Úrval - 01.02.1949, Page 116

Úrval - 01.02.1949, Page 116
114 ÚRVAL og Malcolm — að hann hafði langa og beina fætur, breiðar herðar, brúnt, hrokkið hár, var flatvaxinn að framan, og að ann- ar vangi hans var snotur. En vitundin um það, að við vorum ein í fyrsta skipti, og að enginn gat séð til okkar, var þó rík- ust í huga mínum. Ég býst við, að hefði hann ekki haft þetta hræðilega ör, myndi hann hafa tekið mig í faðm sér og þrýst mér fast að sér og kysst mig. — Það myndu flestir karlmenn hafa gert. Ég veit nú, hvernig ég hef ver- ið útlits, rjóð og heit, með flaks- andi hár og fráhnepptan kjól- inn. Og af því að hann var vanur stórum maísökrum, þá hefur honum sennilega alls ekki dottið í hug, að ástæð- an fyrir útliti mínu væri sú, að ég hefði skelfzt við að vera ein míns liðs á slíkum akri. Hann hefur kannske haldið — þú veizt, hvað ég á við. Jæja, — ef andlit hans hefði verið óskaddað — þegar hann horfði á mig eins og hann gerði, eins og karlmaður horfir á konu, sem hann þráir, þá myndi ég hafa orðið hrædd — dálítið. Og kannske hefði ég farið að gráta. Og kannske hefði hann kysst mig aftur. Þú veizt, hvernig slíkt og þvílíkt atvikast. Vel gat verið, að ég hefði kom- ið út af akrinum hálftrúlofuð. Því ekki það ? Ég var orðin nógu gömul á þeirrar tíðar mæii- kvarða. Það hefði verið eðlilegt. Og það hefur hann líklega hald- ið í fyrstu. En hvað gerði ég? Ég leit á vesalings afskræmda andlitið hans og hrökk aftur á bak, eins og ég hefði stigið ofan á nöðru. Og svo rak ég upp óp og hljóp í burt. Hvernig heldur þú að hon- um hafi verið innanbrjósts, þegar hann var orðinn einn þarna úti á akrinum ? Hann hlýt- ur að hafa verið viss um, að ég myndi segja öllum, að hann hefði ráðizt á mig. Hann hefur sennilega búizt við að vera af- settur og smáður, þegar hann kæmi út af akrinum. En þungbærast hlýtur það að hafa verið fyrir hann að kom- ast að raun um, á svona hrotta- legan hátt, sem framkoma mín bar vott um — eins og einhver hefði höggvið til hans með exi — að þannig myndi hann líta út í augum hverrar þeirrar konu, sem hann reyndi að nálgast. Það hlýtur að hafa verið —hún
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.