Rökkur - 01.12.1930, Blaðsíða 67

R 0 K K U R
Bæknriiar eru sendar burðargjáklsfrítt á næstu höfn við káupanda, -—
og með bifreiðum, þar sem hægt er (austanfjalls).
Að svo mæltu óskar iitgef. Rökkurs Jesendunuin góðs gengis.
A. Th.
Bókaútgáfa Axels Thorsteinson.
Sellandsstíg 20, Reykjavík.
Afgreiðslutími: 3—5 virka daga.
Aths.: Bíekurnar fóst einnig hjá bóksölum um aJt land.
Ummæli um Itedd-Hannesarrímu: Ljóð Steingríms Thorsteinson hal'a
verið sungin hér á landi um marga áratugi. T>au eru sungin og vei'ða sung-
in uni aldaraðir, ]>ví að Steingrímur söng þau sjálfur inn í sáJ þjóðarinn-
ar. Xu í vetur kom enn út ljóðakver eftir Steingrím Thorsteinson, að
visu ekki beinlinis söngljóð, heldur eins konar stefjamál uin gaintar róst-
nr a \ esturlandi. Er það hin svo knllaða Redd-Hanne.sarríma, og ætti höf-
undarnafnið eitt að vera nægilegt lil þess, að það væri oss kærkominn
gestur. Hg hefi oft veilt því athygli, hvað erlendum bókamönmnn þykir
mikiö i það varið, þegar hréf eða aðrir handritasneplar eru að finnást
eftir þjóðskáld þeirra, alveg eins og þegar myndir eru að finnast eftir
ganda meistara, þá er það hrópað uin allan heim og tckið fegins hendi.
Á iíkan hátt ættum við íslendingar að fagna nýjum verkum eftir okkar
gömlu meistara. Redd-Hannesarríma Steing'rims Thor.steinson er eitt slikra
verka og eg vona, að það sé frekar okkar gamla seiiilæti, en óræktarsemi,
sem valdið iiefir þvi, hve iítið hefir verið á hana minst. Því hvorki á
höfundurinn eða rínian það skilið, að um sé þagað. Redd-Hannesarríma
er skrifuð af óvenjuiegu fjöri og fyndni og alsett fágætum og háislensk-
mn inyndum, sem dregnar eru upp í snjöilu skáldmáli. í þessari litlu
hók eru eimnitt varðveittar gainiar og rammþjóðlegar myndir, sem vart
mun vera annarstaðar að finna, og skuhi aðeins nefnd örfá dæmi, og
er þetta eitt:
„I>ilið var hrörlcgt og livitl.
þvi húsbóndann vantaði tjöru,
þegar hann bygði sér bæ
handa börnuin og ástrikri konu."
Kr hér lýst í fáum dráttum þeim vanefnum, sem margur luiandinn á við
að striða. Kllegar þetta, um sama bæinn:
„En þegar enduð var srníð,
engin fékk þjóðhaginn launin."