Vaka : tímarit um þjóðfélags- og menningarmál - 01.03.1939, Qupperneq 80

V A K A 2. árg. . Jan.-marz 1939
Þarf þvl ekki að draga í efa, að ritið
mun vekja máls á mörgum nýmœlum.
Auk þess efnis, sem nefnt hefir verið
hér að framan, er gert ráð fyrir að
ritið flytji að einhverju leyti sögur og
kvœði, eins og gert hefir verið til þessa.
í því — sem öðru — verður leitazt við
að fara eftir vilja lesendanna. Svör frá
lesendunum við fyrirspurnum í síðasta
hefti, berast nú með hverri póstferð.
Ennþá er of snemmt að draga heildar-
ályktun af svörunum. En lesendur mega
óhœtt treysta því, að leitazt verður við
að uppfylla allar þeirra óskir í smáu
sem stóru. Og hinum ýmsu nýmcelum
um efnisflutning, sem hreyft er í bréf-
unum, verður reynt að koma í fram-
kvœmd eins fljótt og hœgt er. En það
verða að sjálfsögðu ekki allir hlutir
framkvœmdir samtímís. Eitt gengur
fyrir og annað bíður. Vonumst við til
að lesendur sýni þolinmœði og skilning
í því efni sem öðru. En það er mikill
styrkur fyrir ritið að fá sem allra flest
svör við spurningunum.
Af nýmœlum í sambandi við efnisval
má enn nefna þetta: Fyrirhugað er að
ritið flytji greinaflokka um hreinlœti,
snyrtingu og háttprýði; um líffrœði og
heilsuvernd, og um matarœði. Áhugi
mun mjög almennur fyrir öllum þessum
efnum, en hins vegar á almenningur
lítinn kost frœðslu um þau.
*
Með þessu hefti hefst nýr áfangi á
œfibraut Vöku. Útgáfa hennar var ráðin
siðla vetrar, með hækkandi sól, og ör-
ugg bjartsýni aðstandenda fylgdi henni
úr hlaði.
Þetta hefti berst kaupendunum með
vaxandi birtu og því fylgir enn meiri
bjartsýni en hinu fyrsta, því að vonirnar
sem við það voru tengdar, hafa rœtzt.
Vaka hefir náð mikilli útbreiðslu og
mœtt almennum vinsœldum meðal les-
enda sinna, og böndin milli ritsins og
kaupendanna munu enn styrkjast til
mikilla muna. Með gagnkvœmum skiln-
ingi, velvild og samstarfi beggja aðila,
78
útgefanda og lesenda, verður hœgt að ná
því marki, sem keppt er að: Vaka,
tímarit þjóðhollra íslendinga, útbreidd
meðal allra stétta þjóðfélagsins. Hinir
bókhneigðu og fróðleiksfúsu íslendingar
hafa þá eignazt tímarit, sem rœðir
vandamál þeirra af víðsýni og þekkingu,
án tillits til hversdagslegra erja, og
stendur í engu að baki tímaritum af
svipuðu tagi hjá öðrum menningar-
þjóðum. V. J.
Atlmgasemd
0_uðmundur Eggertsson í Einholtum
hefir í bréfi til Vöku látið í ijósi
undrun yfir því, að ég skyldi hafa haldið
því fram, í 2. hefti I. árg. Vöku, að umbót
sú um reglusemi á móti ungmennafélag-
anna, því sem haldið var á Ferjukoti í
vor sem leið, hafi verið fyrir áhrif Vöku-
manna. Mér þykir vænt um að G. E.
skyldi hreyfa þessu, svo að tækifæri fá-
ist til að skýra málið. Lítill vafi er á því,
að ungmennafélögin, einkum fyr á ár-
um, unnu mikið gagn í bindindismál-
um. Mun G. E. mega gizka á, að mér sé
jafnvel öllu kunnara um þau hin fornu
átök, heldur en honum og jafnöldrum
hans. Á síðari árum hafa félögin sum-
staðar látið undan síga og þau undur
gerzt, að íþróttamót ungmennafélag-
anna í Ferjukoti og við Þjórsárbrú hafa
ár eftir ár verið stórfeldar drykkjusam-
komur, og að því er snerti hið almenna
slark algerlega ósamboðið ungmenna-
félögunum, meðan þau héldu bindindis-
heiti félagsmanna í heiðri.
Nú vildi svo til, að ungmennasamband
Borgarfjarðar var árum saman búið að
sækja til Alþingis um lagabreyting sér
til handa í sambandi við íþróttamótin
í Ferjukoti. Hafði málið ekki náð fram
að ganga. Leiðtogar ungmennasambands
Borgarfjarðar leituðu til mín um stuðn-
ing. Ég neitaði algerlega að styðja málið,
ef drykkjuskapur og slark af versta tagi
ætti að halda þar áfram til minnkunar
fyrir hið gamla, góða nafn ungmenna-
félaganna og æskuna í héraðinu. Gaf ég
kost á að styðja málið, ef stjórn sam-