Úrval - 01.02.1949, Side 87

HEIMILIÐ OG STÖRFIN UTAN ÞESS
85
lítil eða engin, af því að þær
hafa undir niðri andúð á mak-
anum. Og uppbótin fyrir ánægj-
una, sem þær fara á mis við —
hvort sem hún er fólgin í vinnu,
skartgirni, nánum vináttutengsl-
um eða í skemmtanafíkn — get-
ur aldrei veitt þeim þá hugar-
ró og jafnvægi, sem er skilyrði
þess, að börnin finni til öryggis.
Og hjólið snýst áfram með fleiri
og fleiri óhamingjusöm börn,
sem á sínum tíma verða óham-
ingjusamir foreldrar, ef hjólið
verður ekki stöðvað.
Viðleitnin í þá átt, að skapa
betri skilyrði til andlegrar heil-
brigði, verður að fara fram með
tvennu móti: Það verður að
bæta skaðann, sem þegar er orð-
inn, og það verður að koma í
veg fyrir, að óhamingjan endur-
taki sig.
Það liggur í augum uppi, að
taugaveiklaðri og óhamingju-
samri konu er lítil hjálp í því,
þó að henni sé sagt, að þetta
verði allt miklu betra eftir
nokkra mannsaldra. Það verð-
ur að hjálpa henni til þess að
sætta sig við lífskjör sín, eins
og þau eru hér og nú, og reyna
að fá sem mest út úr þeim, enda
þótt þau séu óréttlát og
heimskuleg. Hugtakið jafnrétti
hljómar í þessu sambandi illa.
Frá lækningarsjónarmiði er um
að gera að berjast á móti því,
að hugtökin kyn og starf sé
skoðuð sem eitt og hið sama í
þjóðfélaginu, og að fá konuna
til að sætta sig við hlutverk sitt
sem eiginkona og móðir.
En það er nauðsynlegt, að
vinna að þýðingarmeira jafn-
rétti en því, sem takmarkast við
hina ytri hluti, enda þótt þeir séu
þýðingarmiklir. Það er heimsku-
legt, að ala stúlkur upp í þeirri
hugsun, að þær eigi að keppa að
sömu markmiðum og karlmenn-
irnir, þegar þær geta ekki unnið
sömu störf og notið sömu vinnu-
skilyrða, nema þar til þær fæða
fyrsta barnið. Margar eiga í
hugarstríði, þegar þær verða að
velja á milli annaðhvort—eða
og bæði—og. Ef þær velja
vinnu utan heimilis og heimili,
fá þær samvizkubit af því, sem
ógert er. Ef þær velja annað-
hvort—eða, birtist hugarstríð-
ið í óánægju yfir húsmóðurhlut-
verkinu, eða í samvizkubiti
hinnar sjálfstæðu, starfandi
konu af því að hafa svikið hin-
ar gömlu og góðu hugsjónir kon-
unnar — að vera eiginkona,
móðir og unnusta.