Úrval - 01.02.1949, Síða 54

52
ÚRVAL
dauða smáfiska og smáspýtur,
sem flutu á vatninu og líktust
mjög fiskinum að lögun.
Notaði állinn rafstraum til að
finna fiskinn? Við gátum ekki
komið í veg fyrir, að állinn sendi
frá sér straum, en við gátum
ef til vill komið í veg fyrir, að
hann fyndi endurkast straums-
ins frá umhverfinu. Aftan til
á höfði álsins, á báðum hliðum,
eru smádældir, sem ekki eru á
öðrum álum. Við gátum okkur
til, að þessar dældir væru á ein-
hvem hátt næmar fyrir straum-
áhrifum. Við settum einangrun-
arlakk yfir þessar dældir, og
kom þá í ljós, að állinn gat ekki
fundið bráð sína, hvort sem hún
var lifandi eða dauð. Hann synti
ráðalaus fram og aftur. Þegar
lakkið var tekið af, gat hann
aftur fundið smáfiskinn.
Það er enn órannsakað, hvern-
ig þessi ,,radartæki“ vinna, en
það er áreiðanlega eitthvað í
líkingu við radar, eins og við
þekkjum það. Veikar straum-
gjafir, sem állinn sendir í allar
áttir út frá sporðinum, endur-
kastast, þegar fastur hlutur
verður fyrir þeim í umhverfi
álsins, og lenda á hinum næmu
dældum aftan á höfðinu. Með
því að hreyfa höfuðið, getur áll-
inn fundið stefnuna á hinn fasta
hlut. En þegar þess er gætt, að
,,bergmálið“ kemur frá ótal
hlutum í umhverfi álsins, t. d.
frá veggjunum í búrinu, og að
það berst með hraða ljóssins
(300 000 km. á sek.), er það í
hæsta máta furðulegt, að hann
skuli einmitt geta valið það
,,bergmálið“, sem vísar honum
á æti.
coO00
1 skóslag.
Hár, virðulegur maður var í miðjum hóp fyrir framan skóbúð.
Hann ætlaði að ná í skó handa konunni sinni. Hann reyndi að
halda stöðu sinni í röðinni með kurteisi og festu, en kvenfólkið
ruddist framhjá honum, ein á fætur annarri.
Allt i einu setti hann undir sig höfuðið, ruddist fram og
hrinti á báðar hliðar.
„Getið þér ekki hagað yður eins og maður?“ sagði kuldaleg
kvennmannsrödd við hlið hans.
„Ég hef hagað mér eins og maður síðasta klukkutímann,"
anzaði maðurinn, „en héðan í frá ætla ég að haga mér eins og
kvenmaður." — Montreal Daily Star.