Alþýðublaðið - 02.10.1925, Blaðsíða 3

3
Laugardagur 3« október
▼evðuv eiðastl útaöludaguv bjá
V. B. K.
Þiitt alðustu daga varða öll ullavkjólataa og CllOVÍOt seld með 20 % atslætti.
Kiæðlt sem hefir koatað 19,50, verður aslt á 13,50. — 22,50 verður seSt á 17,50. — 17,50 verður
selt á 12,50 metr.
Dálítið eftir af úrgangsvörum, sem selt er með gjafverði.
B^T Allav aðvav veinaðavvövuv seldav með 10 % aíslætti.
Verzl. Björn Kristjánsson.
Hvaðan er fræið ?
í (yrirlestrinum »L<fið í R*ykja-
vík< eftlr Gest heit. Pálsson er
getið um ^andlesran a!dtoreit<,
sem margir bæjsrbúar rækti og
hlynni að. Þenna aldlnreit kvað
hann vera slúðrið i bænum.
Hafi nú þexsi reitur verið svo
ræktaður á dögum Gests, að
hann hafi vaklð athys'll hans,
hata éinbverjlr síðan beygt við
hann bakið. Hann vlrðl,t yjnn í
góðn ástandi og hafa notið
nægrár hirðingar. Þegar Utið er
á dýrtiðina og örðugleika við
alla tramteiðslu, má þetta helta
góðra gjaida vert. —
Eins og kunnugt er, voru Sel-
búðlr eða nokkur hlutl þeirra
•ndurbættar i sumar að mikium
mun. Meðan viðgerðin fór fram,
var oss veltt ibúð i húsi Barna-
skólans, og var þetta alt gott
og blessað og i bszta lagi.
Þegar vér kemurn helm aftur,
| fórum vlð að h«>yra kyolegt um-
!‘ tal f sambandi vlð dvöiina i
skóiar um, Var álitlð, að af oss
myadi stafa berklahætta fyrlr
bötnin.
Hverjir hafi lagt hér höod á
Iplóglnn að prýða néfodan reit,
vitum vér ekkl, en óljós grunur
er um suma. Hitt mun sennilegt,
að til sé énn eltthvað a! ætt-
stofni Gróu á Leiti, sem reynst
hafi röskt tii llðs. Sá kynþáttur
hefir jafnan verið köliun sinni
trúr, enda mun stöku persóna
með giöggu marki gömlu kon-
unnar.
Af því að vó; höíum á þonna
] hátt fenglð þet af þeasum gróð-
| ursælá garði, biðjum vér þá,
í sem i honum aterfa, að segja til,
j hvaðan það fræ er fengið, sem
þaðan hefir nú skotið öngum að
vitum vorum,
Jfimm fjölskyldur
í Sslbúðuni.
|
! Einkenniiegt sjálfstæði.
Eyin Kýpur í Miðjarðarháfinu
s var trá 1878 talln tyrknesk eign
j undlr tilsjón Englendinga, en, 5.
nóv. 1914, er Englendingar sögðu
Tyrf jum strfð á hcndnr, innlim-
uðu þeir eyná um telð.
öfdan hsfir þar þróást andúð
gegn Englhndingum meðal eyj-
j arskeggja, sem eru um 310000
að töiu. 61 000 þelrra eru Mú-
hameðstrúaræenn, en hinlr Grikk-
ir, sem ólmir vllja segja eyná i
lög við Grikkland.
Brczka fhaldsstjórnin hefir nú
gert bragð vlð þessu. Hún hefir
fenglð eyjarskeggjnm sjáifstæði
með sératakri stjórn og þingi.
En >sjáifstæðlð< er dáiitið ein-
i kenniiegt. Brézkur rikisborgará-
réttur er &kliyrði íyrir kjörgengl
tll þingsins, svo að Grlkklr eru
útilokaðlr frá kjörgengi, og þar
á ofan hefir foringjum Grlkkj s
verlð synjað um að öðlast brozk-
an rfklsborgararétt.
Bdgar Rice Burrougha: Vlltl Terzan.
Tarzan athugafti hann nákvæmlega, meðan hann
talaði, 0g honum fanst hann atanda gegnt fábjána.
Hann broeti að þeaí&ri flugn. En við nánari athugun
gat hann ekki varist þess að álykta, að maður þassi
væri vitlans, þótt röddin væri mannsrödd og bendingar
hans mannlegar.
Alt i einn þagnaði maðnrinn og virtiat biða svars
Tarzans. Apamaðurinn talaði fyrst mál stóru apanna,
en það dugði ekkert, og ekki gekk betur, þótt hann
notaði önnur mál.
Tarzan var orðinn óþolinmóður. Hann var bninn að
tefja nóg og brá þvl spjóti sinn og gekk til móts viö
manninn. Þaö var mál, sem báðir skildu, þvi að jafn-
jkjótt hóí maðurinn npp spjót sitt og rak upp v»l, sem
kom hreyfingu á öll ljónin, öskrin bergmáluðu um
skóginn, og öll ljónin stukku að bráð sinni. Maðurinn
hörfaði tll hliðar og glotti bjánalega.
Sá þá Tarzan, að tennurnar i efri skoltinum voru
óvenjulega langar og hvassar. Hann sá þær að eins i
svip, þvi að hann stökk upp í loftið og hvarf i trén til
mestu gremju bæði fyrir dýrin og manninn. Um leið
og hann hvarf, kallaði hann: „Ég er Tarzan apakóngur,
mikill veiðimaöur, mikill bardagamaður! Enginn er sterk-
ari i akóginnm, enginn slungnari en Tarzan!*
Skamt þaðan, er Tarzan skildi við ljónin, kom hann
aftur á veginn og tók að rekja slóð Bertu og Bretans.
Slóðin lá eftir stignnm, nnz út úr skóginnm kom, og
Tarzan sá sér til mestu undrunar turna 0g vigveggi
borgar, er stób á grasivöxnnm völlnm skamt burtu.