Úrval - 01.10.1944, Qupperneq 13

11
ERU REYKINGAR ÓSKAÐLEGAR
sígarettuna á morgnanna, eink-
um þegar það er gert á fast-
andi maga og fyrstu reykjar-
teigarnir eru sogaðir djúpt nið-
ur í lungun.
Þessi svimi stafar að líkind-
um af minni blóðsókn til heilans.
Reykingarnar valda því, að
vöðvar slagæðaveggjanna drag-
ast saman og hægja á blóð-
straumnum. Pjölmargar tilraun-
ir hafa staðfest þetta. Ein sú
inerkilegasta og einfaldasta er
gerð á eftirfarandi hátt:
Hitamælitæki er lagt við hör-
undið rétt neðan við nöglina á
stóru tánni. Síðan er tekið
línurit af líkamshitanum í hálfa
klukkustund og haft til viðmið-
unar. Að því búnu er sá, sem
tilrauninni sætir, látinn reykja
sígarettu og beðinn um að anda
að sér reyknum eins og hann er
vanur.
Áður en hann er búinn að
reykja fjórða part sígarettunn-
ar, fer hörundshitinn á tánni að
lækka, og getur fallið allt að
7 stigum á meðan reykt er.
Hitabreytingin er þó ekki svo
mikil að maðurinn skynji hana.
Jafnskjótt og hætt er að reykja
kemst hitinn aftur upp að eðli-
legu marki á örfáum mínútum.
Þetta sýnir á sannfærandi
hátt áhrif reykinga á blóðrás-
ina.
Aðra fróðlega tilraun má gera
með sérstaklega nákværnri smá-
sjá, sem sýnir hreyfingu blóð-
frumanna í háræðum hörunds-
ins. Þegar reyknum er andað
niður í lungun, má sjá, að þessi
hreyfing verður hægari.
Hjá fólki, sem þjáist af slag-
æðasjúkdómum, gætir áhrifa
reykinganna til stórskotslegra
muna. Hörundshitinn getur
lækkað um 12—-16 stig. Sé lík-
aminn veill fyrir geta reykingar
jafnvel orsakað sárar þrautir
í útlimunum.
Vér höfum ástæðu til að ætla,
að áhrif reykinga á blóðrásina
séu þau sömu annarsstaðar í
líkamanum og í hörundinu.
,,Tóbaksangina“ er sjúkdómur,
sem þjáir suma reykingamenn,
og lýsir sér m. a, í verk fyrir
hjartanu.
Almennt er talið, að verkur-
inn stafi af því, að reykingarn-
ar dragi úr blóðsókninni til
hjartavöðvans. Þegar þeim er
hætt, hverfur þessi tóbaks-
angina.
Fróðlegt er að bera saman
fjöldarannsóknir á hjartasjúk-
dómum meðal reykingamanna
og hinna, sem ekki reykja.