Úrval - 01.04.1953, Side 74

72
tTRVAL
imar, þar sem hún bjóst við að
geta andað að sér meira lofti.
Læknirinn lét hana setjast í
þægilegan hægindastól, rann-
sakaði hana og fann ekkert at-
hugavert.
Þegar sjúklingurinn var orð-
inn rólegri og hafði verið gefið
deyfilyf, fór læknirinn að
grenslast eftir orsökinni. Það
kom í ljós, að hjúkrunakonan
átti von á tengdamóður sinni ’
heimsókn og átti hún að dvelja
á heimilinu um jólin, en hjúkr-
unarkonunni var meinilla við
tengdamóðurina, vegna ráðríkis
hinnar síðarnefndu. Andar-
dráttarörðugleikar hennar og
svo það, að hún var að skríða
út á.svalirnar, voru sýnileg tákn
um hræðslu og flótta. Hún var
að flýja ógnunina við heimilis-
friðinn, enda þótt hún gerði sér
ekki grein fyrir því sjálf.
Það er eftirtektarvert, að
venjulega ber ekki á andvörpum
þegar sjúklingurinn hefur eitt-
hvað fyrir stafni, andlega eða
líkamlega. Einkennin koma
fram þegar menn dreymir dag-
drauma eða vinna tilbreytinga-
laus störf, sem ekki krefjast
andlegrar eða líkamlegrar á-
reynsíu. Auðvitað fær ekki allt
taugaveiklað fólk „andvarpa-
sýkina“. Sumir fá höfuðverk;
aðrir grípa til sígarettunnar eða
muðla sælgæti, til þess að slaka
á taugaþennslunni.
I flestum tilfellum er hægt að
lækna sjúklinginn með því einu
að fullvissa hann um að verkur-
inn og andvörpin séu ekki alvar-
leg. Nauðsynlegt er að ráðleggja
sumum sjúklingum að varast
þennan djúpa andardrátt og
tekst þeim fljótlega að venja sig
af andvörpunum. Verða þeir þá
alheilir aftur.
Nýlega hefur þeim dr. W. N.
Viar og C. A. Grote, sem starfa
við læknaháskólann í Alabama,
tekizt að draga mjög úr brjóst-
verknum með því að sprauta al-
gengu lyfi, Calcium gluconate,
i æð. Fyrir þá, sem þjást af
verki í brjóstinu vegna rangrar
öndunar, er það fagnaðarefni,
að þeir geta nú hlotið fullkom-
inn bata með því að nota al-
gengt og ódýrt lyf. En að sjálf-
sögðu ber að lækna „andvarpa-
sýkina“ með viljakrafti sjúkl-
ingsins sjáifs, ef þess er nokkur
kostur. Það er auðveld lækn-
ingaaðferð, en sé sjúklingurinn
viljalítill, hefur læknirinn örugg
lyf við höndina. „ R ..
K
„Hvílík ljósadýrð og drottins undur," sagði ég við amerísk-
an vin minn þegar ég sá í fysrta skipti ljósadýrðina á Broad-
Way, „fyrir þann sem væri svo lánsamur að kunna ekki að
lesa “ — G. K. Chesterton.