Alþýðublaðið - 17.10.1925, Blaðsíða 3

S E'P TBHICI0IH
Bókmentatélagsbækurnar
•ru komnar. Begiatur vlð II.
blndl fornbréfasaíntj m»ð fyrlr-
komulagsbreytingnm, öllum til
trafula. Realregistt ið taun iak-
3ra en hin fyrri. sem hvergi
nærri eru géð, Heftl af Annálum
Gott og þarít verk Hannesar
Þorsteinssonar að gefa þá út;
þeir ern læsir almenningi, en það
verður ekki sagt um öll fræði-
rit Hefti af Bkírni. Hefir hann
atórbatnað í höndum Árna Páls-
sonar, þó sitthvað megi aegj \ um
grelnar þessa heitis sumar. Æfi-
saga Guðm. próf. Magnússonar
•ftlr Sæm. Bjarnhéðlnsson, avlp-
laua og fátækleg, er «kki gerir
mlkið úr Guðm. sál. Það er ekki
tyrft yfir þann ágætlsmann með
þessum hnausum, Kirknatal Páls
bps. Jónasonar ettir Ói. Láru-r-
■on, brzta ritgerðin f heftinu.
Færir hann nýjin fróðleik með
íöstum rökum og sk\ rleiksgaótt.
Þróun auðm-gnsina eftlr Héðin
Valdimarsson, ágæt ritg, gerir
skilmerkilaga grein fyrir uppi-
ttöðurnl i ótrlðnum mikla og
ýmsum hættulegum afieiðingum
hans Æfisaga Benedlkts Grön-
dats eldra eftir Hánnes Þorstdns-
son, mjög fróðleg og sýnir lær-
dóm höf., en betur hefði manni
komið að fá grundvallaðan dóm
og skllnlng, góða lýdngu á
skáldskap Gröndals, en langar
œttartölnrolinr mánna, sem ekk-
ert koma fögunnl við. Saman-
burðurinn á Gröndal og Jóni !
Þorlákssynl, í niðurlaginu virðlst
heldur f lausu Jottl. Aunars
varpar rltgerðin góðu og nýju
Ijósi á uodlrferli Magnúsar kon-
Teggfððrið
nlður sett.
10% alslátt
gefum við á öUu veggfóðrl, sem
verzfunin hefir, meðan blrgðir
endast. — Yfir hnndrað tegnndir
eð velja úr. Einnig höium við
afganga át veggfóðri, 3 tll 6
rúilur, fyrir háffvirði og mlnna.
Notið tækifærið!
Hf.rafmfJiti&Ljðs,
Laugavegi 20 B. — Sími 880.
Yeggmyndir, fallegar og ódýr-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
sr.ma 8tað.
ferenzráðs, aem meun varla ®ru
enn búnir að skilja tii fulls. Um
rannsóknir f Herjólfsnesi eftir
Matth. Þórðarron, afar-fróðieg
grein, en svo blðinleg, að engu
taii tekur. Alþýða les ekkl alt
það cenitmetramál, s*m þar er
ssman komið. Höfundar þurfa
að gá að, fyrlr hverja þeir eru
að skrifa. Úr þessu efnl gat
orðið bráðskemtileg alþýðugrein.
Undir stranmhvörf, dómur Sig.
Nordals um skáldskap Elnars
Hjörleifssonar. Dómsnlðurstöð-
urnar óetað réttar, en þær hafa
aðiir kveðið upp áðnr elns og
sitthv&ð fleira, sem þessi höf.
-segir með valdtmannssvip þess,
er lyratur athugaði. En forsend-
urnar eru allvfða rangar og
sums ataðar rangsleitnar, stund-
um skrifaðar af spámannlegri
3-v
Bðkabúðin,
Luugayegi 46,
hefir falleg eg ódýr
íermingarkort.
Rjól, B. B., bitinn 11.50 f
Kauptélaginu.
Múlning. Teggfððnr.
Málningavörur alls konar.
Penslar o. fi.
Veggfóður trá 40 Surum rúltan,
ensk stærð.
Verðið lágt. — Vörurnar góðar.
„Málarinnþ
Bankastræti 7. Síml 1498.
andaglft, en stundum á borð við
orðfimiegt blaðamannsmas, end-
andi í hugvekjustíl af atmenn
nstu tegund. Frá öllu er þó svo
fsmeygllega gengið, að það þarf
að hata á sér allan vara til að
sjá feyrurnar. Góð greln um
eðiisfar Ísiendlnga eftir Guðm.
Flnnbogasoa. og bráðgeðugar
akýringar eftir sama við nokkr-
ar vfsur Egills SkaHagrímsnouar.
Adam og EvS rekin úr Paradís
eftir Gunnar Benediktsson. Upp-
reisn Austurlandaþjóða eftlr
Haligr. Hallgrfmsson, nauðsynlcg
skýring fyrir þá, sem vllja skilja,
hvað er að gerast f Austurvegi.
Bráðfróðleg grein um Nolseyjar-
Pál ettir Árna Páleaon; hann ®r
yfir höfuð alt af hresasndi. Sfð-
ast heilmiklð af rltdómnm, flest r
efnisyfirlit yfir ritln, sem dærrd
Bdgsr Rice Burroughs: Vlltl Taratan.
»Nógu gaman væri að vita það,“ sagði Bretinn; „ég
hefl hugsað talsvert um það.“
„Mér fellur tekki i geð, hve vigtennur .þeirra eru
hvassar," mælti Berta. „Þær minna mig of mjög á
Bumar mannætur, sem ég hefi séð.“
„Heldurðu, að þeir sóu mannætur?" spurði Bretinn.
#Hve nær hefirðu heyrt, að hvitir menn væru það?“
„Eru menn þessir hvitir?*
„Þeir eru ekki svertingjar; það er vist,“ isvaraði
Smith-Oldwick. „Hörund þeirra er gult; þö er það ekki
alveg eins og börund Kinverja, enda er andiitslagið
ekki kinverskt.“
Nu sáu þau fyrstu konuna. Hún var lik karlmönnun-
um, en smærri vexti og svaraði sór betur. Svipur hennar
var meira fráhrindandi en mannanna, hárið meira og
siðara. Það féll um herðar henni og var bundið saman
með mislitu bandi. Hún var sveipuð þunnri slæðu, er
var vafin þétt um likamann frá brjóstum og ofan á
kálfa. I höfuðbúnaöinum glóði á gyltan málm 0g á
pilsinu. Handleggir hennar Toru grannir og vel lagaöir,
fæturnir litlir og fallegir.
Hún kom rakleiðis að hópnum og talaði til mann-
anna, sem gáfu henni engan gaum. Fangarnir gátu
athugað hana vel, meðan hún fylgdist með þeim um
stund.
.. ii . . r--n—"irass
A10ða ies og kaupir Alðýðablaðið
V60Q& hag»mo:na siaua og alþjóðai*.
I