Úrval - 01.02.1949, Side 111

Úrval - 01.02.1949, Side 111
FRÆÐSLA 1 FEIMNISMÁLUM 109 í akurmoldinni hljóta að hafa verið skýr og greinileg. Ef ég ■ hefði staðið kyrr og jafnað mig, hefði ég aðeins þurft að líta nið- ur og fylgja sporum mínum til baka til götunnar og halda síð- an mína leið. Nú spyr ég ykkur, hvort það hefði ekki verið meiri vemd fyrir mig, ef mér hefði verið sagt að gera það — ef það hef- ur verið vernd, sem frænka mín ætlaði að veita mér — heldur en að gera mig svo hrædda við villuna, að ég varð viti mínu fjær, þegar ég hélt að ég væri orðin villt? Og auk þess var þessi akur- skiki ekki eins stór og hún vildi vera láta. Og hún vissi, að hann var það ekki. Hann var ekki stærri en stórt tún. Ég var lagleg stúlka, sextán ára gömul, og eins há og ég er nú. Ef mér hefði ekki tekizt að finna götuna, hefði ég að- eins þurft að ganga fram með einni kornaxaröð— beint afaug- um — og ég hefði verið komin út af akrinum eftir tíu mínút- ur. I hæsta lagi eftir stund- arfjórðung. Ef til vill hefði ég ekki komið þar út af akrinum, sem ég ætlaði mér. En að minnsta kosti heil á húfi og til siðaðra manna." Hún þagnaði, eins og hún hefði lokið máli sínu. En þegar hún sá spurningarsvipinn á andlitum okkar, hélt hún á- fram: „Já, hvers vegna er stúlkum ekki kennt — og drengjum líka, fyrir guðs muni gleymið því ekki, að þeir þarfn- ast þess engu síður en stúlk- urnar — eitthvað í þessum dúr um samband karls og konu ? Ef þið komið þeirri hugmynd inn hjá þeim — alveg sama, hvort þið segið þeim frá stað- reyndum eða ekki — að þetta sé svo hræðilegt, að ef þau stígi eitt skref út í það, þá komi eitthvað svo óttalegt fyrir þau, að þið blygðist ykkar fyrir að segja þeim frá því — ja, þá missa þau stjórn á sér og æða um eins og fávitar í fyrsta skipti sem þeim verður á að stíga eitt skref út af brautinni. Því að þau fara að reyna brautirnar, verið vissar. Þið getið ekki komið í veg fyrir það. Og það er líka gott. Hvernig gætu þau með öðru móti kom- izt að raun um, hvernig þær eru ? Þegar piltur og stúlka fara að vera saman, þá eru þau á braut yfir eitt hornið á þroska-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.