Alþýðublaðið - 16.10.1925, Síða 3

BrPVRWIEKBIB

HfisgagaaTerzIan
Kristjáns Siggeirssonar,
^»fmi 879, Laugavegl 13, Siml 878»
hcfir ávait fyrirílggjandi alls konar háagöga
með lægata verði; t d, má ae?n. :
Bifijiö kaupmenn,
tem þér verzliÖ
viö, um Hreins-
stangasápu; hún
er góö, ódýr og
íslenzk.
^ Ailar teguodir
^ roeð iækkuðu
^ varði. Hvergi
X batra né ódýrara
Haustrlgningár og^Spánskar
nætur fást í Bókaverziun Þorst.
CHslasonar og Bókabúðinnl á
Laugavégi 46.
þar í er inni falið:
Buffet, bopðbiinaðai'skápu]*,
Anvetterbovðy matbovð og
6 stólav með niðurfallssetu*
alt úr ®ik, fyrir ÍIOO kr. Einnlg sérstök borðstofuborð og eikar-
stóla. Húsgögnin gata varlð i hvaða Ht sem óskað er, og árs ábyrgð
t«kin á þeim. — Þess gerltt ®kki þöif að telja mikið upp, Við
höfum ait, sem yður vaatar, bæði í svefnherbergi ©g berðstofu, alt
með lægsta fáaniegu varði. — Gerið því innkaup yðar þar, sem
úr mestu er að velja.
Birkistðlar,
7 tegundlr, Irá 9 kr. stykkið.
Vlrðingaríylst.
Kristján Siggeirsson
Verölækkun.
Kokslð kostar nú að elns 65 krónur smá-
lestln. — Mullð mátulega stórt bœðl fyrlr
mlðstöðvar og ofna.
Gasstöð Rejrkjavíkor.
Edgar Bic# Burrougha: Vlltl Tamin.
Þau tSluðu um stund um atburð þeöna, unz þau komu
fyrir bugðu á veginum og sáu fyrir sér viggirta borg
og rœktað land. Nú urðu þau fyrst hissal
„Þessi veggur er tröllaukinn og likastur þvi, sem yéla-
afi hefði gert hann,“ msslti Smith-Oldwick.
„Og sjáöu kúplana og tumspirurnar i borginni,* hróp-
aði stúlkan. ,Bakviö múrvegg þenna hljóta siðaðir menn
að búa! Ef til vill er það gæfa okkar að hafa lent i
höndum þeirra.“
Bretinn ypti öxlum. „Þaö vona ég, en ég efast um
það. Þeir menn eru óalgengir, sem ferðast meðal ljóna,
en óttast páfagauka Eitthvað er bogið við þá.“
Þau fóru ruddan veg yfir ræktaða landið og komu að
lokuðu hliði i múrnum, sem opnaðist, þegar einn mann-
anna barði á það. Inni fyrir tók viö þröngt stræti og
krókótt. Yoru húsaraðir á báðar hendur. Húsin voru
tvilyft, og stóð efri hæðin tiu fet fram yfir þá neðri, en
súlur studdu hana; mynduðust þannig súlnagöng meö
fram götunni.
Aðalgatan var ekki steinlögð, en súlnágöngin voru
lögö hellum af ymsri gerð, en vel feldum. Auðséð var
af því, hve hellurnar voru slitnar, að þær höfðu legið
þarna öldum saman.
Fáir voru á ferli svo árla morguns, en þeir, sem sáust,
voru likir þeim, er haödtóku þau Bertu. í fyrstu sáu
þau að eins karlmenn, en er leugra kom, sáust böm
allsnakin vera að leikjum á götunni. Yfirleitt virtust
borgarbúar hissa og forvitnir, er þeir sáu fangana, og
köstuðu spurningum til fangavarðanna; ftðrir veittuþeim
enga athygli.
„Ég vildi, að við skildum hrognamál þeirra,* mælti
Bretinn.
,Já, ég vildi gjarna spyrja þá, hvað þeir sstla aö gera
við okkur.“
sar Gerist kaupendar al Alpjðublaðlnu! ókeypís til máaaðamóia!