Úrval - 01.10.1947, Síða 19

FORINGI FJÖGRA MILJÓNA HERS
17
Evangeline Booth fæddist á
jóladagsmorgun árið 1865. „Ég
var fjörmikið barn,“ segir hún,
„og meira gefin fyrir að leika á
gítarinn minn og koma fólki til
að hlæja, heldur en að fást við
eldamennsku og saumaskap. Ég
lék mér með strákum. Brúður
leiddust mér, af því að þær voru
hjartalausar. En mér þótti gam-
an að skepnum.“
„Hvenær vaknaði löngunin
hjá yður til að verða hermað-
ur?“ spurði ég.
„Mjög snemma," svaraði hún.
„Ég sá foreldra mína vinna fyrir
fólkið og bera byrðar þess, jafnt
á nótt sem degi. Þau þurftu ekki
að minnast á kristindóm einu
orði. Ég sá hann í starfi þeirra.
Á fimmta afmælisdegi mínum
tók marnma mig á eintal. Hún
sagði, að ég bæri nafn fagnaðar-
boðskaparins, og að hún vonaði
að heimurinn yrði betri fyrir
það að ég væri í hann borin, og
að ég yrði að hugsa um það,
hvað ég ætlaði að gera við líf
mitt.
Foreldrar mínir vissu ekki,
hve djúptæk áhrif starf þeirra
og fórnfýsi hafði haft á mig.
Þau óttuðust sífellt, að ég yfir-
gæfi herinn, og þegar ég eltist
fengu þau jafnvel gnm um, að
ég ætlaði að gerast leikari, því
að — þó ég segi sjálf frá — var
ég lagleg og hafði góða rödd.
Auk þess var ég hvorki kaldlynd
né tepruleg. En ég lét aldrei
freistast af heiminum, að
minnsta kosti ekki of mikið. Það
er gaman að láta freista sín svo-
lítið, eins og þér vitið.“
„Þér hafið aldrei gifzt,“ sagði
ég.
Það færðist skuggi yfir andlit
hennar. „Mér geðjaðist alltaf vel
að karlmönnum,“ sagði hún. „En
eini maðurinn, sem ég hefi elsk-
að, vildi að ég yfirgæfi herinn.
Leiðir okkar skildu því. Ég hefi
tengzt miljónum hjartna í stað
eins. Ég syrgi það ekki, en ég
gleymi því ekki.“
Evangeline byrjaði starf sitt
16 ára. Hún gekk ekki með ein-
kennishatt hersins, hattinn, sem
móðir hennar hafði sniðið eftir
kvekarahatti sínum. Hún áleit,
að hún myndi komast nær fólk-
inu í fátækrahverfunum, ef hún
gengi eins klædd og það. Hún
klæddist því í tötra og lagði leið
sína inn í bjórstofurnar, fang-
elsin og öngstrætin.
„Fólkið kallaði mig „hvíta
engilinn“,“ sagði hún. „Ef til vill
af því að ég var föl af tauga-
óstyrk. Oft var ég hrædd. Enda
3