Leikhúsmál - 01.03.1963, Blaðsíða 62

segjum að það sé norður. Það er í norðuráttina.
Jerrí: (virðir Pétur fyrir sér sem tekur að troða
pípuna sína, óþreyjufullur að losna við hann).
Jœja kallinn. Þér œtlið þó ekki að fá lungna-
krabba?
Pétur: (lítur upp, ögn gramur, brosir síðan)
Onei. Ekki af þessu.
Jerrí: Nei. Þér fáið þá sennilega munnkrabba
r staðinn, þá verðið þér að hafa svona útbúnað
einsog Freud gekk með þegar búið var að
sneiða af honum hálfan kjálkann. Hvað er það
nú aftur 'sem þessi útbúnaður er kallaður?
Pétur: (vandrœðalega) Prosthesis?
Jerrí: Einmitt. Prosthesis! Þér eruð menntaður
maður? Eruð þér lœknir?
Pétur: Nei, neinei. Ég las þetta einhvers staðar;
œtli það hafi ekki verið í Time-blaði. (Hann
snýr sér aftur að bókinni).
Jerrí: Núújá, Time er ekki skrifað fyrir neina
blábjána.
Pétur: Nei ég býst ekki við því.
Jerrí: (eftir þögn) En hvað ég er feginn að þetta
er Fimmta strœti þarna.
Pétur: (annarshugar) Já.
Jerrí: Ég kann ekkert vel við mig í vésturhlut-
anum á garðinum.
Pétur: Jceja? (síðan varfcernislega en með
áhuga) Hvers vegna?
Jerrí: (hiklaust) Ég veit það ekki.
Pétur: Nú. (hann hverfur aftur að bókinni).
Jerrí: (hann stendur kyrr nokkrar sekúndur, og
horfir á Pétur sem lítur loksins upp aftur vand-
rceðalegur) Hafið þér nokkuð á móti því að við
tölum saman?
Pétur: (sem er augljóslega ekkert ginkeyptur
fyrir því) Ha . . . nei nei.
Jerrí: Jú víst hafið þér á móti því; jú víst.
Pétur: (leggur frá sér bókina, slcer úr pípunni
og gengur frá henni, brosandi) Nei alls ekki; ég
hef ekkert á móti því.
Jerrí: Ojú.
Pétur: (loks ákveðinn) Nei; ég hef hreint ekkert
ó móti því, það er alveg satt.
Jerrí: Það er . . . það er góða veðrið.
Pétur: (einblínir að óþörfu upp í himininn) Já.
Já, það er það; indœlt.
Jerrí: Ég var í dýragarðinum.
Pétur: Já, þér voruð víst að hafa orð á því . . .
var það ekki?
Jerrí: Þér getið lesið um það í blöðunum á
morgun, ef þér sjáið það ekki í sjónvarpinu í
kvöld. Hafið þér ekki sjónvarp?
Pétur: Jújú, við höfum tvö tœki; annað fyrir
börnin.
Jerrí: Þér eruð þá kvœntur!
Pétur: (með ánœgjuáherzlu) Já auðvitað er ég
bað.
Jerrí: Einsog það þyrfti endilega að vera, það
eru engin lög fyrir því!
Pétur: Nei . . . nei, það er alveg satt.
Jerrí: Og þér eigið konu.
Pétur: (hálfringlaður yfir því hversu illa gengur
að ná sambandi) Já!
Jerrí: Og þér eigið börn.
Pétur: Já; tvö.
Jerrí: Drengi?
Pétur: Nei, telpur .... hvorttveggja telpur.
Jerrí: En yður langaði til að eignast drengi.
Pétur: Jaaa, náttúrulega langar alla menn til
að eignast son, en . . .
Jerrí: (ögn háðslega) Svona er það þá í pottinn
búið.
Pétur: (gramur) Það voru ekki mín orð.
Jerrí: Það stendur ekki til að eignast fleiri börn,
er það?
Pétur: (ofurlítið annarshugar) Nei. Ekki ^fleiri.
(áttar sig og er ergilegur) Hvers vegna sögðuð
þér það? Hvað vitið þér um það?
Jerrí: Kannski af því hvernig þér krossleggið
fœturna; kannski heyri ég það á röddinni.
'Kannski er ég bara að geta mér til. Er það
konan?
Pétur:(ofsareiður) Yður kemur það ekkert við.
(Þögn) Skiljið þér það. (Jerrí kinkar kolli. Pétur
er nú rólegur) Jú, þér hafið rétt fyrir.yður. Við
eignumst ekki fleiri börn.
Jerrí: (mildilega) Svona er það í pottinn búið.
Pétur: (sáttfús) Já . . . . ég býst við því.
Jerrí: Jœja það er nú það. Hvað er svo fleira?
Pétur: Hvað voruð þér að segja um dýragarð-
inn . . . eitthvað sem ég myndi geta lesið um
eða séð . ... ?
Jerrí: Það skal ég segja yður bráðum. Hafið
þér nojckuð á móti því að ég spyrji yður
spurninga?
Pétur: Eiginlega ekki.
Jerrí: Ég skal segja yður hvers vegna ég er að
því; ég tala ekki við marga — nema til að
segja svona einsog: látið mig hafa einn bjór,
eða hvar er salerni, eða hvenœr byrjar aðal-
myndin, eða vertu ekki að káfa á mér félagi.
Svoleiðis hluti. Þér kannist við það.
Pétur: Nei. Ég verð að játa að . . .
Jerrí: En það kemur alltaf yfir mig annaðslagið
að langa til að tala við einhvern, að mega
tala; langa til að kynnast einhverjum, vita öll
deili á honum.
