Alþýðublaðið - 19.09.1925, Blaðsíða 3

Sigurður Kristófer Pétursson,
rithöfundur.
— EftirmálL —
„This is that which wo
call Character — a re-
served force which acts
directly by presence, and
without means.“
Emerson.
Alþýöublaöíö heflr óskaS þess,
að óg bætti nokkru viö eftirasæli
þau um SigurS Kristófer, er þegar
hafa biizt í blaðinu. Mér er Ijúft
að veröa viö þeirri ósk. Af nógu
efni er &Ö ausa, þar sem æfl
bans er.
Svo er sagt5 a8 stórmenni vaxi
sjaldnast við nána viðkynningu.
Yerk manna getur virzt stærra en
hann ajálfur, Hann getur veriö
mesti gallagripur í einkalííi sínu:
hégómagjárn, smásálarlegur, öf-
undsjúkur, uppstðkkur, rembilátur,
og þó leyat ».f höndum merkileg
stöif og mikil. Á hinn bóginn
getur maöur veriö stórmenni, þótt
ekki eó unt að benda á nokkurt
stórvirki, sem hann hafl unnið. En
umgengni hans er hið sama fyrir
samvistarmenn og sól og regn er
íyrir vorgróður. Lif hass er sigur-
verk, sem alt af gengur rétt. Og
allir, sem á það sjá, miða v!ð það
Sigurður Ktistófer átti beztu
kosti beggja þessara manna, sem
á var minst. Hann leysti af hönd-
um stórvirki, sem gerði hann land
frægan. En stærstur var hann þó
í einkalífl sínu. Ritatörf hana höfðu
mikil áhrif á menn, en umgengni
hans og návist enn þá meiri.
Landsmönnum er nokkuð kunn-
ugt um starfsþrek Kristófera. Þeir
renna grun í það, hve mikinn
dugnað þarf til þess að seinja og
þýða á einum tólf árum 20—30
smærri og stærri bækur og fjöldá j
ritgerða — þrátt fyrir sífelda ván
heilau. Hitt vita fáir, að önuur
störf haus, er eigi verða tatin,
voru sízt minni. Prek hans og
þolinmæði komu engu síður fram
í því, að hann fleygði hvað eftir
annað frá sór vinnu, sem hann
var sokkinn niður í, til þess að
verða við bónum annara og* taíðkt
þannig heila og hállá daga. Og
þessi hjálpsemi hans og störf í
kyrþey þótti vinum hana jafnval
enn merkilegri en opinberu verkin,
sem allur fjöldinn mun ætla að
bóu hin einu störf hans,
I æflminningum Kristófers heflr
verið getið um tungumalanám
hana og annan lærdóm, En ekki
var það þessi læ. dómur, sem sum-
um þeirra, er bezt þektu hanD,
þótti mest um vert, Það var lífs-
spekin, sem haxm hafði. numið.
Það v-íir glöggsýni um það, hvað
! máli *kifti í 1 i manns og hvað
ekki. Ég hefl s Idrei þekt mann,
sem kunni einr glöggan greinar-
mun á veruleita og táli og var
lifsskoðun sinni jaín-trúr.
Qáfna hans |ætti jafnan í því,
sem henn ritaði, og ekki sizt í
aeinustu bók hms: >Hrynjandi
íslenzkrar tungu«. O’t komu þó
gáfur hans enn 'betur í Ijóa, í við- |
tali undir fjögur augu eða í fá-
mennum vinahópi. Hugkvæmnin
var fágæt, og hrer samlíkingin
rak aðra. Og öðru hvoru sk&ut
upp neistaílugi eidlegrar glettnii j
Hann hafði næmt auga fyrir öilu i
bi oslegu og gat verið fyndinn með I
aíbdgðum og hæfinn. Ea svo mikið
vald hafði hann yflr sór, að varla
kom það fyrir. að hann tæki sór
hárbeittustu vepn sin í hönd
í>að er eitt til marks um ósér•
jplœgni hans, að hann tók aldrei
eyrisvirði fyrir hsndrit sín eða
ritetörf. Stakk þetta rojög í stúf
við tíðarandann, sem telur sjálf-
sagt, að enginn hugsi eina hug«
un nima fyrir íó, enda fuiðaði
þitta alla. Þó var ósóiplægni sú
enn þá furðulegri, er fram kom í
daglegri breytni hans, Þráfaldlega
sást það í stóru og sroáu, að
hann mat gengi vina og kunningja
ixáklu meira en eigin orðstír sinn. ;
Pessi ósérplægni var oft svo ein-
stök, að okkur vini hans setti
hljóða af undrun, er við mættum
hennl. Að vísu reyndi hann til ab
láta sem minst á henni bera. En
þab kotn íyiir e’ ki. Hún gægðist
alis staðar út ems og Ijós gegn-
um gisca hurð, Ég hefi aldrei hitt
hans líka að þerm leyti. —
Ef ég væri beðinn að telja fram
það, sem mér hr ði þótt að Kristó
fer, myndi ég vtrða í vandræðum
með efni. Érátt fyrir það dettur
mór ekki í hu;j, að hatn hafl
verið gallalaus n aður. Ég tel víst,
að hann hafl átt langt í land til
fulikomnunar, en skemra þó en
hver einasti mrður annar, sem
mór heflr auðnait ab kynnast.
Einhverjum k; nn nú að þykja,
ab borið eó í bakkaíullan iæk meÖ
Alþýðublaðtð
kemur út á hrsrjum rii'buns degi.
Afg reiö sia
við Ingólfsstrseti — opin dag-
leg» frú ki. $ fcrd. til kl. 8 síðA
tSkrifstofa
& Bjargarstíg 2 (niðri) ópin kl.
»Vi-10»/, árd. og 8—9 súM,
Sím »r:
683: prontemiðja.
988: afgrsiðsla.
1294: ritstjórn.
Verðlag:!
Askriftsrverð kr. 1,06 ft múnuði.
Auglýsingaverð kr. 0,16 mœ.aind.
Yeggmyíidír, fallegir og ódýr-
ar, Freyjugötu n. Inorömmun á
sama stað,
MálningarvOrur.
Zinkhvíta, blýhvíta, fernisolía,
þurkefni, terpentína, þurrir
litir, Japan-lakk, eikar- og
Kópal-lökk og rnargt fleira.
Góðar T0rnr» Ódýrar v0rar.
Hf.raímfJiti&Ljtis,
Laagavegi 20 B. —- Sími 8B0.
þessum línum, þvi að margt hafl
þegar verið ritað um Kristófer, En
þó alt þetta, sem við höfum um
hann skrifað, væri borið Baman á
einn stað og vandlega virt og lesið,
þykir mór nú, sem það veitti
heldur litla hugmynd um mann-
inn. f*að er áþekt því, að skrifað
væri um mikið land og frítt, en
að eins lýst útnesjum og strönd-
um. Mesta ágæti Kristófers er enn
ólýst og verður aldrei lýst. Ab
vísu má segja, að svo só um hvern
mikinn skapgerðarmann: Návist
hans veiti mönnum meira en öll
orð hans og verk, Hið stærsta í
mannsál stendur ávalt þögult. En
það er misjafnt, hve mikið er í
mönnum af því, sem er fyiir utan
og ofan næmleik allra orða Megin-
auður Kristófers var einmit.t fólg
inn í því. Og á það vildi ég benda
meb þessum iinum.
Jákób Knstúmon,