Arkitektúr og skipulag - 01.03.1990, Blaðsíða 60

Tæknigarður
innirvmi.
og reglugerðir, verða stöðugt umfangsmeiri og sífellt
reynist erfiðara að fylgjast með þeim. Ef mannvirki á að
rísa á skemmsta hagkvæmum verktíma og jafnframt að
uppfylla kröfur um skilgreind gæði og verð, þarf fram-
kvæmdaraðili að búa yfir mikilli reynslu og stjómunar-
þekkingu. I nágrannalöndum okkar er hin svonefnda „turn-
key“ eða „totalprojekt“ aðferð mjög algeng við gerð margs
konar mannvirkja. Þá tekur „tumkey“- eða alverktaki að
sér að hanna og byggja samkvæmt forsögn. Alverktakinn
þarf að hafa í þjónustu sinni nægan fjölda reyndra og hæfra
starfsmanna til þess að leysa verkefnið á viðunandi hátt.
Styrkur verktakans felst í góðri markaðsþekkingu („know
how“ og „know where“). Það er meginkostur alverktöku að
með henni nýtist frumkvæði og markaðsþekking verk-
takans.
Hér á landi hafa náð að þróast allmörg verktaka-
fyrirtæki vel hæf til þess að vinna að hefðbundnum bygg-
ingarverkefnum samkvæmt hönnun verkkaupa.
Þessi fyrirtæki hafa hins vegar fengið fremur fá tækifæri til
þess að vinna í alverktöku og hafa þess vegna öðlast
takmarkaða reynslu á því sviði enn sem komið er. Til þess
að kostir alverktöku nýtist sem skyldi þurfa aðrir
hagsmunaaðilar að sjálfsögðu einnig að þekkja til þessa
forms og vita að hverju þeir ganga, en það á m.a. við um
hönnuði, verkkaupa og eftirlitsmenn.
Undirritaður hefur haft umsjón með nokkrum
58