Andvari - 01.01.2018, Blaðsíða 14

ANDVARI ÁRMANN SNÆVARR 13
Árið 1944 brugðu þau hjón búi í Neskaupstað og fluttu til Dalvíkur
ásamt Árnínu, systur Stefaníu, sem lengi bjó með þeim, og síðan til
séra Stefáns sonar þeirra á Völlum í Svarfaðardal og síðar á Dalvík.
Þar leiddi Valdemar kristilegt unglingastarf til æviloka og fórst það
vel úr hendi.
Segja má, að þjóðkunnur yrði Valdemar Snævarr fyrir ljóð sín og
síðar sálma, en á heimaslóðum var hann einnig kunnur sem tækifær-
isskáld. Útfararsálmur hans „Þú Kristur, ástvin alls sem lifir“ hefur
mjög oft verið sunginn við jarðarfarir. Á prent komu nokkur sálma-
kver hans, auk fyrrgreindra kennslurita og annarra rita, og enn má
finna nokkra sálma hans í sálmabók þjóðkirkjunnar.
Valdemar andaðist 18. júlí 1961.
Stefanía, eiginkona Valdemars, f. 6. nóvember 1883, d. 11. desember
1970, var að margra sögn afar vel gerð og mikilhæf kona. Hún stóð
þétt við hlið eiginmanns síns í hans annasömu ábyrgðarstörfum og lét
margt gott af sér leiða á langri ævi.
Í grein, er Bjarni Vilhjálmsson, þá þjóðskjalavörður, ritaði segir
hann meðal annars um þau hjónin, Valdemar og Stefaníu:
Störf Valdemars á sviði skólamála, bindindismála og hvers konar menningar-
mála hafa lengi verið rómuð, enda voru þau Norðfirðingum ómetanleg. Ég
er þess fullviss, að Neskaupstaður muni lengi búa að störfum Valdemars. En
þess ber einnig að minnast, að honum var mikil stoð í því hversu vel gerða
konu hann átti. Stefanía var prýðilega greind kona, gædd óvenjulega miklu
jafnvægi hugans og traustri skapgerð. Hún var frábærlega ljóðelsk og kunni
feiknin öll af ljóðum. Ég sá Stefaníu aldrei skipta skapi og þó að hún hefði
vitanlega nógu að sinna á stóru og gestkvæmu heimili, var eins og hún þyrfti
aldrei að flýta sér. 3
Jóhannes Stefánsson, sem var ungur drengur á Norðfirði á þeim tíma,
er Ármann ólst þar upp, segir:
Það var mikið líf á uppvaxtarárum okkar í Tröllaneshverfinu og inn á Strönd.
Mikill fjöldi báta, skúra, fiskreita og bryggja. Börnin fóru ung að hjálpa til
við útgerðina. Heimilin voru barnmörg. Alltaf nógir leikir, farið í húsbolta,
slagbolta, feluleik, rúlla gjörð, í Hróa hött inn á Villatúni og margt fleira.
Krakkarnir komu oft saman frá Mel, Stóra-Tröllanesi, Hátúni, Hinrikshúsi,
Framnesi, Valdemarshúsi, Bjarnarborg, Lárusarhúsi og inn að Jakobshúsi. 4
Þess má geta, að Ármannsnafnið var draumnafn. Foreldrar hans höfðu
ætlað að nefna hann Gunnstein í höfuðið á bróður hans, sem var þá