Vaka : tímarit um þjóðfélags- og menningarmál - 01.03.1939, Qupperneq 81

2. árg. . Jan.-marz 1939 V A K A
bandsins tæki upp aðferð Runólfs
Sveinssonar frá Hvanneyri, er hann
hreinsaði drykkjuskaparblettinn af skól-
anum og sveit sinni, með hinu viður-
kennda úrræði Vökumanna. Varð það að
samkomulagi að mikill fjöldi sjálfboða-
liða skyldi nú hafður á Ferjukoti, og
fylliraftarnir fluttir burtu. Gekk þetta
ágætlega. Löggjafaratriði það, sem um
var deilt, komst í framkvæmd, og æska
Borgarfjarðar fylgdi umsömdu fyrirlagi.
Drykkjugarmarnir sögðu, þegar sjálf-
boðaliðarnir tóku þá fasta: „Ekki pok-
ana“. Mun G. E. ekki hafa vitað um
hin dýpri rök málsins. En svo glöggur
var munurinn á þessum fundi á vinnu-
brögðunum í sumar sem leið og næsta
ár þar á undan, að vel hefði farið á,
að svo greinagóður maður, eins og G. E.
er, hefði áttað sig á, að nýr andi væri
byrjaður að svífa yfir vötnunum.
J. J.
Bréfaskiptin
Á öðrum stað hér 1 ritinu birtir Egill
Bjamason fyrir hönd Vökumanna
íslands ávarp til íslenzkrar æsku, þar
sem henni er gefinn kostur á þátttöku
í almennum bréfaskiptum milli ungra
íslendinga hér heima og í Ameríku. —
Þessi bréfaskipti eru stærsta átakið,
sem gert hefir verið til eflingar og við-
halds almennu, lífrænu sambandi milli
þjóðarbrotanna austan og vestan hafs-
ins. Vökumenn hafa á stefnuskrá sinni
að vinna að aukinni samheldni og sam-
starfl milli allra íslendinga, hvar á
hnettinum sem þeir eru búsettir. Utan
íslands eru hvergi í einu landi búsettir
eins margir íslendingar og í Canada.
Þess vegna hefjast Vökumenn handa
um framkvæmd þessa stefnumáls síns
með stóru átaki um aukin kynni þeirra
við föðurlandið og móðurþjóðina. Þessu
næst munu Vökumenn væntanlega sinna
málum íslendinga í Kaupmannahöfn.
Þar bíður merkileg framkvæmd eftir
átaki frá þeirra hálfu. En ekki meira
um það að sinni
Hugmyndinni um bréfaskiptin hefir
verio tekið fádæma vel. í þremur skól-
um, sem telja samtals um 170 nemendur,
hafa t. d. gefið sig fram 100 manns,
karlar og konur, til þátttöku í þeim.
Æskufólk utan skólanna mun sjálfsagt
ekki heldur láta sitt eftir liggja um þátt-
töku. Vestan hafs ríkir mikill áhugi og
skilningur á þessu máli. Að framkvæmd-
um er unnið á breiðum vettvangi, og má
óhætt vænta þar mikillar þátttöku. Og
bréfaskipti við unga íslendinga hér
heima munu vissulega treysta tengsl
unga fólksins vestan hafs við land feðra
sinna og mæðra, sem það elskar og
finnur sig tengt, án þess að hafa nokkru
sinni litið það augum.
Hinir mörgu ungu lesendur Vöku
skulu eindregið hvattir til að gefa sig
fram til þátttöku í bréfaskiptunum.
Sameinaðir stöndum vér
T síðara hefti „Vöku“ 1938 birtist grein
eftir Björn Bjarnarson undir nafninu
„Alþing og flokkar". í greininni felst
fullkomlega það fomkveðna, að „sam-
einaðir stöndum vér en sundraðir föllum
vér“.
í grein B. B. felst hvatning til þjóðar-
innar, og þá ekki sízt til leiðandi manna
á sviði stjórnmálanna, að taka höndum
saman og verja frelsi og lýðræði þjóð-
arinnar. Stjórnmálamönnum vorum ætti
þegar að vera orðið ljóst, að með sömu
stefnu, sem nú er rekin á stjórnmála-
sviði þjóðarinnar, stefnu, sem lýsir sér
í látlausri stéttabaráttu, er sjálfstæði
þjóðarinnar stefnt í vora. Og má segja,
að nú ríki hér á landi ný Sturlungaöld,
þar sem ein stéttin reynir að hrifsa
völdin af annari, og grundvallar gjarna
afkomu sína með því að ganga á hlut
annara stétta.
Það hefir orðið fótakefli stærri þjóða
en íslendinga, að láta fara fram flokka-
baráttu á slíkum grundvelli, sem hér er
hafin, og það getur aldrei orðið farsælt
að kúga eina stétt þjóðfélagsins til þess
að hefja aðra upp. Ég er alveg sammála
B. B. í því, að það er fullkomlega tíma-
bært að stofna flokk, sem hafinn er yfir
79