Alþýðublaðið - 26.11.1925, Qupperneq 3

mxwmm »
3
Verkamenii! VefkattaBr! VerzliD Viö jKaupiéiagið
flokkur eía leikaraflokkur í sijórn
málum. Burgeiaar hverrar atvinnu
stéttar skipa sér í flokka með
öðrum burgeisum, og alþýða
hverr&r meö annari alþýðu, þegar
fullum stjórnmálaþroska er náð
v (Frh.)
Heiðirsgjðf
lærðu konur af Eyrarbakka og
Stokkséyri, úr Sandvíkurhríppl.
og konur, sem fluttar eru M
þesaum stöðum til Rvíkur, Þór-
dí*i SímoaSrdóttur Ijóamóður á
Eyrarbakka nú nývarið. Vir
það hæglndastóil vandaður og
peningagjöf. Tilefni gjafærinngr
var það, að Þó-dt« he6r nú sagt
af sér Ijóamóðarstödam, ®r húnt
hefir gegat óvenjuíeogl og með
óvonjumikíum dugnaði og þekk-
ingu,
Þórdís Sfffionaidóttir er íædd
á KviksBtöðum í Andakí! 22.
égúst 1853. Ljósmóðuiprófi íauk
hún < Rvík í jan. 1874 og hefir
gegnt Ijósmóðuratörfum sam-
felt síðan, fyrst í átthögum sí.n-
um, þá í Bbkupaturjguca og
siðast 42 Ya ár á Ey arbsbfc; og
í Sandyíkuthreppi; Síokkseyri
fyigdi auk þesa ru«ð fr-naan ah
Hefir hún jafnan týnt frábæ a
röggsemi í starfi stíou, ©nda
happna&t það afbragðsvel H®fir
hún eignast um 1500 Sjósubörn.
Sá, sem þetta rltar, h«flr séð
umœæli héraðsiækna þairra, er
Þórd^s hefir starfað með, og
ijúka þt ir aliir einróma lofso ði
I A iærdóm hennar, anarræði eg
j dugu&ð.
Þórdfs er akörufag kona og
l atór.akorln, hva»so*ð, djsrfœæit,
; hreirtskilln og drengur góður,
ij fyigiat vel með ^lmaonnm má|
i um og fö st íyrir í skoðunum,
í írjálaiynd og úog { acd*. Ekki
| hefir öiíum þótt henta að Isnda
í f otðaka'sti við hsna né deiium,
ij @a tryggu? vinur er hún vioa
ij ainna. Má hún um ©ítt og alt
kailast feómi stéttar ainnar og
i kein ahéraðs K.
j
i
Onákvæm bókfærsla,
Þaö var 3 5 þ*as»a mánáðar, að
j ég frótti, að hús mitt á Fálkagötu
j 20 hefði verið ekið lögtaki eftir
Jj
Ikröfu bæjargjaldk ira, og fór óg að fá
upplýsingar hjá honiim, og tjáði
hann mér, að húsið skuldaði kr.
76 52, en ég fc raðrt, vera búinn
3 að greiða. Ham aftók það með
j öllu, svo að ég iór með svo búið
j heim, en þá va óg svo heppinn
í r.ð finna kvittur ina og fór með
huia, og reynu st þá svo, að
bæjarsjóður skulclaði húsinu kr,
16 56, sem ég ókk ,‘greitt þsr á
skrifstofunni, en ág te) það vönt
,j un, að bæjarajóði r skuli ekki hafa
j betra bókhald
Stefán J Björns8on.
Nseturlföknlr @r f nótt Guð
muudur Guðfinniíson. Hverfisgötu
35. Sírai 644.
Innilegar þakkir flyt ég konum
á Eyrarbakka, Stokkseyri og í
Sandvíkurhreppi og konum, sem
þaðan eru fluttar til Beykjavíkur,
fyrir gjafir og auðsýnda vinsemd
í tilef ni þess, að ég hefi, sagt af
mér Ijósmóðurstörfum, sem ég hefi
gegnt hér í é2xf^ ár
Eyrarbakka, 22. nóv. 1925.
Þórdís Símonardóttir.
Happadrættir
á blutaveltu Kárafélagsins Iftug
Srdaginn 21. nóv. vorn:
1138. 3087, 1703.
Munanna * é vltjað tll for-
manns félagsins.
HaustPtgnlngai* og
Spánskap nætur fást f
Bókaveizinn Þorst. Gíslaions?
\
og Bókabúðinni á Laugavagi 46.
íslenzkt sjómanna-almunak
1926 er nýkomið út, geflð út af
Fiskifólagi íslandn, stór bók. Er
þar margvíslegur fróðleikur saman-
tíndur. sem sjómönnum og öðrum,
er sjávarútvegur varðar, má að
gagni koma, svo sem hjáip í við-
lögum, skrár yfir vita og sjómerki
og íslenzk skip, lög og reglugerðir
og fleira,
>Kver og kirkja« h«itir nýút-
bo'cið rlt eftlr Asgelr Asg@irs-
son kennara.
Btlgar P-ice Burrougha: ViMi Tai*sam«
XXI. KAFLI.
( lokrekkjunni.
Þegar Smith-Oldwick sá, að hann var aleinn lokaður
Ínni hjá fjölda ljóna, varð hann ákaflega skelkaður, enda
engin furða, þar sem hann var svo særður. Hann studd-
ist við hliðið og þorði eigi að lita aftur fyrir sig á
dýrin. Hann kiknaði i hnjánum. Honum sortnaði fyrir
augum. Jfeðvitundarlaus hnó bann til jarðar.
Ekki vissi hann, hve lengi hann 14 þannig, en þegar
meðvitundin var að koma aftur, fann hann greinilega,
að hann lá i svölu. herbergi og björtu. Drifhvitt lín var
i rúminu, en gluggatjöld blöktu við opinn glugga fyrir
hægum sumarblæ, sem lók í laufi aldintrjáa, er hann sá
út um gluggann. Gamall var aldingarðurinn. Gras gréri
yið rætur aidintrjánna, sem hlaðin voru aldimun. Sólin
stafaði geislum sinum gegn um limið, í grasinu lék
barn sér að brúðu sinni.
i „Drottinn minn!“ hugsaði Smith-Oldwick. „Hvaða
skelfingar-martröð hefi ég haft!“ og hann fann hendi
strokið um andlit sitt, — svalri hendi, sem strauk burtu
öllum slæmum endurminningum. Langa stund lá Bretinn
hreyflngarlaus. llonum leið vel En smám saman komst
! • hann að raun um, að höndin var oröin gróf, og hún
var ekki svöl, heldur heit og rök; skyndilegn opnaði
hann augun og sá beint framan i stórt ljón.
Haraldur Percy Smith-Oldwick lautinant var ekki
að eins enskt prúðmenni og herforingi i orði; hann
var það lika á florði, en þegar hann komst að raun um,
að sig hefði að eins dreymt vel, og mjúka höndin, sem
strauk vanga hans i draumnum, var ljónstunga 1 vök-
unni, runnu tár úr augum hans. Hann hólt, aö örlögin
hefðu eugum manni hrugðist svo grimmilega.
1