Blysið : skólablað Gagnfræðaskóla Austurbæjar - 01.12.1958, Síða 7

MÁLFUNDUR
- 7
ánægjulegt, að nemendur skrifuðu um
felagslífið í skólanum, bentu þá á helztu
vankanta, og kæmu um leið með tillögur
til urbóta, því að auðvitað þýðir ekkert
að deila á hluti, ef ekki eru tillögur til
urböta fyrir hendi.
Það sjónarmið, að ritstýrendur einir
eigi að skrifa í blaðið, kom berlega
fram, þegar hafizt var handa við undir-
búning þessa blaðs. Skal það hér tekið
fram í eitt skipti fyrir öll, til að firra
misskilningi, að þessi hugsunarháttur er
alrangur. BLYSIÐ er málgagn nemenda-
félagsins, og þess vegna eiga allir nem-
endur skólans jafnan rétt til að skrifa í
það. Ef hins vegar nemendur telja sig
ekki færa um að skrifa í blaðið, hlýtur
þessi veigamikla spurning að vakna til
lífsins : Hvar eru þessir unglingar stadd-
ir, þegar ut í lífið er komið ? Má segja,
að hér rætist sannleiksgildi spakmælisins,
að ”hæst bylur í tómri tunnu", því að
allir vilja fá skólablað, en enginn fæst til
að skrifa í það.
Eins og áður er sagt, er hér ekki
um getuleysi að ræða, sem betur fer,
heldur vanmáttarkennd. Þess vegna er
um að gera að ryðja öVLum slíkum
hleypidómum ur vegi. Máltækið segir
"margt smátt gerir eitt stórt", og ef við
tökum öll höndum saman um að efla
BLYSIÐ, þá eflum við um leið félags-
lífið og vinnum um leið skólanum og ekki
sízt sjálfum okkur ómetanlegt gagn.
SEINT FYLLAST SÁLIR PRESTANNA
Hvernig í ósköpunum stendur á því,
að nemendur þessa skóla geta aldrei van-
ið sig af þeim leiða ósóma, að mæta alltaf
hálftima eftir auglýstan tíma, þegar haldnar
eru dansæfingar eða málfundir ? Það sem
af er vetrar hafa dansæfingar aldrei hafizt
fvrr en klukkan hálf níu. Það virðist sem
sumir í þessum skóla eigi ómögulegt með
að skilja, hvað felst í þessu algenga nafn-
orði stundvísi.
Þessar stundvísihvatningar eru orðnar
svo klassxskar, að hætt er við að nemendur
séu farnir að skella skollaeyrum við þeim.
Eigi að síður ætlar BLYSIÐ að gera enn
eina tilraun til að brýna íyrir mönnum, að
mæta stundvíslega á allar skemmtanir
nemendafélagsins.
ÞÓ að seint fyllist sálir prestanna, er
góð vísa aidrei of oft kveðin.
Stórmerkilegur málfundur var hald-
inn í lok nóvember. Til umræðu voru
tvö málefni : "Tízkan og kvenþjóðin" og
"fslenzk æska fyrr og nú". Þegar í upp-
hafi fundarins hófu frægir málfundaber-
serkir, eins og t. d. Hrafn Magnusson
3. -Z og Tryggvi Karlsson 3. -L, kröft-
ugar árásir á kvenfatatízkuna. Lék sal-
urinn á reiði skjálfi, þegar Hrafn sté í
pontu; kvað hann hina svokölluðu poka-
tízku ferlega, og átti ekki nógu sterk
orð til að lýsa frati sínu á smekkleysi
kvenþjóðarinnar. Tryggvi tók í sama
streng, og kvað pokatízkuna það hræmu-
legasta fyrirbrigði, sem komið hefði
fram á tízkuhimninum frá ómunatíð.
En ekki lét hið veikara kyn lengi við
svo búið standa. Sté nú á stokk mál-
svari kvenkynsins og um leið pokatízk-
unnar, yngismær gullinhærð og minnti
helzt á LÓrelei hina þýzku; hér var
komin Elísabet Guttormsdóttir 3. -L.
FÓr hún ófögrum orðum um hin dæma-
fáu apakattarlæti þeirra ræðumanna
karlkyns, er lýst höfðu vanþóknun sinni
á pokatízkunni. Flutti hún skörulega
varnarræðu og hurfu kempurnar Tryggvi
og Hrafn algjörlega í skuggann. Var
ræðu hennar vel fagnað af fundarheimi.
Geisaði nú mælskan á pallinum ; var
þar margt spaugilegt sagt, sérlega féllu
brandarar Hrafns í góðan jarðveg.
Sýndi hann meðal annars dæmi um það,
hvernig tízkan væri í Barcelona og
Addis Abeba um þessar mundir. Annar
aðalmálsvari kvenþjóðarinnar, ung og
fersk snót úr I. bekk, hratt öllum ádeil-
um karlkynsins með skeleggri ræðu,
sem hún reisti á þeirri hávísindalegu
staðreynd, að Eva hefði verið sköpuð á
eftir Adam og væri af þeim sökum end-
urbætt útgáfa af honum. Þetta þoldi
karlþjóðin ekki, og gerðust sumir ræðu-
menn all hvassyrtir 'í tali. Gaf þetta
Hrafni málfundanefndarformanni ástæðu
til að þruma yíir salinn og brýna fyrir
mönnum að gæta hófs og stillingar og
láta eigi æsinginn hlaupa með sig í
gönur, ella yrði fundi slitið.
Sveinbjörn nokkur Rafnsson, þekkt mál-
fundakempa síðan í fyrra, birtist þá á
pallinum og lagði til, að fundurinn yrði
límdur saman aftur og að menn héldu
áfram að rökræða hvassyrðislega.