Úrval - 01.08.1945, Qupperneq 91

KAUPTU ÞÉR 50 AURA FRlMERKI!
eða í næstu viku. í mörg ár
ætlaði ég að skrifa mennta-
skólakennara mínurn, sem ég
löngu eftir skólavist mína sann-
færðist um, að hefði átt drýgst-
an þátt í,aðégvarð vísindamað-
ur og rithöfundur. Og meira en
það, þessi kennslukona hafði
hjálpað mér til að móta lífs-
sjónarmið mín, sem síðar hafa
verið grundvöllur að hamingju-
sömu lífi.
Að lokum skrifaði ég bréfið.
Það kom aftur innan í umslagi
frá skóiastjóranum, sem til-
kynnti mér að hún væri dáin
fyrir tveim árum.
Bg gerði aðra tilraun. í þetta
skipti skrifaði ég prófessor,
sem verið hafði kennari í erfið-
ustu námsgrein minni í háskól-
anum. Hann hafði verið álitinn
þmnbaralegur og viðskotaillur,
en reynsla mín hafði orðið sú,
að ekkert af því sem ég lærði
í háskólanum tolldi eins vel í
mér og það, sem hann hafði
kennt mér. Bg skrifaði honum,
hve kennsla hans hefði orðið
mér notadrjúg. Hér fer á eftir
svarið sem ég f ékk:
Ég fékk bréf yðar í gærkveldi,
einmitt þegar mér var sérstaklega
þungt í huga. Það varð til þess að
mér fannst sem lífsstarf mitt hefði
89 •
verið nokkurs virði. Ég get fullyrt,
að í þau 35 ár, sem ég hefi reynt að
miðla öðrum af þekkingu minni eftir
beztu getu, hefi ég aldrei fengið eitt
einasta þakkar- eða viðurkenningar-
orð frá neinum nemenda minna.
Þakka yður fyrir.
Pósturinn er öllum tiltæki-
legur, og það er ekki átroðning-
ur að skrifa bréf, líkt og að
heimsækja ókunnugan mann.
Ef þér finnst þú hafa einhver
vingjarnleg orð að segja um
einhvern, er engin ástæða til að
skrifa honum það ekki í bréfi,
jafnvel þótt þú þekkir hann
ekkert.
Þegar enska skáldið Robert
Browing skrifaði eftirfarandi
bréf hafði hann aldrei hitt við-
takanda; hann lét aðeins undan
sterkri löngun, þegar hann
hripaði í ákafa:
Ég elska kvæðin yðar af öliu
hjarta, kæra ungfrú Barrett... hinn
Ijóðræna ferskleik, hið auðuga mál,
hina næmu viðkvæmni, og djörfu,
sönnu hugsanir; en við það að
ávarpa yður þannig, yður sjálfa, og
í fyrsta skiptið, bera tilfinningar
minar mig ofurliði. Ég elska, eins og
ég sagði, þessar bækur af öllu hjarta
— og ég elska yður líka.
Undrandi, en yfir sig hrifin
af þessari dirfsku, svaraði
Elízabeth Barrett samstundis: