Skýrsla Jóns Baldvinssonar - 31.10.1937, Blaðsíða 24

22
ákveðinna vegaframkvæmda: því að hann veit ekki^
hvort þörfin fyrir atvinnubótaféð sé svo mikil eins og
sagt er, og orðar þetta svo: „Um það skal ég ekki
dæma, ég þekki það ekki.“ Með öðrum orðum, einn af
fulltrúum Sjálfstæðisflokksins á Alþingi, hann þekkir
ekki þörf á atvinnubótum í landinu, eftir að flokks-
menn hans þó eru búnir að játa það, að það séu vax-
andi erfiðleikar fyrir atvinnuvegina vegna tregðu á
sölu afurða landsmanna erlendis, — eftir að opinberaí
skýrslur eru búnar að sýna, að svo og svo margir
menn gangi jafnvel á bezta atvinnutíma í stórum hóp-
um atvinnulausir, þá þekkja ekki Sjálfstæðismenn neitt
til þess, hvort veita þurfi fé til atvinnubóta eða ekki.
Það mætti ímynda sér, að þeirra skilningur á þessuni
málum hefði ekki verið mikill og framlög þeirra ekki
rífleg, ef þeir einir hefðu mátt ráða um setningu fjár-
laga. En svo koma þeir á eftir og ásaka Alþýðuflokkinn
fyrir það, að hann hafi svikist um að uppfylla það lof-
orð sitt, að útrýma atvinnuleysinu, og virðast þá telja
atvinnuleysið það mikið böl, að rétt væri að verja fé
til að útrýma því. Þetta er ekki annað en skollaleikur
þeirra manna, sem eru að reyna að vekja óánægju hjá
verkafólkinu með aðgerðir núverandi meirihluía, óá-
nægju, sem þeir vonast til að geti hjálpað til að lyfta
þeim i sess valda, þegar atkvæða þjóðarinnar verður
leitað við næstu kosningar. En trúað gæti ég því, að
almienningur í landinu, öll alþýða manna, mundi sjá í
gegn um svikavef þann, sem Sjálfstæðisflokkurinn
spiamw í þessu máli. Það, sem hann leggur til þessara
mála á Alþingi, það er mðurskurður á fjárveitingum
til framkvæmda, niðurskurður á atvinnubótafénu. En