Alþýðublaðið - 07.11.1925, Blaðsíða 3

miEVYBtn'n.vpiB n
L
Verkamenu! V erkakonur IV erzliD Viö Kaupíeiagii!
ekki bjóða »ér alt. og allír eru
orðoir leiðir á hoaum íyrir ioagu
þó a,ð hann hsfi verið látinn Eaía
i' ráðherraaætloa oú um hrið.
Væri vel til fallið að gefa hoo-
um lausn, svo að hann geti
heigað viðboðsfélagiou aiia sina
krafta. — xxx.
JafnaðarmannaríkiO
rússneska 8 ára.
7. nóvember 1917 er einn merki-
legasti dagur veraldarsögunnar. Þá
var þaö, er rÚ8*neska alþýöan,
verkalýöur og bændur. aom höfðu
veriö beittir hinni svívirðilegustu
kúgun, sem sögur fara af, hrundu
gamla þjóðskipulaginu og stofnsettu
sitt eigið ríki, riki jafnaðarstefn-
unnar. í 8 ár hafa þeir vaiiö þetta
ríki sitt. í átta ár hefir auðvaid
Vsstur-Evrópu bruggaö launráS
gegn þessu ríki verkalýðsins En
þrátt fyrir árásir og margs konar
óhöpp hefir rússnesk alþýöa haldiö
ótrauö fram að settu marki, full-
komnu afnámi einstaklingseignar á
íramleiðslutækjum og íullkomnu
afnámi gamalla hleypidðma og á-
girndarmenningar.
Verkalýður allra landa hefir
horft á, hveinig rússneskri alþýðu
tekst að stjórna með hreinum
meiri hluta, hvernig henni hefir
tekist að framkvæma hugsjónir
jafnaðarstefnunnar. í*að er einnig
von íslenzkrar alþýðu, að rúss-
neskum stóttarbræðrum hennar,
verkalýðnum, gangi sem bezt bar-
áttan gegn útlendum rándýrum
auðvaldsins. r. 8 n.
RögnrinnuiMssland
(Eftir farandl grein hefir merk
ur maður á Áustudaodí sant
Alþýðublaðlnu til blrtlngar.)
I.
>Framsóknar«- og >Ihafdt«
btöðio «ru furðu lagio á að fiona
sér deilnetni. Uao einbera smá-
muni geta þan rifiít vlkum og
mánuðum samao, og þó er það
öilum vitanlegt, seœ nokkuð
skilja í stjórnmálum á annað
borð, að þessi biöð eða fiokk-
aooa, aem að útgáfu þelrra
standa, greioir elckert á i grund-
vallaratrlðum þjóðmálanua. Þau
eru aammála ura að hálda í nú-
verandi þjóðsk pulag eins og
það er i öllum iðalatriðum. Þau
era ssmmála um að stéttaskiftíng
hljóti áyalt að eiga sér stað.
t>?u eru aamœlla um að jörð
og framleiöslutwki eigl að vera
elnstakliogseigo eg þau © u
sammála um, að einstaklings
rekstur sé yfirleitt h»*ppilegri og
htiilavæniegri þjóðféíögunum rn
þjóönýting.
En elnmitt þetta, fyrirkomu-
lag atvinnulifsins, er grundvöiiur
þjóðfélagsbyggÍDgarinnar. Um að
Teggfððrið
nlðuv sett.
10% aíslátt
ffefum vlð á ölíu veggfóðri, s«*m
ver/íunin hssfir, meðan blrgðir
endast. — Yfir hundrað tegundir
að veija úr. Einnig hö um við
afganga áf veggfóðri, 3 til 6
rúdur, fyrir hálfvirði og mirna.
Notlð tæfeiferið!
flf rafmf.Hiti&Ljðs,
Laugavegi 20 B. — Sími 830.
Yeggmyndlr, faliegar ogódýr-
ar, Freyjugötu 11. Innrömmun 4
sama sstað,
halda þoim graudvelli eins og
hann nú er og breyta houm í
engu er ihald og >framsókn«
allra landa sammála. D»ila þekra
er því ekki um aðalatdði, heid
ur um aukaatiiði. Húa er um
það (mesímegni*), hvort sú at-
vinnustétt, sem bændur (sérstak-
lega stórbændur) kallast, elgi að
ráða meiru um þjóðarbúskapinn
en sú eða þær atvinnustéttk ssm-
eioaðar, sem stórútgerðarmenn og
stórkaupmenn n«fnavt, Báðar eru
stéttlrraar tlUölulega fámennar,
en hata sitt vopnlð hvor að bera
fyrir sig í hsgsmuna-togatreitu
sinni. Bændurnlr eiga jöröina og
halda sums stirðar uppi fornri
Edgar Rico Durroughs: Viltl Tarzisn.
Þeir ern á ýmsan hátt furðulegir menn, ekki að eins
i trúarsiðnm og háttum, heldur einnig aö þvi leyti, að
þeir ala ljón, eins og aðrir menn ala fénað. Þú hefir séð,
hvernig þeir nota sum þeirra, en hávaðann af þeim ala
þeir til átu. Ég held, að ljónakjötsát þeirra hafi i fyrstu
verið eins konar trúaratriði, en siðar hafi þeir af brýnni
þörf aukið það svo, að nu óta þeir varla annað kjöt en
ljónakjöt. Þeir myndu heldur láta lifið en óta fuglakjöt,
og apakjöt smakka þeir ekki. önnur dýr nota þeir aðal-
lega til fæðu Ijónanna eða mjólka þau. Þau eru höfð
sunnan við borgina. og eru geitur aðallega ræktaðar
til mjólkur borgarbúum.*
»Hefirðu verið hér allan þennan tima, án þess að sjá
hvitan mann?“ spuíði Berta.
Kerling kinkaði kolli.
„Þú hefir verið hór i sextiu ár, og þeir hafa ekki gert
J>ér meinl* sagöi JBérta.
„Ég sagði ekki, að þeir nefðu eigi mein gert mér,“
svaraði gamla konan; „Þeir drápu mig ekki; það er
alt og sumt.“
r,Hverja“ — Berta hikaði — „hverja stöðu hafðirðu
meðal þeirra?“ spurði Berta. „Fyrirgefðu mér! bætti
hún skjótlega við. „Ég held að ég viti það, en óg vildi
heyra það af vörum þinum, þvi að ég býst við að sæta
sömu örlögum.“
Kerling kinkaði kolli. „Já, vafalaust, ef þeir geta
varið þig fyrir stúlkunum,“
„Hvað áttu við?“
„í sextiu ár hefi óg aldrei mátt koma nærri konu.
Þær myndu jafnvel drepa mig, ef þær sæju mig nú.
Karlmennirnir eru voðalegir; það veit Guð! En Drottinn
varðveiti mig fyrir konunuml*
K&upíö Tax*saii«-0ögu*xi$p?