Alþýðublaðið - 20.01.1920, Blaðsíða 4
4
A.LÞÝÐUBLAÐIÐ
Hin heimsfrægu sjómanna- og verkamannaföt með
norsku sniði með hnappalausum treyjum höfum við nú
í stóru úrvali. Tilbúið úr bláu Nankini, blágrátt Nan-
kin, Tvist, Parellas o. fl. :: :: :: :: ::
Ileimasaumað. íslenzk iðn.
Heildsala. Smásala.
Markús Einarsson d Co.
Simi 950. laugaveg 44. Simi 950.
Með 2Olo afslætti
seljast nú í nokkra daga hinir ágætu
V atnsleðursklossar
hjá
B. Chouillou, Hafnarstr. 17.
Stfóruarliattur var tekinn
í misgripum á Dagsbrúnarfundi í
fyrradag, en eftir var skilinn ann
ar hattur, óstjórnlegur. — Þetta
óskast leiðrétt á afgreiðslu Alþbl.
Peningabadda tapiðist af
Bergstaðastræti niður f bæ. Skil-
ist gegn fundarlaunum á afgreidslu
Alþbl.
hús, öll biksvört að utan, hvar sem
litin eru. Hvernig þau líta út að
innan, er mér ekki kunnugt um.
En maður skyldi þó ætla, að þær
íbúðir séu bænum til sóma og
öðrum til fyrirmyndar. Og nú er
bærinn að láta byggja 2 eða 3
hús norðan í Skólavörðuholtinu, í
aamráði við Byggingarfél. Reykja-
víkur, og er það vel farið. En
betur má, ef duga skal. (Frh.).
G M. Dalberg.
Xoli konnngur.
Eftir Uplon Sinclair.
(Frh.).
Af hendingu hafði Mike Siko-
ria verið að vinna í námunda við
hann og hafði verið einn þeirra
er grófu ofan af honum. Svert
inginn, sem mokaði upp f vagna
Mike, hafði verið of ákafur f að
ná nokkrum steinum ofan af hon-
um og hafði laskað á sér hend-
ina, svo að hann var ófær til
vinnu í einn eða tvo mánuði.
Mike sagði Halli frá þessu, á
hrognamáli sínu. Það væri hræði-
legt að sjá mann liggja svona
aepandi og veinandi af kvölum og
með augun því nær gengin út úr
höfðinu af angist. Til allrar ham-
ingju var þetta ungur maður, sem
átti engan að.
Hallur spurði, hvað gert yrði
af líkinu; það átti að grafa það
dagrnn eftir. Félagið átti lands-
spildu Iengra inn í dalnum.
»Fer þá engin líkskoðun fram?“
spurði Hallur.
„Líksko8un?“ át hinn eftir.
„Hver skrattinn er það nú?“
„Eiga yfirvöldin ekki að skoða
líkið?"
Slavokin gamli ypti öxlum; ef
einhver yfirvaldsnefna væri í daln-
um þeim arna, þá hefði hann
aldrei séð hann. Og hann væri
búinn að vinna í fjölda mörgum
námum, hefði séð marga menn
grafna. „Settu hann í kassa og
grafðu gjótu“, þannig lýsti hann
sögunni þeirri.
„Kemur ekki presturinn held-
ur?“
„Presturinn er altof langt í
burtu".
Seinna spurðist Hallur fyrir um
þetta meðal hinna enskumælandi
manna og frétti að yfirvöldin
mættu stundum, settu kviðdóms-
nefnu, sem þeir sætu í Jeff Cott-
on, lögregluþjónninn og Predo-
vitsch, galliski giðingurinn, sem
var í þúð félagsins, og svo einn
eða tveir skrifstofuþjónar af skrif-
stofu félagsins, ásamt nokkrum
meksfkönskum verkamönnum, sem
höfðu enga hugmynd um, hvað
væri að gerast, þessi réttur skoð-
aði líkið, yfirheyrði nokkra menn,
sem sögðu hvað skeð hafði og
svo var þessi úrskurður kveðin
upp: „Hinn látni er drepinn af
hruni námunnar, sem óvarkárni
hans sjálfs var orsök í“. (Eitthvert
sinn höfðu þeir bætt þessu við til
frekari áréttingar: „Engir ættingj-
ar og fjandi fáir vinir")
fást í
flljdðfærahúsinu,
Laugaveg 18 B.
(Við hliðina á Apotekinu).
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.