í kolsvarta myrkri og
tré á báðar hliðar. Þetta blessaðist þó
allt og við komumst til bæjar sem heitir
Boulogne-sur-Mer. Þar var Sólbakur við
bryggju. Fórum við Baldi beint um borð
og bjuggum um okkur. Næsta morgun
hófst vinna. Ég fór að skoða loftnet tog-
arans, þau voru úr vír, hann slitinn og
dræsurnar í flækju á dekkinu. Fór nú
mest allur dagurinn í að koma upp nýj-
um loftnetum.
Nokkru áður höfðu komið til Frakk-
lands Áki Stefánsson skipstjóri, Bolli Þór-
oddsson vélstjóri, Aðalsteinn Jóhannsson
vélaeftirlitsmaður og Valur Finnsson vél-
stjóri. Einnig kokkurinn Aðalsteinn Jó-
hannsson, Einar Muller bátsmaður, Vern-
harður Jónsson háseti o. fl. Höfðu þeir
Birgir Aðalsteinsson
Sólbakur sóttur
Sólbakur EA 5 var fyrsti skuttogari Útgerðarfélags Akureyringa hf., smíðaður í Póllandi 1967 en keyptur til ÚA 1972. Fyrsta skipið með skutrennu, er Íslendingar
eignuðust, var Siglfirðingur SI 150, smíðaður í Noregi 1964 og átti heimahöfn á Siglufirði. Næsta skref skuttogara-væðingarinnar var ekki stigið fyrr en Barði NK
120 kom í desember 1970 til heimahafnar í Neskaupstað. Eigandi var Síldarvinnslan hf. Svanasöngur síðutogaranna var hafinn. Mynd: Ásgrímur Ágústsson