Framkvæmdafréttir Vegagerðarinnar - 10.03.2021, Síða 4

4 Framkvæmdafréttir nr. 710
2. tbl. 29. árg.
Framkvæmdafréttir nr. 710
2. tbl. 29. árg.
5
Brúarvinna í fimmtán ár
Vinna Gunnars hjá Vegagerðinni spannar 54 ár og
vann hann með sex af þeim sjö vegamálastjórum sem
hafa verið við störf frá því Vegagerðin var stofnuð árið
1918. „Fyrsti vegamálastjórinn, Geir Zoega, er sá eini
sem ég vann ekki með en hann hætti árið 1957. Það
var annar vegamálastjórinn, Sigurður Jóhannsson
sem réði mig sumarið 1966 í gegnum klíku en hann
var náfrændi stjúpföður míns Jóhannesar Björnssonar
sem reyndar lést þá um haustið. Það var nánast regla
að unglingar væru ráðnir í gegnum mismikla klíku; þeir
í minnstu klíkunni fóru í vegavinnu, svo var það brú-
arvinnan en „aðallinn“ komst í mælingar,“ segir hann
kíminn og áréttir að þetta sé nú að mestu sagt í gríni.
„Sigurður Jóhannsson vegamálastjóri lést árið 1976 og
eftir það varð ég að treysta á eigin verðleika, sem var
hinsvegar ekkert grín.“
Árin í brúarvinnu voru að flestu leyti skemmtileg.
„Þetta var fjölbreytt vinna í góðra vina hópi um og yfir
tuttugu ungmenna, þó voru mun fleiri við Borgarfjarðar-
brúna en þar komu saman þrír brúarflokkar. Auk þess
hafði maður það upp úr krafsinu að læra trésmíði eða
öllu heldur brúarsmíði, sem er ekki alveg sama vinnan
enda er lítið um glugga, hurðir og innréttingar á brúm.
Þegar ég hinsvegar keypti fokhelt raðhús í Hamrahverfi
í Grafarvogi og hélt áfram með byggingu þess komst
ég að því að nákvæmni okkar í brúarvinnunni hafði ekki
verið síðri en í húsasmíði,“ rifjar Gunnar upp.
Brúarvinnunni fylgdu talsverð ferðalög, sem var
frábært fyrir Gunnar sem segist ferðasjúkur bogamað-
ur. „En flokkarnir mínir voru þó mest á Vesturlandi og
Vestfjörðum.“
„Fljótlegra að ríða belju í bæinn“
Brýrnar sem Gunnar byggði voru allar einreinungar þar
til kom að Borgarfjarðarbrúnni og raunar einnig lengi
eftir að hún var byggð. „Nokkrar af brúnum eru þó enn
í notkun en margar hafa verið leystar af hólmi með
tvíreinungum og ræsum og má þar nefna eina fyrstu
brúna sem ég byggði; 50 m langa brú yfir Brúará í
Biskupstungum árið 1967. Þar vann ég við niðurrekstur
staura og stálþils sem var skemmtileg en krefjandi
vinna fyrir unglinginn,“ segir Gunnar sem er þetta
sumar mjög minnisstætt.
„Þarna man ég eftir mínum fyrstu kynnum af Ólafi
Ketilssyni rútubílstjóra sem ég átti eftir að kynnast
nánar þegar ég var í Menntaskólanum á Laugarvatni.
Ég fékk heiftarlega flensu og yfir 40 stiga hita þetta
sumar og Sigfús verkstjóri varð að senda mig í bæinn
með rútunni. Hann bað Óla sérstaklega um að gæta
mín en dæmigert fyrir Óla Ket þá lét hann mig vinna
alla leiðina við að aðstoða farþega og t.d. bera töskur
og hagræða speglum allan þann óratíma sem ferðin
tók. Óli var ekki þekktur fyrir hraðferðir; sumir sögðu að
það væri fljótlegra að ríða á belju í bæinn eins og hann
lagði raunar til þegar farþegar kvörtuðu.“
↓
Á ferð yfir Sprengisand eftir ferð til kortlagningar
á Tjörnesi. Á myndinni eru talin frá vinstri: Guðrún
Gísladóttir, Jón Eiríksson, Steingrímur J. Sigfússon,
Andrés I. Guðmundsson, Gunnar Bjarnason og
Kristjana Guðrún Eyþórsdóttir. Mynd: Pétur Pétursson