Úrval - 01.02.1949, Blaðsíða 122

Úrval - 01.02.1949, Blaðsíða 122
120 ÚRVAL sýnilega vera henni að skapi. í>egar hinar ungu meyjar hafa gert karlmönnunum full skil, taka þær til við ástina. Eftir ýtarlegar umræður varðandi ástina, rís ein ungfrúin loks á fætur, kveður og heldur heim- leiðis. En ekki er hún fyrr horfin, en hinar eftirsitjandi ungfreyjur verða ásáttar um, að ekki sé hvítan blett á henni að finna, fremur en á bakinu á honum krumma. Öllum finnst þeim hún vera heimsk, óþolandi, smekklaus og kauðaleg yfir- leitt. Ennfremur að annað herðablað hennar sé ekki á réttum stað. Að síðustu birtist þó, Guði sé lof, þjónustustúlka mömmu minnar, með skilaboð um að miðdegisverðurinn sé tilbúinn. Loksins get ég losnað úr þess- um óþægilega félagsskap og komizt heim til að haida áfram með ritgerðina mína. Ég stena upp og hneigi mig. En á sama augnabliki umkringja þær mig, fflamma Warjenku, Warjenka sjálf og hinar litklæddu meyjar og lýsa yfir því, að ég hafi alls ekkert leyfi til að fara, því að ég hafi upp á æru og sam- vizku lofað í gær að borða hjá þeim miðdegisverð og fara síðan með þeim út í skóg að tína æti- sveppi. Ég hneigi mig og sezt aftur. . . Hatur brennur í sál minni; eina mínútu í viðbót — og — ég hlýt að verða hams- laus, ég hlýt að springa; sóma- tilfinningin ein og óttinn við að sýna ósæmilega hegðun koma mér til að beygja mig fyrir vilja kvenfólksins. Og svo beygi ég mig fyrir honum. Við setjumst að borði. Særði liðsforinginn, sem er með samansaumaðan kjálka síðan hann særðist í stríðinu, tyggur matinn eins og hann væri beizlaður með járnmél í munni. Ég hnoða brauðkúlur milli fingranna og hugsa um hunda- skattinn, og þar sem ég þekki bráðlyndi rnitt, reyni ég af fremsta megni að þegja. Nadj- enka horfir á mig með með- aumkunarsvip. Á borðum er okroska, tunga með grænum baunum, hænsnasteik og á- vaxtamauk. Ég hefi enga mat- arlyst, ég borða bara fyrir kurteisissakir. Eftir miðdegis- verðinn kemur mamma Masj- enku til mín þar sem ég stend aleinn úti á veröndinni og reyki, þrýstir hendur mínar og kreistir upp úr sér hálfkæfðri röddu:
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.