Alþýðublaðið - 06.11.1925, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
i veraldarhafinu í samanburði
við pólitíska lesti flokksbræðra
yðar.
í sumar varð það hneyksli
uppvíst, að fáeinir Vestur-Skaft-
fellingar höfðu falsað skriflega
nokkrar uppsagnir að Verði.
þetta háttalag víttuð þér af há-
tíðlegri andakt og spámannlegri
vandlætingu. Pér reynduð að
sýna alþjóð manna það svart á
hvítu, að þvílíkt framferði væri
átakanlegt dæmi um ólifnaðinn
í Sódóma andstæðinga yðar.
En yður hefir enn þá láðst
að víta annað, sem var þó
þessu meira. Haustið 1923 falsa
flokksbræður yðar heila Alþing-
iskosningu í einu kjördæmi
landsins. . t*eir senda falsaðan
þingmann á löggjafarþing þjóð-
arinnar. Og meiri hluti þings-
ins, þar á meðal allur íhalds-
flokkurinn, gleypir við þessu
falsaða þingmannsefni meö lyst
villidýrsins. J?ó var kosningin
kærð með svo öflugum rökum,
að engum hálfvita gat blandast
hugur um, að þó nokkur at-
kvæði þingmannsins væru mið-
ur ráðvandlega fehgin. Þetta
veit hvert einasta mannsbarn í
kjördæminu, þar sem þessi
glæpur var framinn. Og svo
blygðunarlaust er þar hugrekki
flokksbræðra yðar, að þeir hafa
beinlínis hælst um þetta póli-
tíska afrek sitt.
Með atkvæði þessa falsaða
þingmanns hafa húsbændur yð-
ar og flokksbræður unnið öll
sín flónskuverk á þingi tvö síð-
ustu árin, sum til þess að lát-
ast draga landið upp úr skulda-
feninu, sem þeir einir söktu því
niður í á aflaárunum eftir heims-
styrjöldina, en önnur til þess
að geðjast bröskurum og ómerki-
legum kaupahéðnum, sem hafa
leigt þá til að annast hagsmuni
sína á Alþingi.
Með tilstyrk þessa falsaða
atkvæðis hafa þeir reynt af öll-
um mætti að rýra andleg störf
og andlegt lif í landinu.
Með fylgi þessa falsaða at-
kvæðis reyna þeir að tvöfalda
nefskatt og kirkjugjöld.
Með atbeina þessa falsaða
atkvæðis kosta þeir kapps um
að lækka svo skatta á stór-
eignamönnum, að í Reykjavík
einni saman hefði sú lækkun
numið nálægt 600 000 krónum
á þessu ári.
Með styrk þessa falsaða at-
kvæðis vilja þeir svifta fátækan
almenning sjúkrahússvist með
því að afnema ríkisskyldu til
að kosta berklasjúklinga.
Með atfylgi þessa falsaða at-
kvæðis reyndu þeir fram í rauð-
an dauðann að íþyngja þjóð-
inni með ríkislögreglunni, sem
átti að berja á fátækum verka-
mönnum í kaupdeilum.
Með tilbeina þessa falsaða at-
kvæðis drepa þeir tillögu Jóns
Baldvinssonar um einkasölu á
fiski og síld.
Með jákvæði þessa falsaða
atkvæðis hafa þeir staðið á móti
endurbótatillögu Alþýðuflokks-
ins á fátækralöggjöfinni, og er
hún þó tvímælalaust einhver ó-
mannúðlegasta svívirðing, sem
nokkurn tima hefir verið skjal-
fest í »kristnum heimi«.
Með tilverknaði þessa falsaða
atkvæðis leggja þeir 30 króna
skólagjald á hvern nemanda í
opinberum skóla.
Með játningu þessa falsaða at-
kvæðis samþykkja þeir gengis-
viðauka, sem hækkar eldri tolla
um 25 aura af hverri krónu.
Með velþóknun þessa falsaða
atkvæðis lögfesta þeir verðtoll-
inn, sem nemur 10—30°/o af
innkaupsverði fjölda vöruteg-
unda.
Með samþykki þessa falsaða
atkvæðis afnema þeir landsverzl-
un á olíu og tóbaki og svifta
þar með ríkissjóð hundruðum
þúsunda króna tekna á hverjuári.
Og í krafti þessa fajsaða at-
kvæðis situr hér að völdum
eigingjörn íhaldsstjórn, hugsjóna-
laus, áhugalaus, hugmyndalaus,
menningarlaus, andlaus og vit-
laus.
Retta virðist mér öllu róttæk-
ari stjórnmálaspilling en þó að
nokkrir spjátrungar í Vestur-
Skaftafellssýslu falsi uppsögn
að Verði, og fer þó fjarri, að
ég mæli slíku háttalagi bót. Yfir
þessari siðleysissamábyrgð póli-
tískra fulltrúa íhaldsins hafið
þér þagað fram á þennan dag.
Sú þögn yðar hefði átt að geta
komið vitinu fyrir yður að núa
mér þvi ekki um nasir, að ég
breytti ekki eftir kenningum
mínum.
Hér þykir mér vel hlýða að
skjóta inn nokkrum orðum um
sams konar heilindi, sem steðj-
að hafa að mér úr garði sumra
klerkanna. Þeim hefir á orðið
sama yfirsjónin og sjálfum yð-
ur. Þeir, sjálfir leiðtogar kirkj-
unnar, heimta hitt og þetta af
mér, sem þeir hafa aldrei verið
færir um að uppfylla sjálfir.
Þeir hafa staðið áratugum sam-
an í predikunarstólnum og
mylgrað förðuðu heilræðagumsi
ofan í sofandi lýðinn. En svo
litla lotningu hefir allur fjöldi
þeirra borið fyrir þessu kenn-
ingamoði sínu, að þeir hafa
jafnvel gengið á undan skepn-
unum í hjörðinni í að vanvirða
og fótum troða siðapredikanir
sínar. Þeir braska, ágirnastpen-
inga, okra, safna auði, Ijúga, bak-
naga og blossa af reiði. Peir
hakka í sig dauða kindarskrokka,
éta tóbak, drekka áfengi og
drýgja hór. Nú koma þessir
hræsnarar og saka mig um, að
ég lifi ekki eftir kenningum
mínum.
Ef prestarnir bæru endurreisn
kristindómsins í raun og veru
fyrir brjósti, þá myndu þeir
þakka mér fyrir það að hafa
sagt þeim til syndanna. Prest-
unuin ætti einkum að vera sú
ásökun aufúsugestur, að þeir
séu of lítið kristnir. En aftur á
móti væri ástæða til, að þeir
bannfærðu mig, ef ég sakaði þá
um ofkristni og hvetti þá til að
sökkva enn þá dýpra í heiðing-
lega veraldarhyggju. En lotningu
þeirra fyrir kenningum kristin-
dómsins skuluð þér marka á
því, að nú fitja þessir hempu-
svörtu »drottins hundar«x) upp á
trýnið, af því að ég hefi hvatt
þá til að gera sér meira farum
að feta í fótspor meistarans.
»Vei yður, fræðimenn og Fari-
sear, þér hræsnarar.«
En eruð þér nú sannfærður
um, að jafnvel ég, lílilsvirtur
leikmaður, hafi brotið boðorð
þau, sem ég hefi talið leiðtogum
kirkjunnar skylt að halda ? Hvað
hefi ég ken't í bréfi mínu tií
séra Árna ? Fyrir hvað hefi ég
vítt þar prestana? Og hvað hefi
1) »Drottins hundar« (domini ca-
nes) voru svartmunkar kallaðir.
Aths. Alp.bl.