Alþýðublaðið - 26.11.1925, Blaðsíða 3

WM^W^mMm^mmm
Vvkamennl Verkalöflfir! VmM Víö JKaupfélagiö!
flokkur eða leikarsflokfcur í sijórn
málum. Burgeiaar hverrar atvinnu
stéttar skipa sór í flokka með
öðrum burgeisum, og alþýða
hverr&r með annari alþýðu, þegar
fullum stjórnmálaþrosska er naö.
v (Frh.)
Heiðersgjð
færðu konur at' Eyra?bakk& og
Stokkgeyri, úr Sándvíkuthrfppl
ogf konur, sem flattar eru af
þesaum stööum tií Rvíkur, Þór-
disl Simoaardóttur Ijósmóðus á
Eyrarbakka nú nývwið. Vár
það hægindastóll vandaður og
peningagjðí. Tiiefoi gjararlnnar
var það, að Þórdíe hefir ná sagt
áf sér Ijósmóðnrstörfnm, er húa
hefir gegat óvenjuleogi og með
óvenjumlklum dugnaði og þekk»
ingu.
Þórdís S<rxtonard(Shir er íædd
á Kvlksstöðum í Andakí! 22,
égust 1853. Ljósmóðurprófi iauk
hún i Rvík í jan. 1874 og hefir
gegnt Ijósmóðurstöríum satn-
felt síðan, fyrst í átthogum sí.n-
um, þá í Biekupstuoguai og
¦fðast 42 */s ár á Eyarbakka og
í S&ndvíkusöreppi; Siokkseyri
fyigdl auk þosa-.mtsð framan a.f..
Hsfir hún jafnan »ýnt frábæra
röggsemi ff starfi sdou, «E>da=
heppnast það afbragðsvel Hafit
húa eignast um 1500 ijósubðrn.
Sá, s»m þetta rlfcaíj haflr tséð
umœæli héraðalæknn þsirra, er
Þórdis höfir. sta-rfað með, og
Jjúka þ»ir allir einróma Sofso ði
á lærdóm h«onar, ssnarræði og
dugaað.
Þðrdís er sköruSjg kona ©g
estórakotiia, hvassoið, djrfeæít
hreirt'skilln og dmngur góður,
rý%Iat wel með aJmfcODnm mil
um og «r íöst fyrir í skoðuaum,
irjáiftiynd og úog i anda. Ekki'
hefir öEium þótt henta að lenda
f orðakasti við hssna né deilum,
@a tryggut vicur er hún vina
sirana. Má hún um ©Itt og alt
kallast fcómi síéttar alnnar og
heimsihéraðs K,
Onákvæm bókfærsla,
Þaö var 15 þassa mánáðar, að
ég frétti, að hús mitt á Fálkagötu
20 hefði verið ekið lögtaki eftir
krofu bæjargialdk >ra, og fór ég að fá
upplýsingar hjá honúm, og tjáði
hanu mér, að básið skuldaði kr.
76 52, en óg k7að«t. vera búinn
»ð gteiða. Ham aftók það með
öllu, svo að égv f5r< með svo bviið
heim, en þá vas ég svo heppinn
£ð flnna kvitturana og fór með
hMia, Og reynitst þá svo, að
bæjarsjóður skulfiaði húsinu kr,
16 56, sem ég ékk ,'greitt þsr á
skrifstofunni, en ég tBj^að vönt
un, að bæia»]6ðv t skuli ekki hafa
betra bóknald
Stefán J. Björnsson.
lísetarteknlr er f nótt Guð
mu'jdur Guðfiunsion, Hverfisgötu
35. Síml 644.
Innilegar þakkir flyt ég konum
á Eyrarbakka, Stokkseyri og í
Sandvíkurhreppi og korium, sem
þaðan eru fluttar til Beykjavíkur,
fyrir gjaflr og auðsýnda vinsemd
í tilefni þess, að ég hefi sagt af
mér Ijósmóðurstörfum, sem ég hefi
gegnt hér í 42xf% ár.-.
Eyrarbakka, 22. nbv. 1925.
Pórdís Símonardóttir.
Happadrættir
blutaveltu Kárafélsgsina 3aug-
ftrdaglnn 21. nóv. vorn:
"38, 3087, 1703.
Munanna ié vitjað til for-
manns félagðins.
Hausípigníngai* og
Spánskap nsetui? fást f
Bókaveizion Þorst. Gfslatonaer
og Bókabúðlnni á Laugavsgi 46.
íslenzkt sjómanna-almanak
1926 er nýkomið út, gefið út af
Piskifélagi íislands, stór bók. Er
þar margvialegur fróðleikur saman-
tíndur. sem niómönnum og öðrum,
er Bjávarútvegur varðar, má að
gagni koma, svo sem h^áip í við-
lögum, skrár yfir vita og sjómerki
og íalenzk skip, lög og regiugerðir
og fleira.
>Kver Og klrk]a< heitir nýát-
kocnið rít eftir Asgelr Aageirs-
eon kennara.

Bdgar Eice Surrough&: VMIi-- T«i*nn>
XXI. KAFLI.
I lokrekkjunni.
Þegar Smith-Oldwick sá, að hann var aleinn lokaður
inni hjá f jölda ljóna, varð hann ákaflega skelkaður, enda
engin furða, þar sem hann var svo særður. Hann studd-
ist við hliði& og þorði eigi að lita aftur fyrir sig á
dýrin. Hann kiknaði i hnjánum. Honum sortnaði fyrir
augum. Meðvitundarlaus hnó bann til jarðar.
Ekki vissi hann, hve lengi hann lá þannig, en þegar
meðvitundin var að koma aftur, fann hann greinilega,
að hann lá i svölu, herbergi og björtu. Drifhvitt lin var
i rúminu, en gluggatjöld blöktu við opinn glugga fyrir
hægum sumarblæ, sem lék i laufl aldintrjáa, er hann sá
út um gluggann. Gamall var aldingarðurinn. Gras gréri
yiö rœtur aldiutrjánna, sem hlaðin voru aldinum. Sólin
stafaði geislum sínum gegn um limið, í grasinu lék
barn sér að brúðu sinni.
„Drottinn minn!" *hugsaði Smith-Oldwick. „Hvaða
skelflngar-martröð hefi ég haft!" og hann fann hendi
strokið um andlít sitt, — svalri hendi, sem strauk burtu
öllum slæmum endurminningum. Langá stund lá Bretinn
hreyflngarlaus. Honum leið vel En smám saman komst
hann að raun um, að höndin var orðin gróf, og hún
var ekki svöl, heldur heit og rök; skyndilega opnaði
hann augun og sá beint framan i stórt ljón. .
Haraldur Percy Smith-Oldwick lautinant var ekki
að eins enskt prúðmenni og herforingi i orði; hann
var pað lika á borði, en þegar hann komst að raun um,
að sig hefði að eins dreymt vel, og mjúka höndin, sem
strauk vanga hans i draumnumj var ljónstunga i vök-
unni, runnu tár úr augum hans. Hann hélt, að örlögin
hefðu eugum manui brugðist svo grimmilega.