Pétur: (hlcer ofurlítið, en fremur vandrœðalega)
Og er ég tilraunadýrið í dag?
Jerrí: Á sólbökuðu sunnudagssíðdegi einsog
nú? Hver fremur en elskulegur kvœntur maður
sem á tvœr dœtur og . . . . eeee .... hund?
(Pétur hristir höfuðið) Nei? Tvo hunda. (Pétur
hristir höfuðið aftur) Humm. Enga hunda? (Pétur
hristir höfuðið dapur) En hvað það var leiðin-
legt. Þér lítið einmitt út fyrir að vilja hafa dýr
í kringum yður! KETTI? (Pétur kinkar kolli dap-
urlega) Ketti! Það getur varla verið samkvœmt
yðar vilja. Alls ekki. Konan og dœturnar? (Pét-
ur kinkar kolli) Er eitthvað fleira sem ég œtti að
vita?
Pétur: (Þarf að rœskja sig) Það eru . . .það eru
tveir stofupáfagaukar. Einn . . . ööööö . . einn
fyrir hvora dótturina.
Jerrí: Fuglar.
Pétur: Dœtur mínar hafa þá í búri í svefnher-
berginu sínu.
Jerrí: Eru þeir smitberar? Fuglarnir.
Pétur: Ég hef enga trú á því.
Jerrí: Það var leiðinlegt. Ef svo vœri gcetuð þér
sleppt þeim laus.um í húsinu, kettirnir gœtu
kannski étið þá og drepizt. (Pétur er dolfallinn
um stund, hlœr síðan) Og hvað er svo fleira?
Hvað starfið þér til að sjá þessari ógnarstóru
fjölskyldu farboða?
Pétur: Ég . . . öööö . . . er einhverskonar fram-
kvœmdastjóri í . . . litlu útgáfufyrirtœki. Við . . .
ööö . . . gefum út kennslubœkur.
Jerrí: Nú það hljómar vel; mjög vel. Hvað
hafið þér í tekjur?
Pétur: (ennþá glaðlega) Bíðið þér nú hœgur.
Jerrí: Svona, verið þér ekki að Iiggja á þessu.
Pétur: Jœja ég hef um átján þúsund á ári, en
ég hef aldrei meira en fjörutíu dollara á mér í
einu . . ef þér skylduð vera . . rœningi . . .
hahaha.
Jerrí: (lœtur sem hann hafi ekki heyrt þetta
síðasta) Hvar búið þér? (Pétur er tregur að
svara) Nei látið þér ekki svona; ég œtla ekki
að rœna yður, og ég œtla ekki að rœna páfa-
gaukunum yðar, köttunum né dœtrunum.
Pétur: (of hátt) Ég bý milli Lexington og Þriðja
strœtis, við Sjötugustu og fjórðu götu.
Jerrí: Þetta var nú ekki svo erfitt, var það?
Pétur: Ég œtlaði ekki að vera . . aaa . . . það
er bara það að þér eruð ekki að halda uppi
neinum samrœðum; þér spyrjið bara spurninga.
Og ég er . . . og ég er að eðlisfari . . . uuu . . .
hlédrœgur . . . hvers vegna standið þér svona
þarna?
Jerrí: Bráðum fer ég aftur að ganga, og það
kemur að því að ég setjist niður (man eftir
einhverju). Við skulum bíða þangað til við
sjáum svipinn á andliti hans.
Pétur: Ha? Andliti hvers? Heyrið þér; er þetta
eitthvað í sambandi við dýragarðinn?
Jerrí: (annars hugar) I sambandi við hvað?
Pétur: Dýragarðinn,- dýragarðinn. Eitthvað í
sambandi við dýragarðinn.
Jerrí: Dýragarðinn?
Pétur: Þér hafið margnefnt hann.
Jerrí: (ennþá annars hugar en áttar sig allt í
einu) Dýragarðinn? Ójá; Dýragarðinn. Ég var
þar áður en ég kom hingað. Ég sagði yður frá
því. Segið mér hvaða munur er á heldri miðl-
ungs smáborgara og lœgri heldri smáborgara?
Pétur: Góði minn, ég...........
Jerrí: Þér skuluð ekki kalla mig góða yðar.
Pétur: (vansœll) Var ég með eitthvert yfirlœti?
Það má vera; fyrirgefið mér. En það var spurn-
ing yðar um stéttaskiptinguna sem ruglaði mig.
Jerrí: Kemur þá yfirlœtið upp í yður þegar þér
verðið ringlaður?
Pétur: Ég . . ég á stundum erfitt með að koma
orðum að því sem ég vil segja (hann hœttir á
að gera grín að sjálfum sér) Ég er útgefandi en
ekki rithöfundur.
Jerrí: (honum er skemmt en ekki af gamansem-
inni) Rétt er nú það. Sannleikurinn er: ég var
með yfirlœti.
Pétur: Svona svona, það er óþarfi að tala
svona.
(Þegar hér er komið má Jerrí fara að hreyfa sig
um sviðið með hceg-vaxandi einbeitni og áhrifa-
valdi en hagar göngunni svo að rœðan langa
um hundinn hefst þegar hann kemur í hápúnkt
bogferilsins)
Jerrí: Allt í lagi. Hverjir eru uppáhalds rithöf-
undarnir yðar? Baudelaire og J. P. Marquand?
(hvernig vœri að nota hérna Somerset Maugham
því hér þekkir enginn hinn kauðann. Þýð.)
Pétur: (á varðbérgi) Ég hef nú mœtur á mörgum
höfundum. Ég hef talsvert . . . víðfeðman smekk
ef ég má orða það svo. Þessir tveir menn eru
58