Alþýðublaðið - 30.10.1925, Blaðsíða 3

hennar. í>elr vita, að þepar dýr-
tiðln var að vaxa taogu þeir
enga uppbót tyrr @n iöngu á
eftlr. og þeitn þyklr þá ©kki
□etna rétt, að þelr tál að halda
kaupi aiau um hrið. þótt dýr-
tiðin minki dálitlð. Þess vegna
hafna þeir tlliögu. sem í liggur
Iækkun á kaupi þsirra, þegar
þeir vita, að það er útgerðinni
að meinaiausu, þótt þeir haidl
kaupl ainu.
Sjómenn vita meira en þetta.
Þeir vita, að þeir ern í atöðugri
hættu líts og lirna, meðan þetr
eru á sjónum, og þeim er ætlað
að standa í látlausu og vosaömu
erfiðl 18 stuudir á hvetjum sói-
arhring án þess að bera eins
mikið úr býtum og ýmsir menn
& landl, aem vinna helmingl
tærri stundir við hættulitla eða
hættulauca vinnu. Þeir vita iika,
að þeir eru langtfmum útiiokaðir
írá samvlstum við vlni sína og
vandamann og eiga á hvirrl
atundu á hættu að sjá þá aidrei
íramar. Þair vlta ennfremur, að
1 öðrum löndum njóta stéttar-
bræðnr þelrra meirl réttiodá á
marga luud, hafa oins gott kaup,
þótt afrakstur oé mikiu minni,
og iangt um styttri vinnutima á
dSg og jafovol téttari vinnu og
við minni hættur að búa. Þeir
vlta, að á togaraútgerð hér hvíla
miklu minni kvaðlr en annars
staðar, en gróðinn margfalt meiii.
og að togaraeigendur munar þar
af leiðandi ekkert um, þótt sjómeun
haldi kaupi eídu Isngi enn. £ðii-
iegt er og, að þelr viiji sjá, hvort
hækkun fslenzkra penlnga verður
varanleg, þar aem þáð heflr
komið i ljós, að atvinnurekendur
hafa tök á að svoigjs verðgiidi
peninga tli ettir því, sem þsim
Heriuf dlauaen.
Símfi 39.
■»<»(X3(X3<X3<X3<»<X3<»<X3<X3<H
g Húsmæöur og allir, sem
| dósamjölk kaupiðl
|j Hvers vegna að kaupa
útlonda dósamjóík, þogar
81 aliast*- mólk. sem er
ísienzk, íæst aiis staðar? i
s I
Verkamaðarinn,
blað verklÝðsfélaganna & Norðurlandi,
flytur gloggatar fréttir að norðan.
Eostar 5 kr, árgangurinn.
Goriat kaupendnr nú þegar. —
áakriftum veitt mðttaka & afgreiðilu
Alþýðublaðsins.
gegnlr bezt, og eins, að þeir
viijl sjá, að hækkunar peninganna,
ef hún héldist, gætti verul sga i
lækkun vöruver Js, áður en þeir
fallist á iækkun á kaupi sínu.
Þetta og m;argt flelra hefir
vitaniega va'dlð þelrri ákvörðun
sjómanna að hafna mlðianartli-
lögu sáttasemjr rá, þar sem í
henni lá kaupla kkun, þótt með
fyigdi að vlsu aokkur réttarbót
(sumarfrlið). Sýaist lítil ástæða
til að lá sjómönnum úrskurð
sinn. Þelr hafa ekkl gert annað
en þeir áttu íulisn rétt á, og
tllefnislftið virðii.t að hefnast á
þeim með verkbanni fyrir það.
Og ekki geta togaraeigendur
borið íyrir sig, að þeir geti ekki
af fjárhagsástæðum haldið átram,
þegar vitað er að togárar, sem
| eru utan féiðgs þeirra, haida
-i áfram, eins og ekkert hafi i skor-
ist, svo sem Hávarður íafirðing-
ur o. fl.
>Kókain<«
Mycd sú, sem aú er sýnd f
>Nýja Bíó<, er ein hin þarfasta
myod, s©m hér hsfir verið sýcd.
Húu or frá upphafí tli enda áráð
á eiturnautnir þær, sem margir
nota nú, svo sem heroin, kokain,
m'orfin og alkohoi. Kona aú,
sem Ieikur aðalhlutverkið, mlsti
mann sinn af völdum kokain-
nautnarinnar. Eftirtektarvert er
það í myndioni, að iæknar og
lögfræðingar eru hinir beztn
stuðningsmsnn þelrra, sem hafa
það áð atvinnu sð smygia þess-
um eiturlyijum til aktiennlngs.
En það er þó ekki annað en
vlð þskkjum hér 1 bænum, —
hvað við kemur áfonginu. Ann-
ars er það furða, að börnum
skuii bannaður aðgangur að þess-
ari myud, því að slfkar myndir
þuría böru að sjá. =
Edgar Eice Eurroughe : Vlitl Tarzan.
í herbergi hægra megin við innganginn var fult af
bermönnum, og vopn héngu á veggjunum. I hinum enda
gangsins lágu tröppur að annari lokaðri hurð. Þar var
hún enn stöðvuð. Einn varðmannanna við hurð þessa
fór inn um dyrnar og skildi þau eftir utan dyra. Nú
varð drykklöng bið. Kom þá maður aftur. Skift var um
varðmenn og haldið inn ur dyrunum.
Þannig fór Berta um þrjár varðar dyr með læstum
hurðum. Við hverjar dyr var skift um varðmenn. Loks
kom hún 1 fremur litið herbergi. Þar gekk maður um
gólf i gulum kufli, Var kuflinn skrautlega saumaður
páfagaukum 1 bak og fyrir, en á höfði sór hafði mað-
urinn höfuðbúnað i fuglsliki.
Veggirnir voru alþabtir ábreiðum, ofnum ótal páfa-
gauksmyndum. Gullnir páfagaukar voru greyptir i gólflð,
og á loftiö voru málaðir skrautlegir páfagaukar með út-
þanda vængi.
Maðurinn, sém þarna var, var stærri en nokkur þeirra,
er hún hafði séð i borginni. Hörund hans var hrukkótt
og skorpið af elli, og hann var feitari en fó agar hans.
Handieggir hans báru þó vott um heljarafl, og göngu-
lag hans var ekki ellilegt. Látbragð hans alt bar vott
um æði, og Berta var sannfærð um, að hún hefði aldrei
séð mann svo óaðlaðandi.
Nokkra stund var hún þarna inni én þess, að séð
yrði, hvort maðurinn varð hennar var eða eigi. Hann
Eaupið Tamn«8&0uraari