Stétt með stétt - 01.05.1941, Qupperneq 17

STÉTT MEÐ STÉTT
13
hefir »Kátir voru karlar« verið þar
með, ef það hefir þá verið komið á
markaðinn. — Þegar koanið var á
miðin, var seglum fækkað, og veiðin
byrjuð.
Veður var all gott, en fiskur tregur.
Við höfðurn ekki lengi staðið við fær-
in, þegar veðrið fór að breytast. Má
um það segja, að »Fljótt skipast veð-
ur í lofti«.
Sjógangur fór að vaxa og stormur-
inn var að skella yfir sífellt harðnandi
— með éljagangi. — Skipstjórinn,
Pétur Ingjaldsson, nú skipstjóri á
Laxfoss, kallaði nú til okkar að gera
allt klárt til að leggja skipinu til
drifs, eins og við sjómennirnir köllurn
það.
Nú var sjógangurinn orðinn svo
mikill að hann gekk yfir skipið og
urðumi við holdvotir við vinnui okkar.
En enginn sparaði þá krafta sína, og
var því lítið skeytt þó öldur Ægis
klöppuðu manni á bak og brjóst,
Þetta voru allt ungir og hraustir
menn, sem vorui á skútunni, cg ofur-
hugar hinir mestu. Var stýrimaður-
inn, Steinn Steinsson, hinn ágætasti
drengur Qg sjóhetja hin mesta, snar-
ráður og fljótráður.
Ekki leið á löngu þar til við feng-
uro áfall.
Stórsjór er reið yfir skipið braut
bomuna og reif hana með sér út hlé-
bprðsmegin. Með seglum, vír og köðl-
um, áfast sér. Kallar nú stýrimaður
til okkar að vera klára til að ná þessu
inn. — Fórumi við strax til þess, þeg-
ar ólagið var riðið hjá. Eftir mikið
erfiði tókst okkur að koma þessu aft-
ur inn í skútuna og hnýta fast.
Ber nú lítið til tíðinda fyrr en eft-
ir 3 daga, annað en veðrið og sjógang-
urinn helzt svipaður. Á þriðja degi,
um miðjan dag, fáum við sjógang
alveg yfir skipið. Og streymdi sjórinn
semi foss niður í hásetaklefana Ég
var niður í hásetaklefa þegar þetta
skeði. En strax og hægt var, fór ég
á »dekk« til að sjá hvernig umhorfs
væri eftir sjóganginn.
Ég sá fljótt að skipið myndi vera
hei.lt, en einn man-ninn taldi ég vanta
og kom í ljós þegár sjóinn skolaði út,
að hann lá á grúfu í skipsganginum,
meðvitundarlausi. Hafði hending ein
ráðið að hann flaut ekki út í sjógang-
inum'. Við tókum manninn og bárum
niður í hásetaklefa og hjúkruðum
hionum svo sem hægt var.
Sumir af skipshöfninni fóru að
dæla sjó úr skipinu.
Upp frá þessu fór sjógangurinn og
veðrið minnkandi. Manninn tókst okk-
ur að lífga við. Og komum við því
allir heilir í höfn. En þá var komið
fram yfir vertíðarlok, því ferðin í
land gekk ekki sem bezt, þar sem
allur seglaútbúnaður var meira og
minna eyðilagöur. Og um vélar var
ekki að tala í þá daga.
Svona er sjómannalífið. Hættur og
vœbúð.
Sannarlega nógu erfitt oig viðsjár-
vert, þó ekki bætist við, þær hörm-
ungar og þær hættur, sejji ófriðurinn
hefir í för með sér.
Ég vil að endingu óska öllum eldri
og yngri gleðilegs sumars, og bið allr-
ar blessunar, þeim er um sjóinn fara.
Og ykkur, gömlu vinir og félagar, sem
nú eruð hættir öllu, sjóvogli, en lifið
í endurminningunum óska ég góðs
gengis um alla ókomna tíma.