Úrval - 01.04.1953, Page 98

Úrval - 01.04.1953, Page 98
Flóttinn úr Paradís S ag a eftir Arthivr Omre. Afögrum degi, seint í júní, lauk Stefansen lektor mjög stuttri og formlegri ræðu með orðunum „og svo vona ég, stúlk- ur mínar, að þið skemmtið ykk- ur allar reglulega vel í sumar- leyfinu og að við getum haldið samstarfinu áfram í haust.“ Síðan hneigði hann sig, dálítið settlega. Þær risu allar á fætur og hrópuðu: „Takk sömuleiðis, Ad-onis Stefansen lektor reyndi að bjarga virðuleika sínum með breiðu brosi, en hann fann að hann roðnaði, fann sig nánast vamarlausan gagnvart öllum þessum yndisþokka æskunnar. Þess vegna hafði hann vanið sig á að vera með þóttafullan alvöru- svip við kennsluna, stundað hana af kappi og haldið sér við efnið. Þær komu í langri röð og þökkuðu honum, ó, þessar ynd- islega hættulegu stúlkuhendur. Sú versta af þeim öllum, sú mýksta og liprasta, sú falleg- asta meðal hinna fallegu, lagði höndina á öxl hans og kyssti hann á vangann. Mjúk snerting, léttur andardráttur. En hún var líka dóttir aðalkonsúls og hét Mía. Niðri í garðimun varpaði hann öndinni af feginleik, rétt eins og hann hefði sloppið ó- skaddaður undan hópi tígris- dýra, og hann lofaði guð fyrir að hann hafði haft vit á að af- þakka boðið á skólaskemmtun- ina. Hann settist á bekk, fór að blaða í ferðabæklingum, stakk þeim aftur ofan í töskuna og horfði hugsandi á ungu stúlkumar, sem hlupu og döns- uðu eftir gangstígnum. Fuglarn- ir kvökuðu og grasið milli trjá- bolanna varð gulgrænt á litinn í sólskininu. Frá blómstrandi sýrenutré barst höfug angan. Ungfrú Eide kom gangandi eftir garðstígnum, klædd rós- óttum sumarkjól. „Mér datt í hug að fara og hitta þig, það er svo gott veður í dag“, sagði ungfrú Eide. Stefansen brosti og muldraði „dásamlegt, Soffía“, og hann brosti alla leiðina inn í bæinn, sem að vísu var ekki langur spöl- ur. Ungfrú Eide horfði á hann, varð undrandi og fór sjálf að brosa. Stefansen lektor var ekki vanur að brosa lengi í einu. Sendibíll Nielsens bakara flaut- aði yfir í Stórgötunni. Stefansen lektor rankaði við sér og gáska- svipurinn á andliti Míu hvarf.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.