Úrval - 01.02.1949, Blaðsíða 112

110
ÚRVAL
akrinum. Og þegar piltar og
stúlkur fylgjast að, er viðbúið,
að sum fari út af stígnum.
Mér finnst, að foreldrar þeirra
ættu að ala þau þannig upp, að
þegar þau villast, fari þau
ekki að hrópa og hlaupa í
hringi, en standi kyrr, þar sem
þau eru, og reyni að íhuga með
stillingu, hvernig þau eigi að
rata til baka.
Og þið segið þeim að minnsta
kosti ekki allan sannleikann
um kynferðislífið (ég varð for-
viða, þegar ég heyrði hana nota
þetta orð, sem konur af hennar
kynslóð máttu ekki heyra
nefnt), ef þið komið þeim á þá
skoðun, að lífinu sé ekki lifandi
án þess. Það er ekki rétt. Ef
maður kemst ekki þangað, sem
maður þráir, ja, þá eru margir
aðrir staðir, þar sem manni
getur liðið vel.
Á ég að segja ykkur nokkuð
— ég held, að eitt af því, sem
kemur þessum röngu hugmynd-
um inn í kollinn á piltum og
stúlkum sé það, hvernig fólk
er á svipinn! Andlit gömlu
frænku minnar, ég sé það fyrir
mér núna, var rautt eins og
hanakambur, þegar hún var að
segja mér frá karlmönnunum á
akrinum. Nú er ég komin á þá
skoðun, að hún hafi haft dálít-
ið gaman af að tala um þá.“
(Ó, Minnie frænka — og þinn
svipur! hugsaði ég með mér).
Einhver spurði: „En hvernig
komstu út af akrinum, Minnie
frænka?“
Hún hristi höfuðið og lagði
frá sér flíkina, sem hún var að
sauma. „Meiri kjánaskapur. Ég
kom auga á prestinn, sem
frænka mín var ráðskona hjá
— hann var tengdasonur henn-
ar — hann stóð kippkorn frá
mér og var í þönkum, eins og
hann átti vanda til. Og ég var
svo fegin að sjá hann, að ég
þaut til hans, lagði handleggina
um hálsinn á honum og þrýsti
mér upp að honum. Ég kom
honum alveg að óvörum. Hann
hrökk við, tók utan um mig og
sneri andlitinu að mér — ég
býst við að hann hafi gleymt
því sem snöggvast, hve hrylli-
legur annar vanginn var. Svip-
urinn, augun, — þið eruð all-
ar giftar konur, þið vitið,
hvernig hálffertugur, fullfrískur
karlmaður, sem hefur verið gift-
ur og getið börn, yrði á svipinn
— að minnsta kosti andartak —
ef blómleg, sextán ára stúlka,
með flaksandi hár og hálffrá-
hnepptan kjól, fleygði sér fyrir-