Alþýðublaðið - 14.11.1925, Blaðsíða 3

RttnVBWRKIIfl
WH
$1
Verkamenu! Verkakonur 1Vsrzlið Við jKauptélafliðl
Ritfregn.
Grimms-æfiatýri. Fimmtíu æfin-
. týri úr safDÍ Grimmsbræðranna.
íelenzk þýðing eftír Theodór
Árnason. Annað hefti með mynd-
um. — Reykjavík, Bókaverzlun
Sigurjóna Jónssonar, 1925.
F&ir munu þeir vera á landi
hér er eigi hafa heyrt getið æfln-
týraskáldanna þýzku, Grimma-
bræöra; Urðu þeir á skömmum
tima heimsfrægir fyrir æfintýri
sín, og hafa æflntýrahöfundar seinni
tíma tekiö þá að meira eða minna
leyti sór til fyrirmyndar Gott
æfintýri á erindi til allia. Töfrar
þess og fegurð heilla barnshugann,
en alvaran, sem undir býr, veitir
umhugsunarefni hinum þroskaða
manni. — Og æfintýri Grimms-
bræðra hafa öll einkenni hins
ágætasta æfintýraskáldskapar. Pau
eru stutt, aðlaðandi og einföld
írásögn um sighr hins góða í bar-
áttunni wið hin illu öfl tilver-
unnar.
Mik'ð er undir því komið um
æfintýri, að framsetningin sé ijós
og orðavalið látlaust. Heflr þýð-
andanum, Theedór Árnasyni, tek
ist að koma æfintýrum þessum á
prýðilega gott íslenzkt æfintýra-
mál. Sumt hefði þó mátt þar betur
fara. En vandameira er en margur
hyggur að rita l&tlaust en kjarn
gott mál. Enda er lítið um það
með ungum og uppvaxandí rit
höfundum þjóðarinnar. Virðist svo,
sem þeir haldi, að tilþrif í stíl og
þróttur í máli só í því einu fólgið
að nota sem flest oið og íburðar-
msst. Þeir róta taumlaust upp
hinni ógrónu jörð og þeyta mold-
arhnausunum í allar áttir í þeirri
trú, »ð um mikla og metka rækt-
unarstarfsemi sé að ræða, En þair
gá þe»g eigi, að upp úr yfirlætis-
lausu plógfarinu spiettur fegurst
ur gróður.
Æfintýri þessi. eru þýdd úr úr-
valí höfundanna sjálfra. Hefir það
verið geflð út á frummálinu um
40 — 50 sinnum. Má af því marka,
hve vinsæl æflntýrin eru Fyrsta
hefti isleczku þýðingarinnar kom
út fyrir tveim árum, og þriðja
heftið er vænti nlegt i vetur, í
hefti því, sem r ú er nýkomið út,
er eitt af allra frægustu æflntýr-
um þeirra bræðia. Mjallhvit sem
flest börn munu hafa heyrt getið.
Auk þess eru í því margar ágætar
myndir. Er engiun vafl á því, að
heftið mun verða mjög vinsælt og
mikið keypt ba ði af ungum og
öldruðum.
Almar.
Ég er spámaðar, hvað
heltir þú?
Ég heitl Jón.
Hverju Hfir þú Hfi þínu ? spurðl
spámaðurinn.
Togurunum mfrmm, vínba
miru og konunum míoum, aczaði
Jón.
Hvað er ársgróðl þinn mikiil?
spurði spámaðurinn.
3 — þrjár — milljónlr!
Hve mikið er ársksup hvera
sjótnanos, spurði spámaðuiinn.
Kringum 6 ooo kr. — sex þúa-
und króour.
Ásjóna spámannsias breyttist.
Hann roæiti:
Sei þú togara þfna { hendur
rikinu og gakk í þjónastu þess.
Vinn svo starf þitt dyggilega,
og þér munu syndir þln&r fyrlr-
gefnar. A.
Hákarl ræðst á mann við
Englandsstrendur.
VerkkDHið,
Siga.
Spámaður fór um jörðinS.
Htnnn kom til íslands. Mætti
hsnn manni frrmmi á Reykja
vikur maium.
Frlður sé með þér! mælti spá-
maðurinn.
Hs! — Hver ert þú? apurðl
melgenglH.
Fyrir skömmu var unglicgur aö
1 baða sig í sjónum við Newcastle.
I Eéðst þá hákarl að honum, en
j hann reyndi að verja sig eítir
| mætti og komast undan. Sást við-
ureignin úr landi, og brá hraustur
sundmaður við, synti út til ung-
lingsins, sem þá var alveg að gef-
ast upp. Náði sundmaðurinn hon-
um fyrir mesta snarræði frá há-
' karlinum. Hafði hákarlinn bitið
unglinginn mjög illa, enda dó hann
j skömmu siðar af áverkanum.
í
Idgai' Rice Burroughs: Vítti T«ræau*»
Berta gekk óþolinmóB fram og aftur. Dimt var orðið,
og búið var að kveikja Ijós áður en komið var eftir
henni. • Skyldi hún koma umsvifalaust og með henni
gamla konan, sem þeir nefndu Xanila.
þeim var fylgt inn i smáherhergi á neðri hæð hússins.
Xanila kvað það vera eitt biðherbergja þeirra, sem
lægju að ráðstefnusal konungs. Nokkrir hermenn sátu
þar á bekk úti við þil. Þeir horfðu til jarðar og virtust
i þungu skapi. Varla litu þeir upp, er þær komu inn,
og gáfu þeim engan frekari gaum.
Meðan þær biðu, kom ungur maður úr næsta herbergi.
Hann var klæddur sem hermaður, en hafði á höfði sér
guDspöng, og stóð páfagauksfjöður upp úr henni að
framan. Er hann kom inn, stóðu hinir hermennirnir á
jíætúr.
„Þetta er Metak, einn sonur kóngsins," sagði Xanila.
Kóng8son var á leiðinni inn i ráðstofuna, er honum
varð litið á Bertu. Hann stanzaði og horfði á hana heila
minútu án þess að mæla orð. Stúlkan roðnaði við og
leit undan. Alt i einu tók Metak að titra frá hvirfli til
ilja. Hann rak upp öskur, hljóp til og greip Bertu i
fang sér.
Alt komst i uppnám. Fylgdarmenn Bertu dönzuðu
æpandi i kringum kóngsson og böðuðu höndunum, eins
og þeir vildu aftra honum, en þyrðu ekki að leggja
hendur á svo tiginn mann. Hinir verðirnir þutu æpandi
til og brugðu sverðum sinum, eins og þeir vildu hjálpa
kóngssyni.
Berta reyndl að losa sig úr fangi vitfirringsins, en hann
hélt henni með vinstri hendi, eins og hún væri barn,
og veifaði sve'rði sínu með hinni htógri.