Úrval - 01.02.1949, Blaðsíða 56

54
ÚRVAL
ég stend upp til að tala á stjórn-
arfundum rofnar allt samband
milli heilans og líkamans. Mér
finnst ég vera eins og fábjáni
og ég tala eins og fábjáni. Ég
er hræddur um, að ég geti
aldrei lært að tala.“
Þegar hann var spurður,
hversvegna hann kæmi, úr því
að hann teldi það vonlaust,
svaraði hann: ,,í mörg ár hefur
bókhaldarinn minn læðzt um á
skrifstofunni eins og lúpa, og
varla haft uppburð í sér til að
yrða á nokkurn mann. En nú
ber hann höfuðið hátt og bíður
góðan daginn með hárri, skýrri
röddu. Ég spurði hann um dag-
inn: „Hvernig stendur á þessari
breytingu?" Hann sagði mér, að
hann hefði verið hjá yður —
að hann væri nú farinn að
halda ræður á fundum — og
hefði mikla ánægju af.“
Fjórum mánuðum seinna á-
varpaði þessi stjórnarformaður
3000 manna samkomu. Hann
hafði verið beðinn að tala í
þrjár mínútur, en hætti ekki
fyrr en eftir níu, og ef fundar-
stjórinn hefði ekki stöðvað
hann, er ekki gott að segja hve
lengi hann hefði haldið áfram.
Carnegie vitnar oft í orð
Emersons: ,,Ef þú ert hræddur
við að gera eitthvað, þá gerðu
það, og þá mun hræðslan
hverfa.“ Hann vissi ekki, þegar
hann byrjaði að kenna ræðu-
mennsku, að þetta mundi verða
leyndardómur hinnar furðulega
árangursríku kennsluaðferðar
hans. „Mér hafði verið kennd
ræðumennska í háskóla með
fyrirlestrum," segir hann, „og
ég ætlaði mér að kenna á sama
hátt. Þegar ég hafði talað í
hálf tíma í fyrstu kennslustund
minni, var ég til allrar ham-
ingju búinn með allt, sem ég
hafði að segja. Til þess að nota
tímann til einhvers, bað ég
nemendurna að standa upp og
tala um vandamál sín, og þá
datt ég óafvitandi ofan á beztu
aðferðina, sem til er til að
sigrast á ótta.“
Þetta var árið 1912 í KFUM
í New York. „KFUM-stjórnin
hafði svo litla trú á ræðu-
mennskunámskeiðum mínum,“'
segir Carnegie, „að hún vildi
ekki eyða í þau 5 dollurum á
kvöldi, en það voru kennara-
laun í þá daga. Ég bauðst þá
til að kenna upp á ágóðahlut.
„Fyrst borgið þið allan kostnað,
en því sem afgangs verður
skiptum við á milli mín og
félagsins eins og ykkur þókn-