Alþýðublaðið - 16.11.1925, Blaðsíða 3
3^
Verkamenn! Verkakonnr! Verzlií Við Kaopfélagií!
elakum ( Sh’nsjhsl þar sem
verzlun er m@at og verkaraiðjur
flestar. Þelr alógu líka á þá
strengl, aem viðkvæmastlr vom,
yfirgaog atórþjóðanna og útlend~
ingahatur K<nvetja<. Hér er avo
8»m ekkí heléur dregið ór því,
að Rúsaar eigi megiasökina, —
að eins aagt frá því á þann
hátt, sem bezt kemur sér fyrlr
>Tímana<, reynt að gera Utlð
úr >áhrifunum< á bændurna, en
þvf meira á borgarlýðino. (Frh.).
J. 0.
N/ siðmenning.
JDr. Annie Bessnt flytnr
fyrirlestnr nm væntanlegan
mannkynsfræðara.
Dr. Annie Besant flutti fyrir-
lestur í Queena Hall í gærkveldi
(þ. 8. 1. nóv ) um >Komu mann-
kynsfræðara<.
HUn lýsti noannkynafræðara sem
ímynd alfullkomins manneðlis. HUn
sagði, a0 slíkur fræðari kæmi fram
í heiminum öðru hvoru til þess
að predika algild, andleg sannindi,
sem væru undirstaða allra meiri
háttar trUarbragða, klædd í bUning,
sem hæfðu þeim tíma og fælu í
sér nýja tegund siðmenningar.
HUn vakti atbygli á röð aí at- t
burðum, aem rekja mætti í aögunni, I
er átt hetðu sór stað flmm sinnum „
nU þegar, síðan frumstofn hinna
miklu Evrópu-þjóða hefði *ezt að
í Mið-Asíu.
HUn sagði, að flmm sinnum
hefðu oiðið miklir þjóðflutningar
burt Ur þessu frumheimkynni til
Indlands, og siðast hefði frum-
stofninn sjálfur fluzt þaðán. fess-
um flutDingum hefði verið lokið
um það leyti, sem Poseidon-eyjan
sökk 9000 árujn fyrir Krists burð.
Dr. Annie Besant gerði grein
fyrir einkennum, trUarbrögðum og
siðmenningu hvers kynatofns um
nig, og hUn lagði áherzlu á þá
staðreynd, að h rer ný trUavbrögð
og siðmenning Læfðu verið boðuð
með komu vo!d‘ gs fræðara Merk-
asta fyriibrigðið í þessari atbU'ða
röð væru ný kynstofnseinkenni
sem nU þegar æru fram komin,
einkum í Banda ikjunum, Ástralíu
og Nýja-Sjálandi
(þýtt U >Daily Herald< )
£ £
Frakkland og Grænland,
(Frá ræðlsmanni Frakka.)
Fyrlr baiðnl frðnaku stjórnar-
innar hefir dauska stjórnin rý-
verlð veitt frön ;kum þegnum og
fyrirtækjum ý’atis sérréttiodi á
Au?tur Grænlai di. Hiuaniudin
við þesai sérrét .indi eru sérstak-
lega í því tólgia, að Frökkum
veitlst aðgangur að ströndlnni
og sjónum iooai; íandhafgi; einnlg
veltlst þelm réttnr til að velða
á fandi og sjó og heimlld tll af-
nota jarðadnnar.
Þassi tilskipun, sem vekur
stórko tlaga athygU franskra út-
gerðarmanna, hefir verið stað-
fest i2. þ. m. mað bréfum miIU
franska secdlherrans f Kaup-
maanahöfn og utanríkisráðherra
Dana.
Erlend sfinskejtí.
Khöfn, F£„ 13. nóv.
Morðingjar Matteotti náðaðir.
Frá Rómsborg er sfmað, að
morðingjsr Matteotti hafi verið
náðaðir. Andstæðingár stjórnar-
innar stórhlssa. Mæiist yGrleltt
afadlla fyrir.
Minningarhátíð n vopna
hlésdaginn.
Frá Parfs er sfmsð, að minn-
ingarhátíð um vopnahlésdaginn
(ii. nóv.) hafi íarlð þar fram f
fyrra dag og verið hln hát ðleg-
asta Þdsuudh' manna gengu
fram hjá gröf óþekta hermanns-
ins. Fromstur gekk líkisforsetinn,
þá ráðherrar og sendiherrar or-
lendra rikja ©g þlngœenn, Mikil
mergð blóma var (ögð á grofina.
Yopnahlésdagsins minst
í Englandi.
Frá Lundúnum er s<mað, að
vopnahlésdagsias hafi þar verið
minst með þvf að stöðva alla
umferð í 2 mfnútur. Minningar-
hátiðir voru og haldnar um ger-
vaít iandið.
Norsha krénan lækkar.
Frá O ló er sfmað, sð krónan
farl lækkandí á k»uphöIHnni (
Kdgar Biee Burronghs: Vilti Tnrean.
Annar varðmaður Bertu varð fyrir sverðinu, er klauf
hann i herðar niður. Bak hann upp óp mikið, er hann
féll.
Metak var uú kominn að útidyrum herbergisins. Tveir
varðmennirnir urðu frávita, er þeir sáu blúðið, og réðust
hvor á annan með tönnum og nöglum. Hinir börðust
sem óðir nema einn, er sat úti i horni og hló.
Xanila hafði haldið sér hjá Bertu, en er komið var
að dyrunum, kom Metak auga á hana og hjó til hennar
með sverðinu. Hún var til allrar hamingju komin út
úr dyrunum, svo að sverðið lenti i veggnum. Tók hún
til fótanna og flýði sem hraðast hún gat eftir gang-
inum.
Þegar Metak kom út úr dyrunum, sliðraði hann sverð
gitt og bar Bertu burtu i öfuga átt viö Jpað, er Xanila fór.
XX. KAFLI.
Tarzan kemur.
Fyrir sólsetur sama kvöldið kom hálfuppgefinn flug-
maður þjótandi inn í tjald ’Campells, herforingja fýrir
öðru herfylki Rodesiumanna, og heilsaði.
„Jæja, Tompson!" spurði herforinginn. „Hvað er i frétt-
um? Hinir eru allir komnir. Enginn sá til ferða Old-
wicks eða flugu hans. Ég hygg, að við verðum að
hætta leitinni, nema þú haflr verið heppnari.“
„Það var ég,“ svaraði flugmaðurinn. „Ég fann flugnna “
„Nei!“ hrópaði Campell. „Hvar var hún? Sástu ekki
til 01dwicks?“
JK«iujplð Tai’acan-sögui’Dgi’I