Alþýðublaðið - 05.11.1925, Blaðsíða 3

rarp*»si?w!£s®i» n
3
Verkamenn! Verkakonnr! Verzlið Við ÍKaÐpíélagið!
Gdð ritlaun.
Ritstörí hafa jafnan þótt heldur
rýr tekjugrein. Þó hafa nokkrir af
þektustu rithöfucdum stœrstu
menningarlandanna æði góðar tekj-
ur af ritum sinum. >Evening Stan-
dard< birti nýlega skýrslu um
árstekjur freegustu ritböfunda
Englendinga.
En þær eru sem hór segir:
Hall Caine 60 OQO sterl.pd
James Barrie 44 000 —
A. S. M. Hutchinaon 25 000 —-
H. G. Wells 20 000 —
Arnold Bennett 16 000 —
Yafalaust hafa ýmBÍr amerískir
rithöfundar jafnhá efia hærri rit-
laun en þessir rithöfundar.
Hinn „dauði“ gengur aftur.
í námu einni í Ameríku varB
sprenging allmikil, og fórust þar
margir menn. MeBal likanna þótt-
ist kona nokkur þekkja lík manns
síns, Williams Turnerg, verkstjóra.
Var hann líftryggBur vel og fókk
»ekkjan< þegar útborgaBar 5 þús.
og systir hans 12 þúsund ster-
lingspund. Mörgum mánuðum síB
ar vitnaðist. þaB, aB Turner var
á lífi og hinn hressasti. Fanst
hann í New York, í skipi nýkomnu
frá Hamborg, og var þegar hand-
samaður. Kvað hann eion ætt
ingja sinn hafa með skammbyssu
neytt sig til að fara úr landi.
Kjarninn er stéttabaráttan,
Aít af, þega ■ kaupdeilnr eru,
spyija margir sjálfa sig, hvað
atvinnurnkeodum gangi tll með
aífeldu þjarki og þ efi siou um
verð vinnunoar. Menn skiftast f
tvo flokka. Aunar heidur þvf
fram. að aðalástæðan fyrir því
sé ónóg kaup jeta atvinnurek-
endt; — hinir halda því fram,
&ð annað meit i og dýpra Uggl
þar tii grundvai ar. Það er marg-
sannað, að laui atarísmanna »ru
tlitölalega Iágur útgjafdtliður
móts við aðra útgjaldaliðl (s-
leozka fiskifiota as. Það er elnnig
sannað, að útgerðarmeno hafa
nú góðsr ástæður tll að greiða
sjómönnum og verkamönnum
sömu laun og þeir hara haft, og
að”engin sannsýni er i því, eins
og nú standa sakir, að lækka
laun hinnar vinnandi stéttar. —
Það er vissulega annað en rétt-
fæti, sannsýni ®ða umönnuu fyrlr
íslenzku þjóðinni, eem þarná
liggnr til grundvallar.
Eins og allir vlta, er til póil-
tiskur flokkur, thaídifiokkur, sem
aðal-verndlri hans og hjálpar-
helia gegnir náfninu Ólafur Thórs.
Þessi maður hwfir þrá aidlega |
sýnt hug slnn í garð íslcnzkrár i
Haustvlgnlngar og
Spánskav nætur fást í
Bókaverziun Þorst. Gíslasonar
og Bókebúðinni á Laugavégl 46.
ðtfer*iííí aiþjlublslifi
hvar asin þið @rui nq
hwert ssu gaiS lcriS!
a5 áura smásögurnar fást á
Bargstaðastræti 19.
Yeggmyndlr, fallegar og ódýr-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun á
sama steð.
Vetzlið Við Vikat! Það verður
notadrýgst. Guðm. B. Vikar Lauga-
vegi 21. (Beint á móti Hiti &
Ljós.) Sími 658,
RjÓl (B.B) bitiim kr. 11,00
í Kaupfólaginu.
alþýðu, sbr. og nú helgidaga-
haidið. Hann notar hvert tækl-
færi tii að hiaða undir íhaids-
fiokkinn, en auðvitað gerist það
á koatnnð anmtra. Aiþýðuflokk-
uiinn er aðal-andstöðoflokkur
íhaidafiokksins, því að þótt Tfma-
flokkurinn reyai við og við að
láta tll sfn taka i hinni pólltísku
barátfu, þá er hann í rauu og
veru eitt stórt núii, þvi reynslan
hefis sýnt, að slíkir flokk.tr sem
Bdgar Rioe Burroughs: Vlltl Tanan.
mátti rekja slóð okkar á hrægömmunum, er hlökkuðu
yfir likum dauðra manna og dýra.
Einhverra hluta vegna hélt höfðingi Arabanna i mig
1. lengstu lög, — ef til vill vegna þess, að auðveldast
var að flytja mig af öllum eigum hans, þvl að ég var
ung og sterk 0g hafði haldið i við duglegustu mennina,
eftir að hestarnir voru drepnir. Þú veizt, að við Bretar
erum göngugarpar, en frá blautu barusbeini voru Arab-
arnir övanir göngulagi,
Ekki veit óg, hve lengi við héldum áfram, en loksins
komust nokkur okkar ofan i djúpa gjá. Ohugsandi var
ftð klifa hinn barminn. Við hóldum þvi niður gjána og
komum loks þar ab, er við sáum yfir fagran dal, sem
við þóttumst vis um að finna gnægð matar i.
Þá vorum við að eins tvö á lifi, ég og höfðinginn. Eg
þarf ekki að segja þér, hver dalurinn var. Þú komst
Yist sömu leiðina. Við vorum gripin svo sfcjótt, að eugn
likara var en okkar hefði verið beðið, og siðar fékk ég
að vita, að svo var það I raun og veru, — alveg eins
og þeir biðu ykkar ,
Þú munt hafa sóð páfagaukana og apana i skóginum,
og hér i bænum hefirðu séð, hversu alt er fult af mynd-
um þeirra. Heima þektum við páfavauka, sem átu eftir
það, sem sagt var við þá, en þessir páfagaukar eru
þeim ólikir 1 þvi, að þeir tala allir sama málið og fólkið
i borginni, og sagt er, að aparnir tali við fuglana; fugl-
arnir fljúgi svo til borgarinnar og segi það, sem aparnir
sögðu þeim, og þótt ótrúlegt só, hefi ég staðreynt, að
svona er þaö.
Þeir fóru rakleibis Jtil hallar þessarar með mig eins
og með þig. Með Arabann var farið eitthvert annað. Ég
veit eigi, hvað um hann varð. Þá var Agó XXV. kon-
ungur. Siðan hefi ég sóð marga konunga. Hann var
óttalegur maður, og það eru þeir alíir.“
,Hvaö er að þeim?u spurbi Berta,