Úrval - 01.08.1945, Qupperneq 81

SJÖTTA BOÐORÐIÐ
79
eyðirúm og svipta sig allri
vernd. Út frá þessu sjónarmiði
getum við gert okkur í hugar-
limd hvílík ódæma þolraun það
hefir verið fyrir Abraham þeg-
ar Jahve sagði við hann: „Far
þú burt úr landi þínu og frá
ættfólki þínu og úr húsi föður
þíns, til landsins, sem ég mun
vísa þér á“. Þessi skoðun á
ættinni sem órjúfandi heild,
sem einstaklingurinn er ekki
annað en hluti af, finnum við
hjá öllum frumstæðum þjóðum
jarðarinnar. En hjá allra frum-
stæðustu þjóðunum finnum við
tvær ólíkar skoðanir á því, hver
sé kjarninn í ættstofninum.
Önnur telur að það sé konan:
bömin verða kyrr hjá henni og
allar erfðir ganga í gegn um
ættlegg móðurinnar. Við gift-
inguna yfirgefur karlmaðurinn
ætt sína og sarneinast ætt kon-
unnar. Við sjáum merki um
þetta fyrirkomulag í annarri
sköpunarsögu fyrstu Móse-
bókar, þar sern segir: „Þess-
vegna skal maðurinn yfirgefa
föður sinn og móður,“ þ. e. ætt
sína, „og fara til konu sinnar,"
þ. e. ættar hennar.
Loks er það hin skoðunin, sem
telur að maðurinn sé kjarninn,
erfðimar ganga í gegn um ætt-
legg hans. Konan verður að
yfirgefa ætt sína og er með sér-
stökum viðhafnarsiðum tekin í
ætt mannsins. Þetta fyrirkomu-
lag þekkist hjá hirðingjaþjóð-
um og æðri menningarþjóðum.
Giftingarsiðir meðal þessarra
þjóða em mjög þýðingarmiklir.
Ætlunin er sú að í gegn um þá
öðlist konan hlutdeild í sál
mannsins, og þá um leið í sál
ættarinnar. Því að á þessu
menningarstigi hugsa menn sér
að öll ættin hafi sameiginlega
sál, sem birtist í öilum áberandi
andlegum og líkamlegum sér-
kennum ættarinnar. Þessi „ætt-
arsál“ gegnsýrir sérhvern ein-
stakling og gerir hann að óað-
skiljanlegum hluta ættarinnar.
Brúðkaupssiðimir eru því oft
þannig, að brúðurinn fær gaml-
an ættargrip, sem er gegnsýrð-
ur af sál ættarinnar, og öðlast í
gegn um hann hlutdeild í ætt-
inni og sál hennar. Venjulega
er það hringur, og þekkist sá
siður enn í dag við hjónavígslur,
að brúðguminn dregur hring á
fingur brúðurinnar (menn taki
eftir því að brúðurinn fær ekki
brúðgumanum neitt, hringurinn
er tákn þess að brúðurin tengist
manninum og ætt hans. Sá sið-
ur, að tilvonandi hjón skiptist á