Alþýðublaðið - 17.09.1925, Blaðsíða 3
KEVYB.ttBEXHIB
í "
tœkl séu van{u!ega varanleg
aukning á íramleiðalunni. >Sp a-
kúlationint, brallið, þrífst, en
heilbrigðum atvinnurokstri hnign-
ar. Menn venjast á að hugsa
avo, sem augnabíikiheppdráttur^
inn hafi mest glldi, en ekki vinn-
an. Dýrtíðin helzt, þar sem alllr
reyna að leggja fulla vsxtsfúig-
una á vörurnar; byggingarkostn-
aður v®rður mikil! og ókldít að
koma upp húsum fyrir efnaiitla
menn, en af því stafar aftur húa-
ræðisskian og hússleiguokrið.
Hávextlrnlr sópa í vesa þeirra,
sem féð lána, — og þá fytst og
fremst bankanna — mikíum auði.
Auðurlnn lifir á vionunni, og
hlutdeild hans í þjóðartekjunum
verður íakyggilega mikll. Siíkt
ástand er óþolandi tii iengdar.
Almennlngur lætur @kki traðka
svo á sér árunum aamsn að
þarflausu. (Frh.)
Oeir,
Frá Danmðrku.
(Tilk. frá sendiherra Dana)
Rvík, 14. sept. FB.
Samnorrsen ráðstefna nm
eftirlit með skipam
Á ráísteínu, er haidia heflr
veiiö í ágúst og sept,ember ÍKaup
mannahöfn með fulltrúum frá
dönsku, finsku, islenzku, noisku
og sænsku stjómunum, heflr vetiö
rætt um gagnkvæma_viðurkenn
ingu á fyrirmælum hvers* lands
um eftirlit meö smið skipa, geið
og útbúnaði. Árangur ráðstefnunn
ar var frumvarp að samkomulagi
um slíka viðurkenningu. í sam-
komu’aginu eru enn fíemur á~
kveðin drög til framhaldandi sam-
vinnu milli Norðurianda í þessum
efnum, en frjálst á öðrum ríkjum
eftir tilíögunni að vera eð gang
ast undir þetta tamkomulag.
Það, sem gerðist 10. sept.
Þá vorn fluttir úr íslands-
banka í L’.mdsbaukann 150000
doiíarar í guili, sem ríkissjóður
k-nypti, Gullgengi hvers doliatcs
var kr. 3 63 og n@œnr gulihrúg-
an þá 544 500 íslenzkum gull-
krónum. Fyrir bverj r 37 kr. i
gnlli má gafa út 100 kr. í scðl
tint; 544500:37X100=1471600
kr. er þá væntðolegt eeðlaflóð.
í vexts af Lnura tt-kur bankinn
uú '&ð m©siu 8 % %, og nema
þslr þá ai þosstul ’eðlaíúígu
125086 kr., u: f raun osr veru
eru þetta vextlr af að ©ins
544 500 kr.. o veröa vtxtin ir
því um 22 % %.
7o
Dengismálið
Herra dtstjórt!
a
Út sí atha, atssrnd formannB
gftogianesfadarinríár f biaði yðsr
15. þ. m. víðviíijsrsdl þvi, að ég
hefi ekki aavt yður <étt frá utn
ðáciþykt gengisasftidarinnar 19.
rasí þ. á., vil éý- biðja yðu? að
)j4 þeasnm Síoum rúm>í blaði
yðar.
í RÍðast Siðnutu mafmánuði var
Bvo komlð, að sennilegt var, að
Yeggmyndlr, failegar og ódýr
í ar, Froyjugötu 11. Ianrömmun á
] Si ma stað.
fiskveíz’uain myndi aðallega kom
ast á hendur útlendiogo, sem
áttu tií peninga tU fiskkanpa,
sakir þoss, hvor óvissa var nm
gangið á ntarMngBpuadum, þar
sem íúevz\k 6?kkaupm®nn höiðu
eigi annað fé til fiskkaupa en
lásisfé úr bönkunum, ea bank-
arnir þorðu eigi að lána siíkt fé,
og fiskkaupmenn þorðu heldur
eigi að taka sifk lán, hvott
tvegRjá ai ótta við það, að
sterlingspucdið féili svo mikið,
að atórísp yrði á kaupunum.
Ssms konar óvlssa vre um það,
fyrir hvaða verð útgerðarmenn
sky'du seSja áfla sinn. Mað þvf
að þesfei ufstaða þótti óviðunsndi,
varð það úr, að gengianefndin
skyídi lækka gengið á sterlingf-
I pundum nokkuð roikið 1 einu,
| en ákveða jafQÍrsmt fast gengi
; Iram á heri.it, og 19. maf sfðast
: liðinn, þagar gengið var 26,75,
I gerði gengisoefndin svo felda
Iéiyktun:
>Sambykí var að skrá gengi
steriingapuada á kr. 26,25. Er
| gert ráð iyrir því, að þetta gengl
| stardi fram í roiðjan september,
[ eða að storliagspuudið tari a.
, m. k. ekki á þetsum tfma niöur
Ifyrlr kr. 26,00.«
Var þetta gert í þsim tilgangl
að fiakkaupmeun, útgerðarmsnn
og bankar gætu gert hér að
3 Sútandi fjárhagsiegar ráði,tafanir
í flnar á ö uggam grundvolii án
; þesa að eiga á hættu tap á þessu
1 tímabili vegna gengiabreyiings.
] Var samkomuíag um að auglýsa,
í þetta ekkl, @n segja það öiium,
Edgar Rice Burroughs: Viltl Tarzan.
„Það myndi reynast sjálfsmorðshvöt," kvað Tarzan.
„Það eru að minsta kosti þrjú ljón á veiðum þarna. Ef
við hefðum eld, eða ef tunglsljós væri, sæjum við augu
þeirra greinilega. Brátt ráðast þau á okkur; ef til vill
gera þau það þó ekki. En ef þú ert sólginn í það, þá
skjóttu á þau og særðu eitt þeirra.“
„En ef þau gera árás?“ spyrði Berta; „það er ekki
undankomu auðið.“
„Þá er að taka á móti þeim,“ svaraði Tarzan.
„Hvað myndum við duga móti þeim?“ spurði Berta.
Apamaðurinn ypti öxlum. „Einhvern tima deyr maður,“
sagði hann. „Þér flnst þessi dauðdagi ef iil vill ógur-
legur, en Tarzan apabróðir hefir ákve’ið að kveija
heiminn á einhvern sliltan hátt. Fáir slcógarbúar deyja
ellidauða; það sama hlutskifti kýs óg mór. Einhvern
tima nær ljón, pardusdýr eða viliimaður mér, annað-
hvort þessi eða önnur. Hverju skiftir, hvort það eru
þau, eða það verður næsta ár eða eftir tiu ár? Sama
er, þegar það er um garð gengið.“
Hrollur fór um Bertu. „Já,“ sagði hún vonleysislega,
„þegar því er lokið, má á sama standa.“
Hún fór inn i hellinn og Jagöist i sandinn. Smith-
Oldwick sat í munnanum og hallaðist Upp að steini.
Tarzan sat gegnt honum.
„Má ég reykja?“ spurði foringinn Tarzan. „Eg hefi
sparað tóbak mitt og vildi gjarna reykja, áður en
ég legg mig, ef það dregur eklci kvikindin að okkur.
Viltu reyltja?“
Míuwpið Tavzan-söguvnarl