Alþýðublaðið - 17.11.1925, Blaðsíða 3

r?
!F«e"Pf ■■»•'***!.■
Verkamenu! Verkakonnr! Verzlið Vil Kaupfélaflii!
þekki ég og þyfeist fuiltser um
að dæma um kann sem kennars,
og h«fi ég slt af talið hann
beztan þelrra kennara, er ég
hefi hatt i Iðnsfeólanum, að hln-
um ólöituðum.
Hftnn tekur þeim óllum fram
í stjórnsemi og regluseml altrl,
atorku, ósérplaegni, samvizkusemi,
áhugasemi, óhlutdrægni og hrein-
skllni. Hann gekk hreint að
verki, sagði okkur til sycdanna,
þegar við þurftum þess msð,
og tókst vel að halda ofekur
vakandi og með hugann við ís-
lenzkuna, þótt við værum syfj
aðlr og þreyttlr ettir strit dags-
lus. Hftnn kendi okkur iátiaust
að skrifa,taia og hugsa á isienzku,
en iét sér á sama standa, um
hvað vlð hugauðum. toiuðum og
skrifuðum. Skóiastjórinn hiýtur
að vlta þetta ofur ve!, en þó
reynir hano að draga fjóður
yfir það með því að segja, að
það sé ekkert rsnglæti gagn
vart nemenduonm að reka Þór
berg frá skólauum.
í 2, og 4. atrlðl sannar skóia-
stjórinn þá staðhæfingu míaa,
að skólastjórnln telji sig hafa
vald til þess að hringla með
kennara og fyrirkomuiag skól-
ans eftir elgln geðþótta án þess
að taks þftrfir og viija nem-
endanna hlð mlnata tii greina.
í 3. striðlau segir skóiastjór-
icn, að hann sé elnn um gerðir
síoar. siðan kennaraskiftin voru
ákveðin, og er hans máistaður
eDgu betrl fyrir það. Fulium
stó!um segir hann Ifka, að sér
>sé kunnugt um, að cokkrir
óhiutvandir menn, er ekki vftrðar
þetta mái að neinu«, hafi fengið
mlg tii að Skrlfa grein mfna,
»og aðrlr sifkir hefðu verið að
reyoa að fá plita til að gsra
óspektir og auadrung i skólsn-
um«.
Þetta eru algerir hugarórftr
skófastjórans eg tllhæfulaust með
oliu. Það voru hvorkl óhlut-
vandir æsiugamenn< né aðrir,
sem fangu mig til þeas að skrifa
grein mina, heldnr blés alt það
ólag, sem á skólánum er, i
»glæðurnar< og varð tii þess, að
ég kastaði grímuani, fór úr
í
skólanum og skrif«ði greinina.
Orsökin er því hjá skóiastjórn
Iðnskólans, og býat ég @kki við,
að þeir, sem í hennl eru, viljl
telja sig >óh’utvanda æsiuga-
menn<.
Heig! Hermítnn afeólaBtjóri *r
sá *ini maður, sem reynt hefir
að hagga mér frá minni réttu
meiningu í máii þessu eg hafa
þaunig áhrlf á, hvað ég gerði,
og veit hann bezt sjálfur, hvern
árangur það bar.
Sfeólastjórinn reynir f athuga-
s*mdum sinum að gera mikið
úr pelrri iokteysu, að ég sé
nofekurs koaar varkfærl i hönd-
um annara roanna, en þar eð
ég kærl mig ekkl nm að láta
troða mér i þsnn verkfærapoka
að ótekju, skera ég á skóla-
stjóra Iðnskóians að segja til
þess, hvetjir þesslr >óhlutvöndu
æsingarmenn< rru, »*m etiga að
hala fengið nvg tii að skrifa
grein mína. Að öðtum kosti
verður hann að sætta sig við að
reynast óssnnindamaður að þess-
um dylgjum siuum.
I 5. atriðluu ætiar skóiastjóri
sér ftð slá þvi ryki upp f augu
aimennings, að skólagjöldin séu
frá iðnmeisturum nrmandanna,
en ekki frá nemanduoum sjál um
Þffltta h ýtur hann að gwra móti
betii vitucd. Enda þótt hann
taki við skóiegjöidunum úr
greipum meistaranna, veit hann,
að þau eru iögákveðin sérrétt
indi nemandanna, og meistar-
arnir taka fulikomið tilllt tii
þeirra, er þeir ákveða kaup
nemendanna. Skóiagjöldin eru
þvf engin gjöf frá meisturunum,
heldur vlnna nsmendumir fuii
komlega íyrlr þeim. Eða áiitur
skóiastjóri Iðmfeólans, að menn
yfirleltt eigl ekki það íé, er þeir
vinna fyrir?
Ég bjóst ekki við, að nokkrum
heilvlta manni gæti dottið i hug
að bera Mentaekóiann og Iðn
skólann szman vegna skóla
gjaldanna. Skóiar þessir eru þar
ekkl sambærilegir, í fyrsta lagl
iregna þess, að skólagjöfd menta
skólðns eru al einæ iítili hiutl
alís kostnnðar r ð skóiann. og i
öótu lagl vegn.i þsssi, að þau
Veggfúðrið
nlður sett.
10% aislátt
g-efum vlð á öifu veggfóðri, sem
ver/funin hefir, meðan birgðir
endast. — Yfir hundrað tagundir
að velja úr. Einnig hötum við
a£ veggfóðri, 3 tll 6
rúllur, fyrir háifvirðl og minna.
Notið tækifæriðl
Hf. rafmf. Hiti & L jfis,
Laugavegi 20 B. — Sími 880.
RJÓl (6. B.) bitinn kr. 11,00
í Kaupfélaginu.
Vetzlið Við Vikar! Pað verður
notadrýgst. Guðm, B. Yikar, Lauga-
vegi 21. (Beint á móti Hiti &
Ljós) Sími 658. 1
eru rt ist á þeirn gruodveill að firra
skóSann ait ot mörgum Innan-
bæjarúomendum. En i IðnskóJ-
anum bera gjöldin , að miklu
leytl uppi kostnað skóians.
Að netneadur Iðnskólans hafi
rétt til þess að rsða að ein-
hverju leytl fyrirkomuiwgl skói
ans, verður ekki hrakið með þvi
ið benda á, að það viðgangist
ekkl i öðrum skólum. Þessl
krafa mín stendur þvi jafnrétt-
mæt og óhrakin fyrir þeaíum
athugasemdum skóiastjórans.
Ég álít, að nemeudur Iðnskói-
ftns hafi elns miklnn rétt til að
kjóaa tvo meno f stjórnarnefnd
skólans, eins og atvinnumála.
ráðherrann hefir tii þet>s að : i.lp»
forstöðumann að þassu >einka-
fyrktækU. En Iðnaðarmánna-
félaglð hefir engan fjárhagslegan
rétt til þeas að ?ji ura stjórn
skólans, því að þótt það leggi
tii hú&næði handa akólanutn, þá
tekur það fuiikomna leigu tyrfr.
Skólastjórinn telur grein mína.
harða árás á skólastjórninft; þó
g«rði ég ekki annað en segja
satt og frá þvf, hvarnig máifð
horfir við írá sjónarmiði ncm-