Arkitektúr og skipulag - 01.03.1990, Blaðsíða 21

snjór og fær ekki tíma til að
hlýna. Þar á ofan er það
sjaldgæft að fá svo hentugt
síki eða hyl undir árbakka, að
þess konar sundstæði megi
kalla hættulaust. Verði því
við komið, á sundstæðinu að
vera svo háttað, að menn nái
sumstaðar niðri í því, en aftur
á öðrum stöðum dýpra en
svo, að þar sé stætt, og helst
ekki grynnra en 2 faðmar, þar
semþaðerdýpst. Garðuráað
vera að því á einh vem veginn,
eða þá þverhníptur bakki, og
ekki mikið hærri en vatnið
sjálft, en svo aðdjúpt, að
óhætt sé að steypa sér á kaf.
Best af öllu er samt að hafa
sundfleka, búinn til úr
borðum og trjám, og láta
hann fljóta á vatninu. Þar
stendurkennslumaðurá, með
þá sem hann er að segja til í
hvert skipti, lætur hann þá
steypa sér út af flekanum, og
leiðir þá í sundgjörðinni
hringinn í kringum hann, eða
þá á þrjá vegu, ef flekinn er
landfastureinumegin. Sund-
flekinn er ómissandi, þar sem
margir piltar eiga að læra, og
þarf ekki heldur að kosta
mikið, sé viðurinn til á annað
borð, því hann verður ekkert
verri fyrir það, þó hann fljóti
á vatninu nokkra stund.“
A ferðum mínum um
landið sem íþróttafulltrúi hefi
ég rekist á slík sundstæði.
Meira að segja fór fram
sundkennsla í einu þeirra í
Suðursveit eftir að
framkvæmd sundskyldu
hófst. Sundfleka sá ég í
notkun og sundgjörðin var
við lýði fram undir 1970. Þar
kom í þróunarsögu sund-
stæðanna að við eitt þeirra var
1874 reist sundskýli (Syðra-
Laugarland). Það sundstæði,
sem eftir að það var stíflað í
gili á Akureyri 1907 og nefnt
„sundpollurinn“, hefur þróast
í einn fullkomnasta sundstað
hérlendis. Enn eigum við og
nýtum eina tegund íslenskra
sundstæða, sem voru moldar-
gryfjur. Þetta er Vinnu-
hjúalaugin fremst í Hjaltadal
í landi Reykja. Sömu gerðar
voru Lauganeslaugar í
19