Vélstjóraritið - 01.07.1936, Page 9

UTGEFflNDI: VÉLSTJÓRflFÉLflG ÍSLflNDS STOFNfiÐ 20.FEBRÚMR
MEMBER OF THE iNTERNflTIONflL MERCflNTILE MflRINE OFFICERS’ flSSOCIflTION 1909
1. árg.
Reykjavík, jan.—júlí 1936
1.—7. hefti
NVTT RIT
Stéttir sjómannanna, sem allt árið eru
dreifðir víðsvegar, hafa í félagslegum
efnum aðra aðstöðu og erfiðari en stétt-
ir landvinnumanna, sem geta því nær
alltaf, þegar þær vilja, haldið fjölsótta
umræðufundi um stéttarmál sín; á því
eiga sjómennirnir eigi kost nema mjög
sjaldan. Það er því naumast óeðlilegt, þó
að sundrung og ýmiskonar misskilningur
eigi auðveldara með að festa rætur í
sjómannafélögunum, og féiagslyndi eigi
þar að sama skapi örðugra uppdráttar.
Vélstjórastéttin er í þessum efnum
jafnvel enn lakar sett en aðrar sjó-
mannastéttir, og henni er þess nær alger-
lega varnað, að halda fjölsótta umræðu-
og kynningarfundi. Henni er því hin
mesta nauðsyn á að hafa gott málgagn,
þar sem félagarnir geta sem oftast látið í
Ijós skoðanir sínar á prenti, og leitt sam-
an hesta sína í félagslegum efnum.
Þetta var forgöngumönnum vélstjóra-
stéttarinnar ljóst fyrir löngu, og var því
hafin útgáfa „Ársrítsins1'' fyrir 11 árum,
til þess að reyna að bæta úr þörfinni,
eftir því sem föng voru á. Var ritið lítið
í fyrstu, en var aukið smám saman og
hefir hin síðustu árin verið um 10—11
arkir lesmáls. Hafa í ritinu birtst smá-
greinar um félagsmál, um framkvæmdir
félagsins, störf stjórnarinnar, skýrslur o.
fl. Eru allir á einu máli um það, að rit-
ið hefir orðið stétt-inni til mikils gagns.
Það hefir fært hina dreifðu félaga nær
forgöngumönnunum og aukið samheldni
og þó einkum sjálfstraust stéttarinnar í
heild. Hafa ekki önnur jafn fámenn fé-
lög sjómannastéttarinnar afkastað meira
í þeim efnum. Hinsvegar hefir verið um
það rætt hin síðustu ár, að rit, sem kæmi
út aðeins einu sinni á ári, nægði ekki
lengur; það næði ekki tilganginum. Þetta
er og rétt; nauðsyn á umbótum er orðin
brýn.
Vélstjórastéttin hefir yfirleitt staðið
vel saman um áhugamál sín og sótt fram
með gætni, og mér er óhætt að fullyrða,
að hún hefir vaxið að áliti og aukið
menntun sína og þroska með ári hverju.
Hefir fórnfýsi, víðsýni og samheldni
markað stefnuna í aðalmálunum. Ein-
strengingslegt kapp hefir yfirleitt sjald-
an ráðið úrslitum mála, en meira borið á
rólegri íhugun og lægni. Mun naumast á-
litamál, að þesskonar starfshættir séu
heillavænlegastir, þegar til lengdar læt-