Leikhúsmál - 01.03.1963, Side 41

Af leikendum ber helzt að nefna
Þorstein Ö. Stephensen, sem fór vel
með hlutverk hins marghrjóða Daní-
els Daníelssonar, einkum í hanastél-
inu og Róbert Arnfinnsson, sem óður
er getið. Gísli Halldórsson fór vel
með tilþrifalltið hlutverk. Emilía Jón-
asdóttir og Erlingur Gíslason ofléku
bœði í hlutverkum þeirra Maríu og
Utigangs. Að þessu frótöldu var leik-
stjórn Baldvins Halldórssonar þokka-
leg. Mó vera, að það, sem miður
fór i leik, sé um að kenna of naumum
tíma til cefinga, en upptöku var lok-
ið kvöldi óður en útvarpað var. Því
miður er það síður en svo einsdœmi
um útvarpsleikrit og er gersamlega
óverjandi og óviðeigandi óstand.
Ljóðalestur
I Ijóði, þóttur í umsjó Baldurs
Pólmasonar, hófst í upphafi vetrar-
dagskrórinnar og er helgaður nýrri
Ijóðagerð. Val kvœðanna er þokka-
legt, en að því er virðist býsna mik-
ið mótað af persónulegum smekk
stjórnandans. Yfirleitt hafa góðir
upplesarar valizt til þóttarins, þó
fer ekki hjó því, að ég sakni Krist-
ínar Önnu Þórarinsdóttur af þess-
um vettvangi, en hún er að öðrum
ólöstuðum yndislegasti Ijóðlesari
okkar. T. t. var flutningur hennar ó
Morgundraum Frödings fyrir þremur
órum ógleymanlegur, listrœnn við-
burður.
1. febrúar 1963 Móðir, kona, meyja.
Lesarar Rósa Karlsdóttir, Erlingur
Gíslason
Ekki er illa til fundið að hafa sér-
stakan Ijóðaþótt um konuna, eins og
hún hefur birzt íslenzkum skóldum,
en fróleitt að skipta honum í þrjó
afmarkaða flokka, móðir, kona,
meyja. Það er ómögulegt að flokka
kvœðin niður þannig, enda var
flokkunin nokkuð hjókótleg ó stund-
um. í móðurflokknum var eitt kvœði
um guðsmóður, sem bœði er móðir,
kona og meyja. Undarlegt var, að
ekkert kvœði var flutt eftir Jóhann-
es úr Kötlum, en ekkert skóld hefur
ort fegurri Maríukvœði á síðari tím-
um auk Jóns Helgasonar. Þríflokk-
unin skerti ennfremur mjög heildar-
óhrif Ijóðanna. Lestur Rósu Karls-
dóttur var þokkalegur en tilþrifallt-
ill. Erlingi Gíslasyni lœtur vel að lesa
kvœði um meyjar, til dœmis las
hann einkar vel Ljóð um unga
stúlku, sem hóttar eftir Tómas Guð-
mundsson, en tókst miður, þegar
hann las um móður og konu.
8. febrúar Ljóð eftir Jón Magnússon
(Inga Blandon); úr Ijóðabókum
Guðmundar Inga Kristjónssonar
(dr. Broddi Jóhannesson).
Jón Magnússon hefur vafalaust
verið indœlismaður, en skóld verður
hann varla talinn, þótt kvœðum hans
hafi verið býsna mikið hampað ó
sinni tíð, enda var það svo, að i því
úrvali verka hans, sem flutt var að
þessu sinni, var að mínu áliti aðeins
eitt Ijóð nokkuð gott, Líknargjafinn
þjáðra þjóða. f flutningi Ingu Bland-
ons var fulllítið tillit tekið til forms
kvœðanna, eitt þeirra var undir hœtti
fornyrðislags en lesið án tillits til
hendinga og hrynjandi. Lestur frúar-
innar var ekki heldur með öllu til-
gerðarlaus. Ég hef ekki skilið fyrr en
þetta kvöld, hvers vegna Snorri Hjart-
arson og Helgi Hálfdánarson hafa að
sögn bannað flutning Ijóða sinna í
útvarp. Yfir Ijóðum Guðmundar Inga
Kristjánssonar er einhver unaðsleg
birta, einhverjir lyriskir töfrar, sem
dr. Brodda Jóhanessyni fókst ekki að
túlka. Dr. Broddi virðist eiga hœgar
með að flytja óbundið mál en bund-
ið, að minnsta kosti lœtur honum ekki
vel að lesa upp lyrisk kvœði, sbr.
flutning hans á hinu fagra kvœði Við-
búnaður.
( heild var val Ijóðanna gott að

nvMit
miennam