Alþýðublaðið - 13.10.1925, Blaðsíða 3

^ XE'Pf »WI«ilO
Til Emils Thoroddsens.
í Alþýðublaðiau á laugardag-
ian er greia eftlr þig um hljóm-
leika okkar hjóna. Þó að ýmis-
lesrt hafi vorlð ritað rangt og at
misskitningi í bnoðunum hér um
filftt okkar hjóna, þá hefir mér
ekki fundlst át tæða til andsvara.
Mér finst heldur ekki ástæða til
þess að svara vitlay«unum í
grein þinni, en þú rltar af 111-
girni, og það skal ég ieyía mér
að sanna mað Eokkurnm at-
rlðum.
Því hefir verið iýst yfir þris-
var sinnum (tvitvar í ræðum mín-
um, sem þú hlustaðir á, og einu
sinni í >Verði<), að þjóðlögln, er
ég lék, mætti »ekki skoða ssm
liíst i eiginlegasta skilninglv,
heidnr væru þau >tiiraun til
þess e8 gera íslerzk þjóðiög
állri álþýöu aðgengiieg í pfanó-
búoingU, að meðterð þeirra væri
því svo >auðveid og eintöid sem
hægt væti< o. s. frv. — Þú
gengur tram hjá þessu eins og
heyrnarlaus og biindur maður,
ieggur mér það tii lasts og
segir, að >þetta msgi varia ætla
konsertbúningri
Þú kallar þjóðiög vor >Ieifar
fornevróplakar söngmenningar<
án þess að hsta nokkrar helm-
iidlr fyrlr þessári fuUyrðingu. Ég
hefi vitnað í einu vísindarann-
sóknirnar, sem gerðar hafa verið
á ísienzkum þjóðiögum og sem
g&nna, að þau eru írábrugðln
aöngfyrirbrigðum Evrópu (dr.
Hammerlch, próf. vlð K.hafnar-
háskóla), og hefi ég leyft mér
að taka melra mark á því en
fullyrðingnm þfnum og annara
manna jafnómentaðra í þelm
sökum.
PostDlínsvðrur,
Leirvðrur,
Glervðrur,
ÁiúmiBíira'Msáhðld
Barnaleikfðng.
Mest úrval.
Læger, verö.
K, Einarsson & Bjernsson,
Bankaairæti n,
Sfnoi 915; Síml 915.
Kl»ðavei>zlan mín
og
uaumastofa
er flutt af Laugavegi 5
á Laugaveg 21.
Gnðm. B. V1 k a
klsBðakerl.
Einu sinni suður i Lefpzig
lék ég fyrir þig eftir uppköstum
einhver brot úr tónsmíðum mln-
um. Þú lézt þe»s eftir það getið
við skóiabróðnr okkar, að þér
þættl tónsmíðar minar frumlegar,
(Hlð sama höfðu reyndar sagt
við mig heimstrægir meun eins
og Basoni. Gieseking o. fi) Nú
kaiiar þú tónsmíði mfna >harla
HtUfjöriega< og segist >því miður
eigl kunnugur öðrum verkum<
mínum. Svo Itkir þú tónsmíð
mtnni vlð væmið tónskáld, sem
vaktl ettirtekt fyrir 20 árum og
mklð reit af misk’jómum. Þfn
óskóluðu eyru gera ekki mun á
neinnm mishljómum. Auk þess
Málning. Teggfððor.
Máiningavörur alis konar.
Penslar o. fi.
Veggfóður trá 40 áurum rúltan,
eosk stærð.
Verðið lágt. — Vöiurnar góðar.
„Málaviani*
Bankastræti 7. Sími 1498
Bækur tll sölu
á afgrelðslu Áiþýðublaðsins,
gefnar út af llþýðuflokknum:
Söngvar jafnaðarmanna kr. 0,50
Bylting og íhald — 1,00
Höfuðóvinurinn — 1,00
Deilt um jafnaðarstefnuna — 1,60
Bækur þessar fást emnig hjá útnölu-
mönnum blaðsins úti um land. Enn
fremur fást eftirtaldar bækur á af-
greiðslu blaðsins:
Réttur, IX. árg., kr.j] 4,60
fyrir áskrifendur — 4,00
Bréf til Láru — 6,00
Ular Tarzans-sögurnar, sem
út eru komnar, — 20,00
Byltingin í Rússlandi — 8,00
vilt þú ekki ajá, að tilfinningaiff
mitt er aiveg andstætt Schön-
berg.
Aidrel hefi ég látið þess getið,
að praeludlum mitt >ísi. fars.
frón< væri >tilraun þjóðlegs
atíla<, en ég þakka þér fyrir sð
geta þess. Enn frómur þakka ég
þér fyrir að mlnnast þess hve
tfðrætt mönnum hefir orðið nm
svona stutt lag. Ég skal leyfa
mér að gefa skýringu á því,
hvers vegna tónsmfðar mfnar
eru tiitöluiega stuttar. Ég leitast
við að ná sama kjarnmikla stíin
um og blrtlst i íslendingasögun-
um. Þess vegna forðast ég end
ustekningar i tónsmíðum minum,
Edgar Rice Burroughs: Wlltl Tarzan.
segja, en svo missi óg sambengi&, og alt verður
óakijanlegt.“
»Ég efast jum, að þú haflr nokliurn tlma heyrt mál
þeirra talað. Pólk þetta hefir buið hér öldum saman,
og þótt það mæli á mál forfeðra sinna, sem mjög er
ótrúlegt, væri það löngu dantt mál annars staðar.“
Numið var staðar við læk. Þar drnkku !jón og
menn. Þeir bentu föngunum að gera hið sama. Meðan
þau Berta drukku, varð beim hverft við Ijónsöskur
skamt á burtu, Jafnskjótt svöruðu Ijónin i kringum
þau sama rómi 0g hlupu fram 0g aftur. Litu þau
ýmist til húsbænda sinna eða þangað, er hljóðið kom.
Mennirnir brugðu sverðum sinum og tóku þéttara um
Isp'jótskOftin.
Auðséð var, að hór voru tvenns konar ljón á ferðum.
Mennimir voru óhræddir við ljón sin, en það, sem
var á leiðinni, skaut þeim sýnilega skelk i bringu.
Þó virtust mennirnir ekki eins hræddir og ljónin.
Hvorugir sýndu þó á sér flóttamerki; þvert á móti
hólt allur hópurinn á hljóðið, og brátt kom i ljös
he'jarmlkið svart ljón. Þeim Bertu og Smith-Oldwick
sýndist það vera sama Jjónið, sem Tarzan bjargaði
þeim undan hjá flugvólinni. En það var ekki sama ijónið.
EBaBBBHBBBHEBEmBEEB
Kauplð Tapzan-sögurnarl