Alþýðublaðið - 21.11.1925, Blaðsíða 3
*~£rPlB«*«!X0IB
s
Verkameau! Verkakonor! Verzliö Við FCaopfélagii!
þelm aíðustu ár, nota þslr nú
tll ad kúga þ4 wað og gera kjör
þelrra enn þá bágbornari en þau
hata áður verið, svo að þeir hafi
sem altra mast vald á þeim. En
nú segja sjómann og verkamenn:
Við sýnum ykkur það, nð vlð
œrum ekki lengur verklæri í
hendi ykkar.
Og vonandi er, að guð gefi
þeim andlegan og likamtegan
kraft til að íramkvæma þuð.
18, nóv. 1925.
E. 0 sjómaður.
Skyldurækinn íhaldsmaður.
Hjá kunnlngja minum sá ég
á dögunum »Vesturiand<. E»ar
tók ég eítir grein eítlr mann á
ísafirði, aem at gömlum vana
alt at er ksliaður læknir þar,
likt og Guðjón er kallaður fiak-
saii hér hjá okkur. Yfir þessarl
áminstu grein atóð »Skálkar«,
en nodir henni >E. Kje«ulf<.
Mér þótti þetta býsna smelllð
hjá höfundl greinarinnar og lang-
aði til þess að sjá, hvað hann
heiðl melra að segja. En það
vildl þá avo iUa tii, að ekki gátu
aðrir tkilið grelnina til fuiis en
þelr, sem eru séríróðir í reglu-
gerðum, er hið opinbera hefir
gefið út tii þess að tafcmarka
Btarfaeml heidrl áfengissaia, svo
að ég hafði ekkl fult gagn af
lestrinum. En svo mlklð akildi
ég, að meðan einhver regiugerð
glltl, acm nú er afnumin, áteit
greinarhöíundnrinn. að það væri
ekki eloungis >helmilt< læknnm
að seija áfengiaávísanlr, heidur
væri það beiniínin >skylda< þeirra.
En samkvæmt þelm regium, aem
nú gilda. élitur greinsrhöt., að
það sé ekkl iengur belulinis
>sfcylda< lækna að gera þetta,
®n >helmilt< er þeim það,
Mig minnir, að ég hafi leslð í
>Morgunbtaðlnu t, að menn vanti
skyidurækni nú á timum. Það er
þvi gott að vi;a, að til sé þó
að mlnsta kost) einn, sem er
vcrulega skyidu rækinn, og það
er ihaldtmaðurir n Elrlknr, kali-
aður læknlr K eruif á ísafirði.
Það er að s >g ja: hann er
skyldurækinn * unkvæmt skoð-
unum háns þel n, sem hér að
framan er iý«t,} >ví að fáir þeirrð,
sem hafa læknf ípróf, hafa gefið
út fieiri áfengisbvísanir en hann.
Og jafnvel nú þótt það sé alis
ekki lengur >ssltyída< háns að
gefa út slikar ávisanir. mun
enginn, sem þjUst af áfengls-
þorsta, leita þe tsa skyldurækna
mSnns án þess :ið fá úrlausn,
Nýliði.
Atmælisbátlfi
St. >Einingin< nr. 14 átti fer- \
tugsafmæli á þtihiudaginn var. Var !
dagsins minst mað veglegu hátið
arhaldi. Á fundi stúkunnar, er \
hófst kl. 6 siðd., voru teknir inn ;
margir nýir félagar Auk þess
mættu þar fulltrúar annara stúkna
til þess aí flytja afmælisbarninu
árnaðaróskir þeirra. Fjöldi heilla-
óskaskeyta bárust stúkunni frá
systurstúkum utan af landi, stór-
stúku Islands o fi. Stúkan fékk
að giöf Dý einkenni, skrautleg mjög,
ísaumaðar ábreiður á borðin og
lítið fagurlega skreytt borö. Auk
þess fókk hún að gjöf tvær myndir.
Var önnur af núverandi æ.t. Borg-
þóri Jósefssyni, er verið heflr stoð
og stytta stúkunnar um fjóra tugi
ára, sn hin af Jónasi heitnum
Jónssyni. Fjórum elztu félögum
stúkunnar voru afhent heiðursfé-
lagaskírteini. Að lokum vottaði
stúkan Borgþóri Jósefssyni þabk-
læti sitt með því að standa upp.
Kl. 9 Va hófst aðalhátíðin. Var
þar saman kominn fjöldi manns.
Elnar rith. Kvaran hélt aðalræð-
una. Auk þess var til skemtunar
samspll, gaœanvísnasöngUr, upp-
lestur, gamanleikur og danz. Stóð
hátíðin íram á nótt, og skemtu
menn sór hið bezta —
Bróðir.
Um daoinn og veginn.
Yiðfoistími Páls tannlæknis t r
kl. 10—4.
Listavorkasatn Einars Jönsron-
ar er opið á morgun kl. 1—3.
Sjómaunastofan Guðsþjónusta
á morgun kl 6 Allir velkomnir.
Bdgsr Rice Burrougha: Vilti Tar-xan.
hann mátti og neytti um leið allrar orku. Svo kastaði
hann sér alt i einu áfram. Árangurinn varð ágætur.
Sá, er hélt, misti tökin, þvi að honum lá við falli.
Tarzan stökk á fætur, um leið og hann kom niður, og
snérist gegn þeim, er tók hann; var það maður á vöxt
við hann, sem róðst nú að honum með brugðnu sverði.
En Tarzan vildi ekki gefast upp við svo búið. Hann
hljóp undir höggið og á manninn og hóf hann upp og
slengdi honum af afli á bakið niður á þakið.
Varla var maðurinn fallinn, er Tarzan lét kné fylgja
kviði. Náði hann annari hendi um höndina, er hélt
Bverðinu, en hinni hendinni greip hann um háls manns-
ins. Híngað til hafði maðuriun barist þegjandi, en nú
rak hann upp óp, er Tarzan kæfði samstundis. Maður-
inn brauzt um og vildi losna, en þess var enginn
kostur.
Smám saman dró úr umbrotum hans; augun rang-
hvolfdust; froða vall úr vitum hans, og tungan lafði út
úr honum. Þegar hann hreyfðist ekki lengur, rétti
Tarzan úr sór, stó fæti á háls honura og ætlaði að reka
upp siguróp sitt, en hætti við það i tæka tið, þvi að
honuin datt i hug, að varúðar þyrfti við, ef fyrirætlun
hans átti að takast.
Hann gekk út á þakbrúnina og horfði ofan á þröng
strætin. Á stöku stað, liklega á götuhornum, voru ljós-
týrur i ljóshylkjum, sem fest voru á húsveggina litlu
hærra en mannshæð. Myrkur var viðast á götunum, en
Tarzan sá þó, a i enn var fólk á ferli.
Hanu varð að komast óhindraöur um borgina tii þess