Rökkur - 01.12.1930, Blaðsíða 41

RÓKKUR
151
Bækur.
Dropar, 1927 og 1929.
Þessi tvö hefti, sem út eru komin
af Dropum, eru svo prýöilg að öll-
um frágangi, að eins dæmi mátti
heita hér á landi, er fyrra heftið
kom út (1927), þótt að vísu hefði
áður komið út rit í skrautútgáfum
(t. d. Eiðurinn), en eigi að siður
báru Dropar af, mörkuðu nýtt spor.
Datt mér í hug, er fyrra heftíð kom
út, að þetta myndi leiða til þess, að
menn færi að leggja meiri rækt við
að gefa bækur út smekklegar en
tíðkast hefir hér, að Dropar yrði
teknir til fyrirmyndar, og er það
nú komið í ljós. Einmitt siðan fyrra
hefti Dropa kom út, hafa komið á
bókamarkaðinn nokkrar bækur og
rit, sem sérstaklega hefir verið til
vandað (skrautútgáfur). Auðvitað
svarar ekki kostnaði, að gefa út
nema vissar tegundir bóka á þenn-
an hátt, en það má vera gleðiefni
bókavinum, að menn eru farnir inn
á þessa braut.
Útgefandi Dropa er frú Guðrún,
ekkja Þorsteins heitins Erlingsson-
ar skálds. Er þessi merkiskona svo
alkunn að smekkvísi og ást á fögr-
um listum, að óþarft er að fjölyrða
um. Hefir frú Guðrún lagt mikið að
sér til að vanda frágang Dropa sem
mest, með þeim ágæta árangri, sem
að framan er vikið að. í Dropum
er aðeins frumsamið lesmál, eftir
islenskar konur, en nokkrar prýði-
legar myndir eru í heftunum, af
listaverkum Einars Jónssonar og
Iíjarvals o .s. frv. Systurnar Herdís
og Ólína Andrésdætur eiga margt
gott í þessum heftum, í bundnu máli
og óbundnu. Ólöf frá Hlöðum, Krist-
in Sigfúsdóttir og Erla sömuleiðis.
Lesendur Rökkurs eru kunnir Erlu,
austfirsku skáldkonunni, frá fornu
fari. Koma og þarna fram á sjónar-
sviðið hokkrar ungar konur, sem
sumar munu ekki hafa birt neitt
áður. Eru kvæði þeirra yfirleitt
snotur að frágangi og vel hugsuð.
Seinast, en ekki síst — Svanhildur,
dóttir Þorsteins heitins Erlingsson-
ar og frú Guðrúnar, á æfintýri i
fyrra heftinu og sögu i þvi seinna.
„Kongsdóttirin kveður“ er hugð-
næmt æfintýri, fagurt áð efni og
máli. Hefir Svanhildur erft frásagn-
arlist föður síns í ríkum mæli, og
ef dæma má eftir þessari frumsmíð,
á hún glæsilega framtíð fyrir sér.
Meira þykir mér þó koma til sög-
unnar „Sigrún". Það er heilsteypt
smásaga, skrifuð af festu og djörf-
ung. Rökkur óskar Svanhildi góðs
gengis á ritlistarbrautinni.
Ljóðmál, 1929.
Allmargar Ijóðabækur voru gefn-
ar út eftir íslenska höfunda árið
sem leið, líklega einar tíu eða fleiri.
Fæstar þeirra bera óvanalegri skáld-
gáfu vitni ,ef til vill aðeins ein eða
tvær, en þó góð kvæði séu innan
um i sumum hinna, þá hafa þær
flestar svip meðalmenskunnar, og
sumar ekki það. Mjög virðist íslensk-
um mönnum hugleikið að bera fram
hugsanir sínar i bundnu máli. Og
það er í rauninni lítil ástæða til
að amast við þvi, þótt menn gefi
ljóð sin út í bókarformi, þó ekki
sé úm meðalgóðan eða afburða
kveðskap að ræða. Það eru ekki
aðeins þeir, sem hæstum tónum ná,
sem eiga rétt til sætis á skálda-'
bekknum. Útgáfa ritverks i bókar-
formi er lilraun til að afla sér á-